Μεγάλη διάκριση για τον Όμιλο Druckfarben Hellas στα Packaging Awards

Με τη διάκριση του bronze βραβείου στην κατηγορία Sustainability βραβεύθηκε ο Όμιλος Druckfarben Hellas στα φετινά Packaging Awards, τα οποία αναγνωρίζουν τις καινοτόμες και αποτελεσματικές πρωτοβουλίες σε όλους τους κλάδους της αγοράς. Η τελετή απονομής των βραβείων πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 7 Ιουλίου στον χώρο εκδηλώσεων House 124, από τη Boussias Communications.

Ο Όμιλος Druckfarben ειδικεύεται στην παραγωγή μελανιών φλεξογραφίας και βαθυτυπίας στον κλάδο Μελανιών Εύκαμπτης Συσκευασίας, κυρίως στην περιοχή των Βαλκανίων. Όλες οι σειρές μελανιών, είναι δημιουργία του Τμήματος Έρευνας και Ανάπτυξης της εταιρίας, με στόχο την άμεση ανταπόκριση στις σύγχρονες απαιτήσεις και εφαρμογές στις εκτυπώσεις συσκευασίας. Επίσης, παράγει και εμπορεύεται προϊόντα οικοδομικών και αρχιτεκτονικών χρωμάτων με το εμπορικό σήμα KRAFT Paints, καθώς και δομικά προϊόντα & Συστήματα Ενεργειακής Αναβάθμισης με το εμπορικό σήμα BIOCLIMA®.

Για την Druckfarben Hellas, η μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος, η βέλτιστη προστασία των φυσικών πόρων και η ανάπτυξη μιας περιβαλλοντικά υπεύθυνης εφοδιαστικής αλυσίδας, αποτελούν κορυφαία προτεραιότητα και συντάσσονται απόλυτα με τη δέσμευσή της να συμμετέχει ενεργά στην αποτελεσματική αντιμετώπιση του ζητήματος της περιβαλλοντικής κρίσης.

Η συγκεκριμένη διάκριση της Druckfarben Hellas, έρχεται ως επιστέγασμα της διαρκούς επένδυσης του Ομίλου σε βιώσιμες λύσεις και καινοτόμες τεχνολογίες που συμβάλλουν στην προστασία του περιβάλλοντος, την πράσινη ανάπτυξη και την κυκλική οικονομία.

The Melting Pot by Arcube

Το The Melting Pot είναι ένας χώρος που οι εραστές του design μπορούν να απολαύσουν ασυνήθιστες μουσικές, σπάνιες ποικιλίες καφές, εξεζητημένα κοκτέιλ και πιατέλες με φαγητό.

Η ιδέα για το The Melting Pot, που βρίσκεται στη Λεμεσό, προέκυψε από την ανάγκη έκθεσης των επίπλων RIZA. Δημιουργός των επίπλων είναι ο Παναγιώτης Στέλικος, που διατηρεί το σχεδιαστικό γραφείο Arcube από το 2008. Το γραφείο καταπιάνεται «με το design ως ολότητα» και έχει αναλάβει μία σειρά διαφορετικών εγχειρημάτων, από τον σχεδιασμό επίπλων έως κτίρια. Ανάμεσα σε αυτά και εκείνο που στεγάζει τον καινοτόμο αυτόν χώρο.

Το The Melting Pot βρίσκεται στην οδό Ελευθερίας που αποτελεί έναν από τους παλιότερους δρόμους της πόλης. Γνώρισε εμπορική ακμή ενώ είναι γνωστός για την αρχιτεκτονική του ποικιλομορφία. Τα τελευταία χρόνια, η περιοχή έχει βρεθεί και πάλι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος καθώς η μαρίνα, που ολοκληρώθηκε πρόσφατα, αναθέρμανε το ενδιαφέρον για επενδύσεις στα ακίνητα τις περιοχής.

Ο εσωτερικός χώρος
Κύριο σημείο αναφοράς για τη διαρρύθμιση του εσωτερικού χώρου του The Melting Pot είναι το τριγωνικό σχήμα του κτιρίου, με σαφείς επιρροές από το μοντέρνο κίνημα, όπου δύο προσόψεις συγκλίνουν σε μία καμπύλη.
Ο σχεδιασμός της τσιμεντένιας μπάρας με τις φουτουριστικές αναφορές, που από ψηλά θυμίζει πλώρη καραβιού, ακολουθεί τη φόρμα αυτή. Τοποθετημένη στο κέντρο του The Melting Pot αναδεικνύει την παραγωγή των ποτών, ενώ η κίνηση των επισκεπτών στον χώρο πραγματοποιείται ανεμπόδιστα. Το ύψος της είναι σχετικά χαμηλό και με αυτόν τον τρόπο η απόστασή της από την οροφή μεγαλύτερη. Έτσι ο χώρος φαίνεται περισσότερο εντυπωσιακός.

Μινιμαλισμός
Το μέσα και το έξω επικοινωνούν μέσω των πέντε θυρών, δύο σε κάθε πλευρά και μία στην καμπύλη, ενώ τα τεράστια ανοίγματα επιτρέπουν στον επισκέπτη να απολαμβάνει διαφορετικές όψεις του αστικού τοπίου. Παράλληλα το γκρι πάτωμα λειτουργεί ενοποιητικά συνδέοντας οπτικά τον εξωτερικό χώρο με τον εσωτερικό. Μέσα στο The Melting Pot κυριαρχούν, διακριτικά, τα έπιπλα RIZA όπως και οι προθήκες για την έκθεση αντικειμένων.
Τα μινιμαλιστικής αισθητικής έπιπλα είναι σε γήινα χρώματα. Οι τοίχοι είναι λευκοί, όπως και το ταβάνι, με αποτέλεσμα ο χώρος να γίνεται ακόμα πιο φωτεινός, ενώ η ύπαρξη φυτών βοηθάει στο να καλλιεργηθεί η αίσθηση της εσωτερικής αυλής. Παράλληλα μέσα από τον τεχνητό φωτισμό, ο οποίος είναι κυρίως κρυφός, αναδεικνύονται τα δομικά στοιχεία του χώρου.

Σχεδιαστική ομάδα
Head designer: 
Παναγιώτης Στέλικος
Concept/ Design/ Project Management/ Store curation Assistant designer: Στεφανία Δημητρίου
2D/ 3D Modeling Photography: Creative Photo Room

 

 

Βιωσιμότητα: Νέες πρακτικές «δείχνουν» τον δρόμο στην αρχιτεκτονική

Η κλιματική κρίση έχει γίνει πλέον ένα από τα βασικά στοιχεία που συντελούν στη δημιουργία της «επόμενης μέρας» για τον κλάδο.

Οι επαγγελματίες του χώρου αναγνωρίζουν σιγά σιγά τη συμβολή του κλάδου γύρω από περιβαλλοντικά ζητήματα, επιδιώκοντας να αναδιαμορφώσουν τρόπο σκέψης και πρακτικές. Ωστόσο, στον κλάδο δεν υπάρχουν σοβαρές αλλαγές σε «θεσμικό επίπεδο», ούτε υψηλά επίπεδα δέσμευσης και συνέπειας για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, σύμφωνα με τους ειδικούς του χώρου.
Διάφοροι οργανισμοί, νεοφυείς επιχειρήσεις (start-ups) και νέες πρακτικές που αναδύονται χαράσσουν «νέους δρόμους» στην αρχιτεκτονική, ξεδιπλώνοντας σταδιακά νέα παραδείγματα πέρα από γνωστές «πράσινες προσεγγίσεις» στον τεχνολογικό εξοπλισμό κ.α.
Οι αλλαγές που απαιτούνται, αν θέλουμε να μιλάμε για βιωσιμότητα, είναι πολυεπίπεδες: από σύγχρονες στρατηγικές πολιτικής και σχεδιασμού μέχρι καινοτόμα υλικά και νέες διαδικασίες στον κατασκευαστικό τομέα που αναδιαμορφώνουν την σχέση των επαγγελματιών με τους όρους του Sustainability.

Χάραξη Πολιτικής και Ακτιβισμός
Οι επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται στον αρχιτεκτονικό κλάδο μπορούν να συμβάλλουν ξεχωριστά ο καθένας, για έργα που συνδέονται με τη βιωσιμότητα. Ορισμένες πρακτικές μπορούν να είναι πιο συντονισμένες στο πλαίσιο μιας χάραξης πολιτικής για το αρχιτεκτονικό σχέδιο. Σε άλλες περιπτώσεις, μπορούν να δρουν πιο «ακτιβιστικά».
Οι Φινλανδοί σχεδιαστές της VAPAA πιστεύουν στην ικανότητα του επαγγέλματος να δημιουργεί και να επιδεικνύει ένα νέο όραμα για τον κλάδο. «Έχουμε τα εργαλεία που χρειάζονται για να κάνουμε την απαραίτητη κοινωνική αλλαγή κατανοητή και προσιτή στους άλλους», λέει από τη πλευρά της η ομάδα της VAPPA. Στον αντίποδα, όπως σημειώνει, «οι αρχιτέκτονες δεν έχουν

υιοθετήσει τη πρόκληση αυτή. Να δώσουν όραμα, δηλαδή, στην εποχή της κλιματικής αλλαγής».
Η VAPPA, που λειτουργεί ως μια νέα ομάδα αρχιτεκτόνων, δραστηριοποιείται σε τομείς όπως η συγγραφή, ο σχεδιασμός εγκαταστάσεων, η επιμέλεια εκθέσεων. Επίσης, είναι σε επικοινωνία και συνεργάζεται με το Υπουργείο Περιβάλλοντος της χώρας για τη δημιουργία κτιρίων με εκπομπές μηδενικού άνθρακα. Συμμετέχει επίσης στη χάραξη βιώσιμων πολιτικών για την τοπική κοινωνία σύμφωνα με τους κλιματικούς στόχους.
Όπως τονίζει η ομάδα της VAPPA, η μετάβαση προς μια βιώσιμη αρχιτεκτονική απαιτεί σταδιακή αντιμετώπιση του ζητήματος σε πολλαπλά επίπεδα. Η σωστή επικοινωνία και η υπεύθυνη χάραξη πολιτικής είναι από τους βασικούς πυλώνες αυτής της διαδικασίας.

Νέα υλικά
Γνωρίζετε ότι για το 17% των ετήσιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου ευθύνεται ο χάλυβας και το σκυρόδεμα; Σήμερα, στην εποχή που πληθαίνουν οι πρωτοβουλίες που στοχεύουν σε λύσεις προς μια βιώσιμη ανάπτυξη, οι προσπάθειες εντείνονται όχι μόνο στην απαλλαγή από τον άνθρακα κατά την διαδικασία παραγωγής των γνώριμων αυτών υλικών, αλλά στη μείωση της χρήσης τους. Για τον λόγο αυτόν, οι βιομηχανίες έχουν ξεκινήσει να προωθούν, σταδιακά, εναλλακτικές λύσεις.

Την ίδια ώρα, καινοτόμες πρακτικές που αναδύονται στο προσκήνιο, νέες ομάδες αρχιτεκτόνων, εταιρείες start up προσπαθούν να δώσουν λύσεις ως απάντηση στην αυξανόμενο προβληματισμό γύρω από το γεγονός ότι ο κατασκευαστικός κλάδος διατηρεί ένα υψηλό ποσοστό όσον αφορά την κατανάλωση πόρων, ενώ το ποσοστό ανακύκλωσης υλικών παραμένει χαμηλό.
Πώς; Με νέες μεθόδους κατασκευής και με βιολογικά προϊόντα – υλικά για τις ανάγκες του κλάδου. Όπως κάθε χρόνο κατά τη τελευταία εβδομάδα του Οκτωβρίου, έτσι και το 2021 η κορυφαία εκδήλωση για τους αρχιτέκτονες και το σχέδιο στη Βόρεια Ευρώπη, το Dutch Design Week (DDW), φιλοξένησε καινοτόμες προτάσεις που δίνουν το στίγμα για την «επόμενη μέρα» του κλάδου. Για παράδειγμα:

Πώς θα σας φαίνονταν ένα σπίτι που είναι κατασκευασμένο εξολοκλήρου από βιολογικά υλικά; Αποδεικνύοντας τις δυνατότητες που μπορεί να έχει ο κυκλικός σχεδιασμός, σε κτίσμα που παρουσιάστηκε στην Έκθεση ενσωματώνονται 100 τύποι «βιώσιμων» εξαρτημάτων. Ενδεικτικά, μεταξύ άλλων, υπήρχαν υλικά όπως: πάνελ με πλακίδια από μυκήλιο ή από κοχύλια ή ακόμη 3D δομικά υλικά που προέρχονται από λύματα μονάδων επεξεργασίας. Πρόκειται για το έργο Exploded View Beyond Building, μια δημιουργία των Pascal Leboucq και Lucas De Man: Αποτελεί μια προσπάθεια ετών και έρευνας με τίτλο «The Embassy of Circular and Biobased Building» του οργανισμού Biobased Creations.

Εκεί, ερευνητές, νέοι σχεδιαστές, αρχιτέκτονες, επιχειρηματικά κεφάλαια κ.λπ. ενώνουν τις δυνάμεις τους με στόχο να αναπτύξουν νέες προτάσεις στον τομέα της κυκλικής και βιολογικής κατασκευής, για την εξεύρεση βιώσιμων λύσεων, με στόχο να υιοθετηθούν νέες βιώσιμες πρακτικές στον κατασκευαστικό τομέα.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, πέρα από τα διάφορα πειράματα και τις μεμονωμένες προσπάθειες που λαμβάνουν χώρα, τα βιολογικά υλικά μπορούν να αποτελέσουν τη βάση με νέες πρακτικές στο σύνολο του Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού.

Το Biobased Creations είναι ένα «υβριδικό» στούντιο το οποίο ασχολείται με μελέτες και υλικά, απαρτίζεται από αρχιτέκτονες και οντότητες που σχετίζονται με όλα τα επίπεδα και τις διαδικασίες γύρω από τον κυκλικό σχεδιασμό στο κλάδο. Έχει αναπτύξει σημαντικά έργα σε περιοχές όπως το Μαρόκο, η Αιθιοπία και το Μπουρούντι, χρησιμοποιώντας τοπικά υλικά και τεχνικές. Τώρα, επιδιώκει να εφαρμόσει τις τεχνικές αυτές και στην Ευρώπη, εισάγοντας μια νέα «γλώσσα» στον κλάδο.

Πώς μια start up εκμεταλλεύεται… τα εργοτάξια
Τίποτα δεν πάει χαμένο από τα εργοτάξια και τις εκσκαφές που πραγματοποιούνται. Αυτό κάνει η startup BC Materials που ίδρυσε η εν λόγω ομάδα για ένα project στη περιοχή της Μπενελούξ, καθώς μετατρέπει τη γη από τις εκσκαφές στα εργοτάξια σε δομικά υλικά (τούβλα, σοβάδες κ.ά.).
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, με τον κυκλικό σχεδιασμό αυτό, ο κατασκευαστικός κλάδος βγαίνει κερδισμένος μιας και τουλάχιστον το 60% των εν λόγω υλικών μένει ανεκμετάλλευτος καθώς οδηγείται συνήθως σε χώρους υγειονομικής ταφής.

Σχεδιασμός: Εναλλακτικές προσεγγίσεις
Η ανακύκλωση υλικών και η αποσυναρμολόγηση είναι δύο προσεγγίσεις που στοχεύουν στη μείωση των απορριμμάτων στον κατασκευαστικό τομέα.
Αν και είναι αλήθεια πως και στις δυο περιπτώσεις απαιτείται μια πιο δομική αλλαγή για το πώς αντιμετωπίζουμε την αρχιτεκτονική συνολικά, υπάρχουν παραδείγματα που συμβάλλουν ώστε να υπάρξει η απαιτούμενη αλλαγή και να επαναπροσδιορισθεί η σχέση του κλάδου με τα απόβλητα.
Μία από αυτές τις περιπτώσεις είναι η Rotor Deconstruction από το Βέλγιο η οποία αποξηλώνει κτίρια και εκμεταλλεύεται υλικά και εξαρτήματα από μεγάλης κλίμακας έργα που θα προορίζονταν ούτως ή αλλιώς για κατεδάφιση. Το να επαναχρησιμοποιεί κανείς υλικά είναι μια προσέγγιση στην Αρχιτεκτονική η οποία συμβάλλει θετικά στις προσπάθειες έναντι της κλιματικής αλλαγής και με στόχο τη βιωσιμότητα. Η αναβάθμιση των υλικών αυτών για νέα έργα όχι μόνο εξοικονομεί πόρους ή μειώνει το ενεργειακό κόστος, αλλά και σε αρκετές περιπτώσεις διατηρεί την αρχιτεκτονική ταυτότητα ενός αστικού ιστού.
Πηγές πληροφοριών και εικόνων: archdaily.com, dezeen.com

O Βώλακας Τήνου, ως πεδίο συναρμογών

Η Δάφνη Μαραγκού αποτυπώνει το «σεληνιακό» τοπίο του Βώλακα σε μία έρευνα που κινείται ανάμεσα στην αρχιτεκτονική, τη γεωγραφία, τη λογοτεχνία και τα εικαστικά.

Το τοπίο του Βώλακα, ενός ορεινού χωριού στο κέντρο της Τήνου, βρέθηκε στο επίκεντρο της διπλωματικής εργασίας της Δάφνης Μαραγκού, με την οποία ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης.
Ο Βώλακας, γνωστός για τους γρανιτικούς σχηματισμούς του, προσεγγίζεται ως ένα πεδίο διαφοροποίησης ανακινώντας παράλληλα τα βιώματα της ερευνήτριας η οποία πέρασε αρκετά από τα καλοκαίρια της παιδικής της ηλικίας στην Τήνο. «Πρόθεσή μου ήταν να φέρω στην επιφάνεια το προσωπικό και να μπορέσω να το συνεχίσω με αρχιτεκτονική δομή. Το προσωπικό όμως δεν θα αφορά κανέναν, στοίχημα να καταφέρεις να το φέρεις σε διάλογο με μία πραγματικότητα», μας λέει.

«Ξαναδιάβασα τον τόπο με διαφορετικούς όρους, δεν με έλκυε πια μόνο η κλίμακα αλλά και οι πιθανές δυνατές συνδέσεις με τα βιώματά μου», λέει αναφερόμενη για τις επισκέψεις που προηγήθηκαν της συγγραφής. Οι αρχικές της αντιστάσεις για την επιλογή του θέματος κάμφθηκαν μετά από συζητήσεις με πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους που σχετίζονται τόσο με το αντικείμενο όσο και με την περιοχή. Στην εργασία άλλωστε υπάρχει ένα πλήθος στοιχείων – ακόμη και σημειώσεις για την ντοπιολαλιά – που μαρτυρούν μια πολυπρισματική προσέγγιση.

«Με τρόμαξε ο Βώλακας γιατί, χωρίς να θέλω να υποτιμήσω το μέρος, δεν είχε κάτι άμεσα αρχιτεκτονικό να πιαστώ», λέει προσθέτοντας πως το μέρος τη βοήθησε να φτιάξει μια μη συμβατική διπλωματική, η οποία δεν εμπεριείχε αρχιτεκτονική πρόταση, με τους δικούς της όρους. Όπως άλλωστε υποστηρίζει πρόκειται για ένα μέρος «όπου οι όροι της αρχιτεκτονικής, με την έννοια του σαφούς χωρικού αποτυπώματος είναι δυσδιάκριτοι καθώς το τοπίο υπερισχύει».

«Προσπάθησα να θέσω προβληματισμούς που με απασχολούσαν»
Η κα Μαραγκού βλέπει τον Βώλακα (ή την Βώλαξ, σύμφωνα με τους ντόπιους) σαν έναν τόπο «απο-σύνδεσης». «Θα μπορούσε κανείς να το συνδέσει με την έννοια του αποχωρητηρίου», μας λέει αναφερόμενη σε προηγούμενη έρευνα κατά την οποία αποπειράθηκε «να μελετήσει και να καταγράψει ζητήματα κρυμμένα στο χωρικό εσωτερικό, στο πίσω πλάνο της κοινωνικής σκηνής». Με έναυσμα τον Βώλακα, η Δάφνη Μαραγκού κατέγραψε «ρυθμούς και ποιότητες του χώρου που συνιστούν στην αποσταθεροποίηση ή στοιχειά που εντοπίζονται εκτός ισορροπίας, μη αναμενόμενα στοιχειά που τον συνθέτουν σε μια προσπάθεια αντίστροφης της παραγωγής του χώρου».

«Ήθελα να πειραματιστώ. Προσπάθησα να θέσω προβληματισμούς που με απασχολούσαν», αναφέρει προσθέτοντας πως την ενδιέφερε η διαδρομή και το πώς θα συλλέξει τα στοιχεία. Γιατί όμως ο Βώλακας και όχι κάποιο άλλο χωριό της Τήνου; Η συνομιλήτριά μας υποστηρίζει πως το μέρος εσώκλειε αντιθέσεις. «Ήταν σα να πέρναγες μία διαχωριστική γραμμή. Ξαφνικά διαφοροποιείσαι τελείως, αλλά παράλληλα είσαι και στο νησί», αναφέρει χαρακτηριστικά. Η ίδια χρησιμοποίησε όσα διαθέσιμα αρχιτεκτονικά εργαλεία υπήρχαν.
«Ξεκίνησα από ανάλυση πεδίου και συνέχισα με θεωρητική έρευνα, ακολούθησαν τα σχέδια, μελέτησα το πώς συντίθεται το αρχιτεκτονικό σύστημα και στο τέλος ήρθε η μακέτα – η χωρική αποτύπωση του τοπίου», μας λέει εξηγώντας μας τα στάδια εκπόνησης.

Χαρτογράφηση, καταγραφή, αποτύπωση, αναμόχλευση
Στην εργασία της αναλύει την περιοχή σε σχέση με το νησί, αναπτύσσει και συνδέει θεωρητικές έννοιες και καταλήγει σε επιλογή μεθοδολογίας. Κατόπιν χαρτογραφεί, καταγράφει «το πεδίο και τα νοήματά του» και αποτυπώνει. Αναμοχλεύει τα στοιχεία της αποτύπωσης και τέλος συνθέτει μία πρόταση «ως απορρύθμιση και μέσο εξερεύνησης, ενός εσωτερικού υβριδικού τόπου» αλλά και «μιας σύνθεσης συστήματος σε αποσυναρμολόγηση» με «δυνατότητες νοητικών συνδέσεων».
«Υπάρχει δομή, υπάρχει νοητική και πραγματική αποτύπωση» υπογραμμίζει η κα Μαραγκού προσθέτοντας πως η εκπόνηση αυτής της διπλωματικής με αυτόν τον τρόπο τη βοήθησε να σιγουρέψει τη δική της προσέγγιση στα πράγματα. Με αυτόν τον τρόπο, ένα φαινομενικά ακίνητο τοπίο στους αιώνες, με μικρή ανθρώπινη παρέμβαση αναδείχθηκε σε έναν «τόπο πειραματισμού, τόπο αλλόκοτο, που αλλάζει τη μορφή του».

Τίτλος εργασίας: Ο Βώλακας Τήνου, ως πεδίο συναρμογών
Φοιτήτρια: Δάφνη Μαραγκού
Περίοδος: Νοέμβριος 2021
Μάθημα: Διπλωματική εργασία
Επιβλέπων καθηγητής: Αλέξης Τζομπανάκης
Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πολυτεχνείο Κρήτης

Science Gateway, με την υπογραφή του Renzo Piano

Το πρότζεκτ του σπουδαίου Ιταλού αρχιτέκτονα που θα μοιάζει με τις σήραγγες των πειραμάτων του Μεγάλου Επιταχυντή στο CERN.

Το Science Gateway, το οποίο σχεδιάστηκε από το RPBW του Renzo Piano (σε συνεργασία με το γραφείο Brodbeck Roulet Architectes Associés), θα είναι μια κατασκευή που θα ανάβει τη φλόγα της περιέργειας στους επισκέπτες του ερευνητικού κέντρου σωματιδίων CERN, δυτικά της Γενεύης. «Μια διαρκής νύξη στα μυστικά και στο μεγαλείο της ύλης, αυτού του Σύμπαντος που μελετούν οι επιστήμονες, της εύθραυστης φύσης της Γης», όπως έχει δηλώσει ο ίδιος ο Ιταλός αρχιτέκτονας, που έχει σχεδιάζει απαράμιλλης ομορφιάς και τεχνοτροπίας έργα σε όλο τον κόσμο.
Το πρότζεκτ του «Επιστημονικού Διαδρόμου» θα ολοκληρωθεί το 2023, έναν χρόνο αργότερα από τον αρχικό προγραμματισμό, εξαιτίας των καθυστερήσεων που προκάλεσε η πανδημία. Σε αυτό το έργο, λοιπόν, δεσπόζει μια γέφυρα, που ενώνει τις δύο περιοχές του CΕRΝ, τις οποίες χωρίζει ο δρόμος Γενεύης – Γαλλίας, και θα έχει ως στόχο να αναδείξει την ομορφιά της ανθρώπινης περιέργειας που θέλει να καταλάβει πώς γίνεται το Σύμπαν και τα μυστήριά του.
Ένας πολυχώρος γνώσης
Το Science Gateway θα φιλοξενηθεί σε ένα νέο κτίριο, στην τοποθεσία Meyrin του CERN δίπλα σε ένα άλλο από τα εμβληματικά κτίρια του ερευνητικού κέντρου, το Globe of Science and Innovation.
Με έκταση 7.000 τετραγωνικών μέτρων, το κτίριο θα προσφέρει μια ποικιλία χώρων και δραστηριοτήτων, συμπεριλαμβανομένων εκθέσεων που θα εξηγούν τα μυστικά της φύσης, από τα πολύ μικρά (στοιχειώδη σωματίδια) έως τα πολύ μεγάλα (η δομή και η εξέλιξη του σύμπαντος). Στις εκθέσεις θα παρουσιάζονται επίσης οι επιταχυντές, τα πειράματα και οι υπολογιστές του CERN, πώς τα χρησιμοποιούν οι επιστήμονες στην εξερεύνηση και πώς οι τεχνολογίες του CERN ωφελούν την κοινωνία. Ο πειραματισμός θα είναι ένα βασικό συστατικό στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Gateway, επιτρέποντας στους επισκέπτες να αποκτήσουν από πρώτο χέρι εμπειρία για το πώς είναι να είσαι επιστήμονας. Με την εμβάθυνση στα μυστικά της ύλης και του κόσμου, θα ενισχύεται η κριτική σκέψη και θα προωθείται η χρήση της επιστημονικής μεθόδου – σημαντικά εργαλεία σε όλους τους τομείς της ζωής.
Το όραμα
Τέσσερα είναι τα βασικά στοιχεία που δίνουν μορφή στο αρχιτεκτονικό όραμα του Renzo Piano για το Science Gateway:
Η «Γέφυρα»: Κατά μήκος της οποίας αναπτύσσεται ένα σύνολο εκθεσιακών και εκπαιδευτικών χώρων. Έχει σχεδιαστεί ως ένας δρόμος 6 μέτρα πάνω από το έδαφος και διασχίζει τη Route de Meyrin.
Οι «Φωτοβολταϊκοί συλλέκτες». Τρία τετράγωνα φωτοβολταϊκά πάνελ 40×40 μέτρων, πάνω από τρία αντίστοιχα κιόσκια. Το κεντρικό κτίριο περιέχει τις αίθουσες διδασκαλίας και βρίσκεται πάνω από τον χώρο υποδοχής. Το βόρειο περίπτερο έχει σχεδιαστεί ως ένας πολύ ευέλικτος χώρος που μπορεί να χρησιμεύσει ως αίθουσα συνεδριάσεων 900 θέσεων, να χωριστεί σε τρεις ανεξάρτητους χώρους ή να φιλοξενήσει δύο μικρότερους χώρους και έναν χώρο για επιστημονικές εκθέσεις. Το νότιο περίπτερο προορίζεται να περιέχει διαδραστικές εκθέσεις.
Τα «Τούνελ». Δύο σήραγγες, στο επίπεδο της γέφυρας, έχουν σχεδιαστεί για να φιλοξενούν τις μόνιμες και προσωρινές εκθέσεις του CERN. Μέσα σε αυτές, ο επισκέπτης βυθίζεται σε ένα περιβάλλον που αντιπροσωπεύει τις σήραγγες επιταχυντών 100 μέτρα κάτω από το έδαφος, όπου ο επιστημονικός πειραματισμός αποκαλύπτει τα βαθύτερα μυστικά της ύλης.
Το «Δάσος». Η φύση είναι αυτή που συνδέει τα πάντα, τα υπάρχοντα κτίρια με τις νέες εγκαταστάσεις. Η φύση δημιουργεί μια υπέροχη εμπειρία για τους πεζούς. Με τα 400 δέντρα του, το δάσος δείχνει ότι όλη η εξερεύνηση αφορά την ίδια τη φύση, ανεξάρτητα από την κλίμακα.

Βιομηχανική κληρονομιά: Προσδοκώντας βιώσιμες λύσεις και σύγχρονες χρήσεις

Σε μία περίοδο που η αποβιομηχάνιση έχει εγκαθιδρυθεί, κτίρια και εγκαταστάσεις από το βιομηχανικό παρελθόν, διάσπαρτα ανά τη χώρα, μάς καλούν να στοχαστούμε πάνω στην αξιοποίησή τους.
Ο κτιριακός βιομηχανικός πλούτος της χώρας βρέθηκε στο επίκεντρο του τριήμερου συνεδρίου «Τα Κάστρα της Βιομηχανίας – Αποκατάσταση, Επανένταξη, Αξιοποίηση» που διοργανώθηκε από το ΤΕΕ / ΤΚΜ στη Θεσσαλονίκη. Το συνέδριο είχε ως στόχο τη διερεύνηση θεμάτων που αφορούν στην καταγραφή, τεκμηρίωση και διαχείριση σημαντικών ανενεργών βιομηχανικών συγκροτημάτων και κτιρίων που σήμερα αποτελούν στοιχεία μνήμης, ενώ επιδίωξε να αναδείξει τον συσχετισμό τους με ζητήματα βιωσιμότητας και ανθεκτικότητας αναζητώντας συνέργειες, τρόπους και μεθόδους που θα επαναφέρουν αυτά τα συγκροτήματα στην καθημερινή ζωή. Παράλληλα η διοργάνωση είχε θέσει ως στόχο την ενθάρρυνση του επιστημονικού έργου, που μπορεί να φωτίσει τη συσχέτιση του θέματος με ζητήματα εκπαίδευσης καθώς και με το κοινωνικό πεδίο, μέσω πρωτοβουλιών και δράσεων κοινωνικής ευαισθητοποίησης.

Θεσμικό Χάσμα
Όπως αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση που ακολούθησε μετά την ολοκλήρωση των εργασιών, μέσα από την παρουσίαση του κεντρικού ομιλητή κ. Jacques Pajot αλλά κατά τη συζήτηση στρογγυλής τραπέζης που ακολούθησε, αναδείχθηκε το χάσμα που επικρατεί στο θεσμικό πλαίσιο το οποίο καθορίζει τον τρόπο προσέγγισης, χαρακτηρισμού, αποκατάστασης και αξιοποίησης της βιομηχανικής κληρονομιάς στην Ελλάδα, σε σχέση με τα όσα επικρατούν σε άλλες χώρες όπως η Γαλλία, με τις διαφορές να επικεντρώνεται κυρίως στην ευελιξία της εισαγωγής νέων χρήσεων για τα κελύφη των παλιών και ανενεργών βιομηχανικών ή βιοτεχνικών κτιρίων.

Πέρα όμως από τον βαθμό ευελιξίας του θεσμικού πλαισίου, κατά τη συζήτηση στρογγυλής τραπέζης εκτέθηκαν συνοπτικά μερικοί προβληματισμοί που αναδείχθηκαν από τις πενήντα και πλέον εισηγήσεις. Όπως συνοψίζει η διοργάνωση, η ποικιλία των δομικών συστημάτων που αναγέρθηκαν σταδιακά σε διαφορετικές χρονικές περιόδους εγείρει προβληματισμούς ως προς την υποστήριξή τους ή τη δυνατότητα εισαγωγής νέων, με σκοπό την αντισεισμική θωράκιση των κτιρίων. Ένας ακόμα προβληματισμός σχετίζεται με την τεκμηρίωση του παλαιού μηχανολογικού εξοπλισμού ως τμήμα των προτάσεων αποκατάστασης (ή μη), ενώ εγείρονται ζητήματα εισαγωγής βιοκλιματικών προσεγγίσεων ως προϋπόθεσης (ή μη) για τις διαδικασίες και τις προτάσεις αποκατάστασης στοιχείων βιομηχανικής κληρονομιάς. Το σώμα απασχόλησε και η σύνδεση των νέων χρήσεων με τις δυνατότητες αυτοχρηματοδότησης της συντήρησης των κτιρίων, αντί της διαρκούς αναζήτησης κονδυλίων από δημόσιους φορείς για τη συντήρηση αυτή. Τέλος αναδείχθηκαν προβληματισμοί από την πιθανή δυνατότητα αξιοποίησης των στοιχείων βιομηχανικής κληρονομιάς, για τη διαμόρφωση χώρων κατοικιών, μορφής λοφτ.

Τo CentQuatre ως παράδειγμα και ως πρόκληση
O Γάλλος αρχιτέκτονας Jacques Pajot, που το 1989 ίδρυσε μαζί με τον Marc Iseppi το αρχιτεκτονικό και πολεοδομικό γραφείο Atelier Novembre, έχει αφοσιωθεί στην προσέγγιση του δημόσιου εξοπλισμού στον πολιτιστικό και εκπαιδευτικό τομέα, με αρκετά παραδείγματα αναζωογόνησης και εκσυγχρονισμού κτιριακών υποδομών. Στην ομιλία του αναφέρθηκε στο εμβληματικό CentQuatre, ένα κέντρο καλλιτεχνικής δημιουργίας στο Παρίσι που αναπτύσσεται σε 39.000 τ.μ. και κάποτε υπήρξε γραφείο κηδειών. Πλέον περιλαμβάνει περίπου είκοσι εργαστήρια, γραφεία παραγωγής, δύο αίθουσες εκδηλώσεων, χώρους πολλαπλών χρήσεων, εκθεσιακούς, αποθηκευτικούς, αλλά και χώρους καταστημάτων και στάθμευσης. «Δεν είναι η μεγαλύτερη ευχαρίστηση ενός αρχιτέκτονα να βλέπει τα έργα του να ζωντανεύουν;», σημείωσε ο κ. Pajot κατά την παρουσίαση του, τοποθετώντας στο επίκεντρο του ερωτήματός του τη λειτουργική αποκατάσταση και επανένταξη του CentQuatre στον αστικό και κοινωνικό ιστό.

«Ένας αρχιτέκτονας δεν θα μπορούσε να ονειρευτεί μια καλύτερη ανταμοιβή από το να συνεισφέρει στη συγκρότηση ενός ιδιαίτερα δημοφιλούς χώρου σε περιοχή του Παρισιού με ιδιαίτερα προβλήματα. Καλωσορίζοντας πολλαπλές μορφές δημόσιων ή ιδιωτικών εκδηλώσεων, το CentQuatre έχει γίνει, εκτός από κέντρο της καλλιτεχνικής δημιουργίας, το υβριδικό μέρος που αναζητούσαν όλοι, ανοιχτό σε όλους», ανέφερε ο φημισμένος Γάλλος αρχιτέκτονας συμπληρώνοντας ότι πολλοί πίστευαν ότι το έργο γινόταν για τους επισκέπτες και τους τουρίστες και θα αποτελούσε έναν χώρο που δεν θα τους αφορούσε. «Αυτή ήταν η μεγάλη πρόκληση», ανέφερε κάνοντας λόγο για μια νέα γενιά χώρων πολιτισμού όπου ο διάλογος μεταξύ τέχνης, πολιτιστικών πρακτικών και περιοχής είναι συνεχής. «Το CentQuatre έχει επίσης σχεδιαστεί για να συμμετέχει στην αστική ανανέωση της περιοχής», υπογράμμισε χαρακτηριστικά.
Σύμφωνα με όσα ανέφερε ο κ. Pajot η επιτυχία και όλα όσα συμβαίνουν στο CentQuatre μας κάνουν να ξεχνάμε ότι στην αρχή τίποτα δεν ήταν αυτονόητο. «Το να μετατρέψεις αυτό το ‘εργοστάσιο πένθους’ σε καλλιτεχνικό εργοστάσιο που οδηγείται από τη λαϊκή ενέργεια, ήταν μια πραγματική πρόκληση».

Η ελληνική εμπειρία
Η ελληνική εμπειρία κατέλαβε τη μερίδα του λέοντος κατά τις εργασίες του συνεδρίου που αναπτύχθηκε γύρω από τέσσερις άξονες: την καταγραφή και αξιολόγηση των άυλων και υλικών τεκμηρίων της προβιομηχανικής και βιομηχανικής κληρονομιάς, τη διαχείριση της αρχιτεκτονικής βιομηχανικής κληρονομιάς, την αποκατάσταση, επανάχρηση και επανένταξη κτιρίων στο σύγχρονο πλαίσιο και τέλος την εκπαίδευση και την κοινωνική ευαισθητοποίηση.

Στην ενότητα «διαχείριση, επανάχρηση και επανένταξη κτιρίων στο σύγχρονο πλαίσιο» οι ομιλητές προσέγγισαν τον περιβαλλοντικό παράγοντα στην επανάχρηση βιομηχανικών κελυφών, τη συλλογική κατοικία ως νέα χρήση, ενώ ανέπτυξαν σενάρια επανάχρησης, παρουσιάζοντας περιπτώσεις. Πώς η επανάχρηση των βιομηχανικών κτιρίων θα μπορούσε να γίνει με περιβαλλοντικούς όρους; «Θα πρέπει να δούμε τον πυρήνα, τον κύριο σκοπό του περιβαλλοντικού σχεδιασμού που είναι η επίτευξη της βιωσιμότητας», ανέφερε η αρχιτέκτων Ιωάννα Ζαχαράκη. «Οι αρχές της βιωσιμότητας συνοψίζονται στη διαχείριση του αστικού χώρου, στην ενοποίηση των πολιτικών, στην οικοσυστηματική προσέγγιση και τη σύμπραξη», ανέφερε, συμπληρώνοντας ότι η πόλη αντιμετωπίζεται στο σύνολό της ως ολότητα.

Μιλώντας για το εργοστάσιο της Lafarge – ΑΓΕΤ Ηρακλής στον Βόλο, η κα Ζαχαράκη παρουσίασε μελέτη στην οποία εξετάζεται το πώς μπορεί να αξιοποιηθεί ο χώρος αν απομακρυνθούν οι εγκαταστάσεις. Συγκεκριμένα προτείνεται η δημιουργία περιβαλλοντικού πάρκου, με χρήσεις πολιτισμού, εκπαίδευσης και αναψυχής και παράλληλη επανάχρηση των κελυφών που παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Στόχος του σχεδιασμού είναι η ανάδειξη των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της περιοχής και η επαναφορά του φυσικού στοιχείου, ενώ προτείνεται η αξιοποίηση της σιδηροδρομικής γραμμής και των λιμενικών εγκαταστάσεων.
Από την πλευρά του, ο αρχιτέκτονας Ιορδάνης Σιναμίδης – μιλώντας εκ μέρους της συναδέλφου του Έλλης Χαβατζά -, για το παράδειγμα του «Πέλλα–Όλυμπος» στη Νάουσα, έκανε λόγο για την επιλογή μιας πειραματικής προσέγγισης με υπερτοπικά χαρακτηριστικά που βασικός της άξονας υπήρξε η κατοικία «ως ενός από τους πιο καίριους συντελεστές σύνθεσης των αστικών οργανισμών».

Στο επίκεντρο της μελέτης βρίσκονται τα κτίρια που στέγαζαν τη γραμμή παραγωγής, ενώ σε νεοκλασικό κτίσμα μπορεί να φιλοξενηθεί κέντρο βιομηχανικής τεκμηρίωσης το οποίο θα αποτελεί σταθμό σε βιομηχανικό μονοπάτι της Νάουσας. Η καμινάδα και οι ατμολέβητες διατηρούνται ως κέντρο αναφοράς της εσωτερικής οργάνωσης του υπαίθριου χώρου του συγκροτήματος. «Παρά τις δυσκολίες μετάβασης, από την παλαιά στη νέα χρήση, η κατοικία σε συγκροτήματα μικτών χρήσεων φάνηκε ότι μπορεί να οδηγήσει σε ενδιαφέρουσα σχήματα αναβίωσης τα οποία εκτιμάται ότι ενέχουν σπόρους για την άνθηση της μακρόχρονης ανθεκτικότητας στα σύγχρονα αστικά κέντρα, ωστόσο αναδεικνύονται σημαντικές προκλήσεις στον νέο σχεδιασμό οι οποίες, ανάλογα με την περίπτωση μελέτης, σίγουρα θα έχουν μοναδικά χαρακτηριστικά».

Σχετικά το βαμβακοκλωστήριο Λόγγου – Κύρτση – Τουρπάλη στη Νάουσα μίλησε η αρχιτέκτων Κωνσταντίνα Βίστα, εκ μέρους της ομάδας που εκπόνησε σχετική μελέτη. Η μελέτη προτείνει τόσο την ανάδειξη του κτιριακού συγκροτήματος και της ιστορίας του αλλά και την ανάπτυξη ενός πλέγματος χρήσεων που συνδυάζει την εκπαίδευση, την επιχειρηματικότητα, την έρευνα, την αναψυχή και τον πολιτισμό. «Οι χρήσεις εμπλουτίζονται από την πολιτισμική, βιομηχανική και παραγωγική κληρονομιά της Νάουσας δίνοντας έμφαση στα τοπικά προϊόντα και την υδατόπτωση».

Τέλος, σε σχέση με τα βιομηχανικά κτίρια της οδού Πειραιώς, ο αρχιτέκτονας Αντώνης Μότσης αφού προσέγγισε θεωρητικά την έννοια του ερειπίου και των τεκτονικών προσεγγίσεων στο κέλυφος, μίλησε για την περίπτωση του σημαντικού άξονα που ενώνει το αστικό κέντρο με το λιμάνι του Πειραιά και εκεί «αντανακλάται η ιστορική εξέλιξη της βιομηχανικής πορείας της Ελλάδας αλλά και η αρχιτεκτονική της μετεξέλιξη σήμερα».

Μετά το συνέδριο – Η έκθεση και οι εκδόσεις
Την ημέρα ολοκλήρωσης του συνεδρίου ξεκίνησε και επίσημα στη Νέα Παραλία, η έκθεση 30 μελετών βραβευμένων σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς και 36 διπλωματικών εργασιών από πέντε πανεπιστήμια της χώρας. Η έκθεση θα διαρκέσει ως τις 15 Ιουνίου και αποσκοπεί τόσο στην ανάδειξη της σημασίας των αρχιτεκτονικών διαγωνισμών για την προαγωγή του αστικού πολιτισμού όσο και στην παρουσίαση των αρχιτεκτονικών προτάσεων και απαντήσεων στα θέματα διαχείρισης σημαντικών ανενεργών βιομηχανικών συγκροτημάτων και κτιρίων. Σημειώνεται ότι είναι ήδη διαθέσιμες δύο εκδόσεις, ο τόμος με τα πρακτικά και το σύνολο των εισηγήσεων, καθώς και ένα λεύκωμα αφιερωμένο στην παράλληλη έκθεση μελετών και διπλωματικών εργασιών.

Πρωτοποριακά συστήματα και ασφάλεια στο κτίριο

Τα «έξυπνα» συστήματα ασφαλείας προσφέρουν αυξημένο επίπεδο προστασίας και επιτρέπουν στους χρήστες τους να έχουν άμεσο έλεγχο του προσωπικού τους χώρου.

Καθώς μεταβαίνουμε όλο και πιο γοργά προς την ψηφιοποίηση, το smart home δεν αποτελεί μία φουτουριστική προοπτική, αλλά πραγματικότητα που γίνεται αντιληπτή ακόμη και στο μέσο νοικοκυριό. Τον δρόμο προς αυτή την κατεύθυνση άνοιξε το IoT (Internet of Things) παρέχοντας στους καταναλωτές συσκευές οι οποίες μπορούν να ελέγχονται εξ αποστάσεως, μέσω μίας απλής εφαρμογής στο smartphone. Η δυνατότητα αυτή δεν περιορίζεται μόνο σε ηλεκτρικές συσκευές, όπως το πλυντήριο ή το κλιματιστικό, αλλά επεκτείνεται και σε λειτουργίες που αφορούν υπηρεσίες και συστήματα ασφαλείας. Πλέον χρονοβόρες διαδικασίες απλοποιούνται και αυτοματοποιούνται, διευκολύνοντας την πολυάσχολη καθημερινότητα μας. Στο παρόν άρθρο θα επικεντρωθούμε στα «έξυπνα» συστήματα ασφαλείας και πιο συγκεκριμένα στις ανερχόμενες τεχνολογίες του τομέα, στον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν και στα πλεονεκτήματα που προσφέρουν σε σύγκριση με τα συμβατικά μέσα.

Συστήματα και συνδεσιμότητα
Τα «έξυπνα» συστήματα ασφαλείας χαρακτηρίζονται ως καινοτόμα, διότι επιτρέπουν τον απομακρυσμένο έλεγχο της κατοικίας καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας και παράλληλα προσαρμόζονται πλήρως στις ιδιομορφίες του χώρου, αλλά και τις επιθυμίες του χρήστη. Πλέον ο καθένας, με τη χρήση απλών και σχετικά οικονομικών συσκευών, όπως κάμερες εσωτερικών και εξωτερικών χώρων, αισθητήρες κίνησης και ηλεκτρονικές κλειδαριές, μπορεί να επιβλέψει το σπίτι του, χωρίς να χρειάζεται να μισθώνει κάποια εταιρεία security. Η παρακολούθηση και ο χειρισμός των παραπάνω συσκευών γίνεται κυρίως μέσω κινητού ή tablet. Aν κάποιος ιδιοκτήτης, βέβαια, επιθυμεί να έχει το μέγιστο επίπεδο προστασίας, η πληρωμή συνδρομής σε κάποια εξειδικευμένη εταιρεία security κρίνεται αναγκαία, ώστε να υπάρχει εγγύηση ότι ο χώρος επιτηρείται όλο το 24ωρο και ότι θα ειδοποιηθεί έγκαιρα η αστυνομία ή η πυροσβεστική σε περίπτωση παραβίασης ή φυσικής καταστροφής.

Για να επιτευχθεί ο απομακρυσμένος χειρισμός των έξυπνων συστημάτων ασφαλείας, απαιτείται η σύνδεση τους με το διαδίκτυο. Συνήθως, τα πιο απλά συστήματα ασφαλείας που επιλέγονται σε κατοικίες, περιλαμβάνουν αισθητήρες τοποθετημένους σε πόρτες και παράθυρα, αισθητήρες κίνησης και έναν διανομέα (hub), ο οποίος αναλαμβάνει την επικοινωνία όλων αυτών των συσκευών, χρησιμοποιώντας κάποιο ασύρματο δίκτυο (Wi-Fi, Z-Wave, Zigbee) ή κάποιο τοπικό δίκτυο. Για μεγαλύτερη κάλυψη μπορούν να προστεθούν αισθητήρες σε όλη την περίμετρο της κατοικίας,

κάμερες σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους, μηχανισμοί ηλεκτρονικού κλειδώματος, φώτα, σειρήνες και αισθητήρες καπνού ή νερού, θερμοκρασίας και θραύσης τζαμιών.
Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που προκύπτει με τον συντονισμό όλων αυτών των συσκευών είναι ότι, για λόγους που σχετίζονται με τις προδιαγραφές ισχύος, το εύρος του σήματος, το μέγεθος και την τιμή, δεν χρησιμοποιούν όλα τα συστήματα το ίδιο ασύρματο πρότυπο για να επικοινωνούν με τον κεντρικό διανομέα. Ενδεικτικά, μικρότερα εξαρτήματα, όπως είναι οι αισθητήρες εισόδου – εξόδου, χρησιμοποιούν συνήθως τεχνολογία Z-Wave ή Zigbee, επειδή δεν απαιτούν πολλή ισχύ και μπορούν να τροφοδοτηθούν από μικρότερες μπαταρίες. Επιπλέον, οι συσκευές Z-Wave και Zigbee χρησιμοποιούν κρυπτογράφηση AES 128 και, δεδομένου ότι λειτουργούν σε κλειστό σύστημα με ειδικό διανομέα, προσφέρουν μεγαλύτερη ασφάλεια. Από την άλλη πλευρά, το Wi-Fi παρέχει μεγαλύτερο bandwidth και για αυτό χρησιμοποιείται συνήθως σε κάμερες ασφαλείας για την παροχή ομαλής ροής βίντεο. Οι συσκευές Wi-Fi δεν χρειάζονται ειδικό διανομέα, μπορούν να συνδεθούν απευθείας στο οικιακό δίκτυο και ελέγχονται μέσω εφαρμογής smartphone.

Το σημαντικότερο πλεονέκτημα των έξυπνων συστημάτων ασφαλείας είναι ότι λειτουργούν σε ένα κλειστό περιβάλλον, στο οποίο είναι εφικτό να τεθούν διαφοροποιημένοι κανόνες, οι οποίοι ανταποκρίνονται πλήρως στις ανάγκες των ενοίκων. Για παράδειγμα, ο φωτισμός μπορεί να ρυθμιστεί ώστε να ενεργοποιείται μόλις ανιχνευτεί κίνηση, οι πόρτες να ξεκλειδώνουν αυτόματα όταν εντοπιστεί μεγάλη ποσότητα καπνού ή νερού και η καταγραφή βίντεο από τις κάμερες εσωτερικών και εξωτερικών χώρων να ξεκινά μόλις σταλεί σήμα από τους εγκαταστημένους αισθητήρες. Οι παραπάνω ρυθμίσεις, όπως αναφέραμε και προηγουμένως, μπορούν να γίνουν μέσω smartphone.

Έξυπνοι αισθητήρες
Οι έξυπνοι αισθητήρες έχουν καίριο ρόλο στη λειτουργία μίας «έξυπνης» κατοικίας, καθώς αποτελούν τα «μάτια» και τα «αυτιά» του χώρου. Πρόκειται για ευαίσθητες συσκευές, οι οποίες καταγράφουν δεδομένα του περιβάλλοντος και, ανάλογα με την πληροφορία που λαμβάνουν, εκτελούν προκαθορισμένες ενέργειες, σε συνεργασία πάντοτε με τις υπόλοιπες smart συσκευές του δικτύου. Οι έξυπνοι αισθητήρες μπορούν να χρησιμοποιηθούν το ίδιο αποτελεσματικά και σε επαγγελματικούς χώρους, όπως αποθήκες ή γραφεία.
Οι συμβατικοί αισθητήρες είναι κατασκευασμένοι ώστε να εντοπίζουν κίνηση ή ακόμα και μεταβολές του φωτός, της θερμότητας ή της πίεσης. Τα δεδομένα που συλλέγονται από τους ανιχνευτές συνήθως μεταφράζονται αναλογικά. Η μεγάλη καινοτομία στους έξυπνους αισθητήρες είναι ότι διαθέτουν ενσωματωμένο έναν μικροεπεξεργαστή, ο οποίος μετατρέπει το αναλογικό σήμα σε ψηφιακό, καθιστώντας το αξιοποιήσιμο από τις άλλες smart συσκευές με τις οποίες είναι συνδεδεμένοι.

Θα μπορούσαμε να διαχωρίσουμε τους αισθητήρες σε πέντε μεγάλες κατηγορίες με βάση τη λειτουργία τους.

  • Αισθητήρες θερμοκρασίας: Εντοπίζουν τις μεταβολές στην θερμοκρασία ενός δωματίου ή ενός μηχανήματος και στέλνουν ειδοποιήσεις σε περίπτωση υπερθέρμανσης για να ληφθούν άμεσα οι αντίστοιχες ενέργειες προστασίας και συντήρησης.
  • Αισθητήρες πίεσης: Χρησιμοποιούνται συχνά για την παρακολούθηση της πίεσης αερίων ή υγρών σε έναν αγωγό. Μια ξαφνική πτώση της πίεσης μπορεί να υποδηλώνει διαρροή ή πρόβλημα ελέγχου ροής.
  • Αισθητήρες υπέρυθρων: Συχνά αυτού του είδους οι αισθητήρες χρησιμοποιούνται σε κάμερες θερμικής απεικόνισης ή σε ανέπαφα θερμόμετρα υπέρυθρων για την παρακολούθηση και τον έλεγχο της θερμοκρασίας. Κάποιοι από αυτούς αποτελούν οπτικούς αισθητήρες συντονισμένους σε μια συχνότητα που τους επιτρέπει να βλέπουν φως στο υπέρυθρο φάσμα. Αυτούς του τύπους τους συναντάμε κυρίως σε ιατρικό εξοπλισμό ή σε ηλεκτρονικές συσκευές, σχεδιασμένες να λειτουργούν με τηλεχειρισμό.
  • Αισθητήρες απόστασης: Χρησιμοποιούνται για να εντοπίζεται η θέση ενός ατόμου ή ενός αντικειμένου σε σχέση με τον αισθητήρα. Στον τομέα του λιανικού εμπορίου χρησιμοποιούνται για να παρακολουθούν τις κινήσεις των καταναλωτών μέσα στα καταστήματα.
  • Αισθητήρες στάθμης: Υπολογίζουν τον χώρο που καταλαμβάνεται μέσα σε ένα δωμάτιο ή μία δεξαμενή και στέλνουν σήμα κινδύνου σε περίπτωση που υπάρχει υπερχείλιση ή πλημμύρα.
  • Αισθητήρες καπνού: Εντοπίζουν αυξημένη ποσότητα καπνού και διοξειδίου του άνθρακα και αμέσως στέλνουν σήμα για κίνδυνο πυρκαγιάς.
  • Αισθητήρες τζαμιών: Ενεργοποιούνται μόλις προκληθεί θραύση ή μεγάλη πίεση στα παράθυρα του κτιρίου.

Έξυπνα κουδούνια με κάμερα
Τα εν λόγω κουδούνια αποτελούν μία πρωτοποριακή τεχνολογία, που προσφέρει άνεση και ασφάλεια. Χάρη στην κάμερα που διαθέτουν, μπορούμε να αναγνωρίζουμε την ταυτότητα ενός επισκέπτη, χωρίς να χρειάζεται να ανοίγουμε την εξώπορτα ή να πλησιάσουμε σε αυτή. Μόλις εντοπιστεί κίνηση σε μία καθορισμένη απόσταση ή κάποιος πατήσει το κουδούνι, αμέσως έρχεται ειδοποίηση στο κινητό και ξεκινά η καταγραφή βίντεο. Επιπλέον, μέσω του τηλεφώνου μπορεί να υπάρξει ηχητική επικοινωνία, ακόμη και αν βρίσκεται κάποιος εκτός σπιτιού. Η εγκατάστασή τους είναι πολύ απλή, καθώς χρησιμοποιούν την υφιστάμενη καλωδίωση των συμβατικών κουδουνιών, ενώ υπάρχουν και μοντέλα τα οποία λειτουργούν με μπαταρίες. Κάποια από αυτά μάλιστα μπορούν να συνδεθούν και με άλλες smart συσκευές, όπως κλειδαριές και σειρήνες, ενώ άλλα υποστηρίζουν και φωνητικές εντολές.

Έξυπνες κλειδαριές
Οι έξυπνες κλειδαριές αποτελούν μία σημαντική προσθήκη για την ενίσχυση της ασφάλειας κάθε κτιρίου. Αν ήδη υπάρχει κάποιος διανομέας (hub), πολύ εύκολα μπορεί να προστεθεί στο σύστημα και μία κλειδαριά Z-Wave ή Zigbee. Εναλλακτικά, υπάρχουν μοντέλα που υποστηρίζουν Wi-Fi ή Bluetooth και διαθέτουν δική τους εφαρμογή για κινητά, με την οποία μπορεί να ελεγχθεί η λειτουργία τους. Έτσι, με το πάτημα ενός κουμπιού μπορεί να κλειδωθεί ή να ξεκλειδωθεί εξ’ αποστάσεως κάθε συμβεβλημένη πόρτα και να έρθει ειδοποίηση για οποιαδήποτε ανάλογη δραστηριότητα εντός του σπιτιού. Επίσης, μπορούν να δημιουργηθούν προσωρινά ή μόνιμα προγράμματα πρόσβασης για μέλη της οικογένειας και συμβεβλημένα φιλικά πρόσωπα για συγκεκριμένες ώρες και μέρες μέσα στην εβδομάδα. Αξιοποιώντας δεδομένα από τις υπηρεσίες τοποθεσίας του κινητού τηλεφώνου, επιτελείται αυτόματο άνοιγμα ή κλείσιμο της εξώθυρας. Επιπρόσθετα, μπορούν να δεχθούν φωνητικές οδηγίες χρησιμοποιώντας εντολές Siri (HomeKit), Google Assistant ή Amazon Alexa. Τέλος, οι έξυπνες κλειδαριές μπορούν να συνδυαστούν με αισθητήρες καπνού και θερμοστάτες, ώστε να ανοίγουν αυτόματα και γρήγορα οι έξοδοι κινδύνου, καθώς και με τα ηλεκτρονικά κουδούνια και τα συστήματα φωτισμού. Υπάρχουν είδη κλειδαριών που λειτουργούν με οθόνη αφής, με συνδυασμό οθόνης και κλειδιού ή με δακτυλικό αποτύπωμα.

Έξυπνες κάμερες
Οι έξυπνες κάμερες είναι ουσιαστικά συσκευές οπτικής εγγραφής, οι οποίες παρέχουν στον χρήστη ένα πλήθος ηλεκτρονικών δυνατοτήτων και εφαρμογών. Ο έλεγχος τους γίνεται μέσω ενός προγράμματος που μπορεί να εγκατασταθεί στο κινητό ή στον υπολογιστή. Οι έξυπνες κάμερες μέσω της εφαρμογής μπορούν να μεταδίδουν την εικόνα ή το βίντεο που καταγράφουν σε πραγματικό χρόνο. Έτσι γίνεται εφικτή η συνεχής επίβλεψη του σπιτιού, γεγονός που αποτελεί πολύτιμη λύση σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν μικρά παιδιά ή κατοικίδια ζώα. Το πιο σημαντικό τους πλεονέκτημα είναι ότι μπορούν να συνδεθούν με τις υπόλοιπες έξυπνες συσκευές που έχουν ενσωματωθεί στο οικιακό δίκτυο. Για παράδειγμα, η κάμερα μπορεί να ρυθμιστεί να ξεκινήσει την καταγραφή μόλις εντοπιστεί κίνηση από κάποιον αισθητήρα που έχει ενσωματωθεί σε κάποιον εσωτερικό ή εξωτερικό χώρο. Ταυτόχρονα, αξιοποιώντας συστήματα όπως είναι το Alexa της Amazon ή το Google Home, θα μπορούσε να γίνει και χρήση φωνητικών εντολών. Η αποθήκευση των βίντεο και των φωτογραφιών μπορεί να γίνει τοπικά σε κάποιον σκληρό δίσκο, είτε στο cloud για πιο εύκολη πρόσβαση και μεγαλύτερη ασφάλεια.

Ανακεφαλαιώνοντας, τα έξυπνα συστήματα ασφαλείας αποτελούνται από ένα σύνολο προηγμένων συσκευών, οι οποίες είναι συνδεδεμένες στο διαδίκτυο και συντονίζονται από ένα κεντρικό hub. Το πρωτοποριακό στοιχείο είναι ότι ο έλεγχος των συστημάτων μπορεί να γίνει ανά πάσα στιγμή από το κινητό τηλέφωνο μέσω μίας απλής εφαρμογής, επιτρέποντας να γίνεται επιτήρηση του χώρου εύκολα και σε πραγματικό χρόνο. Σε περίπτωση που εντοπιστεί κάποιος φυσικός κίνδυνος, όπως πυρκαγιά ή πλημμύρα, στέλνεται αμέσως ειδοποίηση -σε πιο εξελιγμένα συστήματα άμεσα στις αρμόδιες υπηρεσίες-, ώστε να ληφθούν οι δέουσες ενέργειες προστασίας. Αντίστοιχα, μόλις ανιχνευθεί παραβίαση στις πόρτες ή στα παράθυρα της κατοικίας, ενεργοποιείται ο συναγερμός και ενημερώνονται αμέσως οι ιδιοκτήτες και η αστυνομία. Τα συστήματα smart security διαθέτουν συγκριτικά μικρό κόστος και παρέχουν υψηλό επίπεδο προστασίας, καθιστώντας τα ιδανική λύση για τον μέσο πολίτη. Καθώς η τεχνολογία εξελίσσεται, σταδιακά θα εμφανίζονται όλο και πιο καινοτόμα προϊόντα που θα κάνουν τις κατοικίες ακόμη πιο λειτουργικές και ασφαλείς.