Μήνας: Δεκέμβριος 2022

Η συζήτηση του αρχιτέκτονα Θεοφάνη Μπομπότη με τον δημοσιογράφο Θανάση Λάλα πρωταγωνίστησε στο αρχικό μέρος του συνεδρίου Building Materials Forum που συνδιοργάνωσαν η εταιρεία επικοινωνίας BOUSSIAS και το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας (ΤΕΕ).

Υπό τον ήχο του Maceo Parker Children’s World, άρχισε η συζήτηση με το ερώτημα από τον κ. Λάλα γιατί το Υλικό είναι το Φως του Αρχιτέκτονα. Η απάντηση από τον κ. Μπομπότη ήταν ότι τα υλικά είναι η έκφραση του αρχιτεκτονικού οράματος με κάποια πιο «προσιτά» από άλλα, όπως τα πορώδη υλικά το ξύλο, η πέτρα, με την έννοια της σχέσης που δημιουργεί ο Σχεδιασμός του ανθρώπου με το χώρο, τον ιδιωτικό αλλά και τον δημόσιο. “Σχήματα και υλικά δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να ορίσουμε τη σχέση μας με το χώρο, και με αυτή την έννοια το φως διαφεύγει, καθορίζει, απορροφάται ή αντανακλάται. Ψυχρά, σκληρά υλικά δεν θέλει κανείς να τα ακουμπήσει, όπως το inox, ή το γυαλισμένο υπέροχο μάρμαρο που είναι θαυμάσιο να το έχει κανείς στο χώρο του, εντέλει όμως η σχέση με το υλικό είναι αισθητική αλλά και καθημερινής χρήσης: δεν πίνεις τον ίδιο καφέ σε πορσελάνινη κούπα και σε μια από ανοξείδωτο υλικό, αλλάζει η γεύση. Το ίδιο συμβαίνει και με τη διαμόρφωση του εξωτερικού περιβάλλοντος του κελύφους του κτιρίου από το δομικό υλικό: προδιαγράφει την αισθητική του κτιρίου, προσδιορίζοντας τον πολιτισμό μας τελικά”, σημείωσε χαρακτηριστικά ο αρχιτέκτων και συνιδρυτής του γραφείου Bobotis + Bobotis Architects.

Ο κ. Λάλας ρώτησε ποιος έρχεται πρώτα: το υλικό προσδιορίζει τον Σχεδιασμό, ή η ιδέα οδηγεί τον αρχιτέκτονα σε ένα υλικό; Η απάντηση ήταν ότι είναι μια σύνθεση το όλο εγχείρημα του σχεδιασμού διαστάσεων, όγκων και βιωματικής εμπειρίας του χώρου, ενώ συγχρόνως η 3^η συνιστώσα είναι το υλικό που θα δώσει πνοή στον Σχεδιασμό. Στην ερώτηση του κ. Λάλα, αν ένα Σχέδιο με λάθος υλικό είναι ένα κακό σχέδιο, η απάντηση ήταν καταφατική. “Tο ερώτημα είναι”, αποσαφηνίζει ο κ. Μπομπότης, “κατά πόσο ο χώρος που έχεις δημιουργήσει, είναι κατάλληλος για το σκοπό για τον οποίο έχει δημιουργηθεί”. Η επόμενη ερώτηση είναι στο μυαλό του καθένα μας: πόσο ρόλο παίζει το υλικό μέσα στο εξαιρετικό αποτέλεσμα του αρχιτεκτονικού έργου; Ο κ. Μπομπότης τόνισε ότι η σχέση του Σχεδίου με το Υλικό είναι σχέση μυστική, όπως η Τέχνη, προσδιορίζονται αλληλένδετα, και το υλικό αποτελεί στοιχείο της ταυτότητας του οικοδομήματος, του brand του. Στην ερώτηση του κ. Λάλα, πόσο το δομικό υλικό παίζει ρόλο στο γεγονός ότι η Αρχιτεκτονική αλλάζει, διαφοροποιείται διαμορφώνοντας την καινούργια αισθητική σήμερα και αύριο; “Το διακύβευμα στη σημερινή εποχή”, μας λέει ο κ. Μπομπότης, “είναι η συζευγμένη διάδραση του δομικού υλικού και της τεχνολογίας, φέρνοντας παράδειγμα το Μουσείο Πάτρας, αποδεικνύοντας πώς το υλικό συνέβαλε στη μειωμένη χρήση και ενέργεια παραγωγής των υλικών, μειώνοντας το αποτύπωμα του υλικού. Συνεπώς το δομικό υλικό αυτή την στιγμή δεν είναι το πρωτεύον ζήτημα, αλλά τα παράγωγά τους ως λύσεις μετριασμού και αποδοτικότητας στη κατασκευή”.

Τέλος, ο κ. Λάλας ρώτησε κατά πόσο η εντοπιότητα του δομικού υλικού παίζει ρόλο στη διεκπεραίωση του αρχιτεκτονικού έργου. “Η απάντηση ήταν τόσο προφανής όσο και μη αναμενόμενη από εμάς, τους καταναλωτές της αρχιτεκτονικής της ”ευκολίας” του ”να φτιάχνουμε γυάλινα κτίρια και να χρησιμοποιούμε ενεργοβόρο κλιματισμό για να βγάλουμε τον ήλιο που βάλαμε μέσα, έξω”: το ντόπιο υλικό συμπεριφέρεται καλύτερα στις κλιματικές συνθήκες όπου η κατασκευή λαμβάνει χώρα, άρα και την εξυπηρετεί καλύτερα. Αναφερόμενος στον κ. Ποτηρόπουλο, συμφώνησε ότι “η καλή αρχιτεκτονική για να γίνει χρειάζεται να αντιληφθεί όλες τις παραμέτρους του έργου που σχεδιάζεται: τη ποιητική, τη φιλοσοφική, το περιβάλλον, τα υλικά, ώστε η βιωματική εμπειρία, να αποτελέσει τον κεντρικό άξονα της παρουσίας του ανθρώπου μέσα στο χώρο”.