Μήνας: Απρίλιος 2023

Οι Αρχιτέκτονες Τοπίου μάς ξεναγούν σε διακεκριμένα έργα αρχιτεκτονικής τοπίου

Posted on by Γιάννης Πισπιρίγκος

Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον δρώμενο για την αρχιτεκτονική τοπίου διοργανώνει ο Πανελλήνιος Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Τοπίου, με τίτλο “Οι Αρχιτέκτονες Τοπίου σας ξεναγούν ΙΙΙ”.

Συγκεκριμένα, Έλληνες αρχιτέκτονες τοπίου θα μας ξεναγήσουν την Παρασκευή 5 Μαΐου, το Σάββατο 6 Μαΐου και την Κυριακή 7 Μαΐου, σε διακεκριμένα έργα τους και θα μας δώσουν την ευκαιρία να μάθουμε για την ιδιαιτερότητα κάθε έργου. Μετά από κάθε επίσκεψη θα ακολουθεί διάλογος με τους δημιουργούς – ξεναγούς.

Πατήστε στην εικόνα για να δείτε αναλυτικά το πρόγραμμα περιήγησης της πρωτοβουλίας του ΠΣΑΤ.

Το περιοδικό Architect και το newsletter Build υποστηρίζουν ως Χορηγοί Επικοινωνίας το δρώμενο του ΠΣΑΤ

ΣΑΔΑΣ – ΠΕΑ: Συγκρότηση νέου Διοικητικού Συμβουλίου

Posted on by Γιώργος Κατσιμιλής

Συνεδρίασε και συγκροτήθηκε σε σώμα το Διοικητικό Συμβούλιο του ΣΑΔΑΣ – Πανελλήνιας Ένωσης Αρχιτεκτόνων, το οποίο εκλέχτηκε από τη Γ.Σ. της Αντιπροσωπείας που είχε πραγματοποιηθεί στις 14.03.2015.

Οι συνεδριάσεις του Δ.Σ. πραγματοποιήθηκαν στις 15 και στις 25 Ιουνίου 2015 και η σύνθεσή του έχει ως εξής:

Πρόεδρος: Ξυνομηλάκης Δημήτρης
Αντιπρόεδρος: Μαδεμοχωρίτης  Γιώργος
Γεν. Γραμματέας: Τσαλίκη Τζούλια
Ειδ. Γραμματέας: Πάππα Όλγα
Ταμίας: Τούτουζα Κατερίνα
Μέλη: Αυγερινού Αφροδίτη
  Γκούμα Δανάη-Εύα
  Δημητριάδης Σωκράτης
  Κανέλλος Νέστορας
  Κατερίνη Τόνια
  Μάνος Ευστράτιος
  Παπαγκίκας Γιώργος
  Ρουσοδήμου Γωγώ
  Τσιτσάνης Δημήτρης
  Φιντικάκης Νίκος

Archisearch Lifetime Achievement Awards 2023: Δημήτρης Αντωνακάκης, Δημήτρης Φιλιππίδης, Κυριάκος Κυριακίδης & Ρένα Παπασπύρου

Posted on by Γιώργος Κατσιμιλής

MULTIVERSE: η ημερίδα ΕΣΩ, ο κορυφαίος θεσμός για την αρχιτεκτονική και το design που κάθε χρόνο συγκεντρώνει τους σημαντικότερους εκπροσώπους της εγχώριας και διεθνούς δημιουργικής σκηνής, επιστρέφει, για 11η συνεχόμενη χρονιά, την Τετάρτη 24η Μαΐου 2023 στην Αίθουσα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.

Στα πλαίσια της ΕΣΩ 2023 έρχεται και η πέμπτη διοργάνωση των βραβείων Archisearch Lifetime Achievement Awards, τα οποία, από το 2018 που καθιερώθηκαν, τιμούν σημαντικές προσωπικότητες της εγχώριας σκηνής για τη συνολική συνεισφορά τους στην ελληνική αρχιτεκτονική και καλλιτεχνική θεωρία και πράξη. Στη σκηνή της φετινής διοργάνωσης, ο αρχιτέκτονας και ακαδημαϊκός Παναγιώτης Πάγκαλος βραβεύει τρεις σπουδαίους αρχιτέκτονες και δασκάλους, τον Δημήτρη Αντωνακάκη, τον Δημήτρη Φιλιππίδη και τον Κυριάκο Κυριακίδη, και ο καλλιτέχνης Ηλίας Παπαηλιάκης, αντίστοιχα, βραβεύει τη σημαντική ζωγράφο, εικαστικό και ακαδημαϊκό Ρένα Παπασπύρου.

Η προπώληση εισιτηρίων ξεκίνησε. Κλείστε τώρα τα εισιτήριά σας, εδώ!

Η ΣΟΥΖΑΝΑ ΚΑΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΑΚΗΣ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/BIOGRAPHY/

Η Σουζάνα και ο Δημήτρης Αντωνακάκης ανήκουν, αναμφίβολα, στο πάνθεο της εγχώριας αρχιτεκτονικής σκηνής του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα. Συμφοιτητές στην Αρχιτεκτονική Σχολή του ΕΜΠ, τη δεκαετία του ’50, χάραξαν κοινή πορεία, στη ζωή και τη τέχνη τους, ιδρύοντας το Atelier 66, τη δεκαετία του ’60, ως μια ανοιχτή ομάδα δημιουργικών ανθρώπων – φίλων, συνεργατών, αρχιτεκτόνων. Έχοντας μαθητεύσει δίπλα σε σημαντικούς δασκάλους – όπως ο Παναγιώτης Μιχελής, ο Δημήτρης Πικιώνης, ο Νικόλαος Χατζηκυριάκος Γκίκας και ο μαθητής και συνεργάτης του Mies van der Rohe, James Speyer – η Σουζάνα και ο Δημήτρης Αντωνακάκης έκαναν αρχιτεκτονική με συνείδηση, λογισμό και ευαισθησία.

 

Στη φιλοσοφία του Atelier 66, «Το σπίτι είναι ένα σύμπαν. Είναι η γη και ο ουρανός, ο κόσμος όλος. Στο σπίτι ασκείται η ευαισθησία μας. Εκεί στεγάζεται η μνήμη. Στο σπίτι συνδέεται ο χώρος με το χρόνο». Οι επιμέρους χωρικές οντότητες της κατοίκησης – η αυλή, το καθημερινό, το υπνοδωμάτιο, το λουτρό, οι αρθρώσεις – σχεδιάζονται, σχολαστικά, για να φιλοξενήσουν, καθημερινά, τον πλούτο της ζωής σε στενό συντονισμό με την αναπνοή της οικογένειας.

Η πλούσια εργογραφία του Atelier 66 περιλαμβάνει έργα μικρής και μεγάλης κλίμακας:

Κατοικίες και συγκροτήματα κατοικιών, όπως οι δύο κατοικίες στο Ηράκλειο Κρήτης (1997) και ο οικισμός για τους εργάτες των ορυχείων βωξίτη στο Δίστομο Βοιωτίας (1969).

ΔΥΟ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ | ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/PROJECTS/TWO-HOUSES-HERAKLION/
ΔΥΟ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ | ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/PROJECTS/TWO-HOUSES-HERAKLION/
ΔΥΟ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ | ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/PROJECTS/TWO-HOUSES-HERAKLION/
ΟΙΚΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΩΝ ΟΡΥΧΕΙΩΝ ΒΩΞΙΤΗ ΣΤΟ ΔΙΣΤΟΜΟ ΒΟΙΩΤΙΑΣ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/PROJECTS/DISTOMO-BOEOTIA/
ΟΙΚΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΩΝ ΟΡΥΧΕΙΩΝ ΒΩΞΙΤΗ ΣΤΟ ΔΙΣΤΟΜΟ ΒΟΙΩΤΙΑΣ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/PROJECTS/DISTOMO-BOEOTIA/
ΟΙΚΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΩΝ ΟΡΥΧΕΙΩΝ ΒΩΞΙΤΗ ΣΤΟ ΔΙΣΤΟΜΟ ΒΟΙΩΤΙΑΣ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/PROJECTS/DISTOMO-BOEOTIA/
ΟΙΚΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΩΝ ΟΡΥΧΕΙΩΝ ΒΩΞΙΤΗ ΣΤΟ ΔΙΣΤΟΜΟ ΒΟΙΩΤΙΑΣ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/PROJECTS/DISTOMO-BOEOTIA/
ΟΙΚΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΩΝ ΟΡΥΧΕΙΩΝ ΒΩΞΙΤΗ ΣΤΟ ΔΙΣΤΟΜΟ ΒΟΙΩΤΙΑΣ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/PROJECTS/DISTOMO-BOEOTIA/

Κτήρια πολιτισμού και εκπαιδευτικά κτήρια, όπως η πρόταση για το Νέο Μουσείο Ακρόπολης (1990) και η Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης (1981).

ΝΕΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/PROJECTS/NEW-ACROPOLIS-MUSEUM-I-ATHENS/
ΝΕΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/PROJECTS/NEW-ACROPOLIS-MUSEUM-I-ATHENS/
ΝΕΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/PROJECTS/NEW-ACROPOLIS-MUSEUM-I-ATHENS/
ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/PROJECTS/SCHOOL-OF-PHILOSOPHY-UNIVERSITY-OF-CRETE/
ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/PROJECTS/SCHOOL-OF-PHILOSOPHY-UNIVERSITY-OF-CRETE/
ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/PROJECTS/SCHOOL-OF-PHILOSOPHY-UNIVERSITY-OF-CRETE/

Χώρους φιλοξενίας και αναψυχής, όπως το ξενοδοχείο LYTTOS στη Χερσόνησο της Κρήτης (1979).

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ LYTTOS ΣΤΗ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/PROJECTS/LYTTOS-HOTEL-CRETE/
ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ LYTTOS ΣΤΗ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/PROJECTS/LYTTOS-HOTEL-CRETE/
ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ LYTTOS ΣΤΗ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/PROJECTS/LYTTOS-HOTEL-CRETE/

Δημόσια κτήρια και δημόσιους χώρους, όπως η ανακαίνιση της πλατείας Κολωνακίου στο κέντρο της Αθήνας (2003).

ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΚΟΛΩΝΑΚΙΟΥ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/PROJECTS/KOLONAKI-SQUARE/
ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΚΟΛΩΝΑΚΙΟΥ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/PROJECTS/KOLONAKI-SQUARE/
ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΚΟΛΩΝΑΚΙΟΥ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/PROJECTS/KOLONAKI-SQUARE/
ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΚΟΛΩΝΑΚΙΟΥ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/PROJECTS/KOLONAKI-SQUARE/
ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΚΟΛΩΝΑΚΙΟΥ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/PROJECTS/KOLONAKI-SQUARE/

Δημήτρης Αντωνακάκης. Φωτογράφος Γιώργος Τριανταφύλλου http://triantafylloug.blogspot.com/

Στα έργα μεγάλης κλίμακας και στα δημόσια έργα το γραφείο εργάστηκε ώστε οι παρεμβάσεις να λειτουργήσουν ως πυκνωτές της συλλογικής ζωής του εκάστοτε τόπου και της εκάστοτε κοινότητας. Η αρχιτεκτονική της Σουζάνας και του Δημήτρη Αντωνακάκη διαμεσολαβήθηκε ως διαλογικός δεσμός ανάμεσα στο θηλυκό και στο αρσενικό, στο άυλο και στο υλικό, στο λυρικό και στο ρεαλιστικό, στο φαντασιακό και στο πραγματικό.

* Η Σουζάνα Αντωνακάκη έφυγε από τη ζωή τον Ιούλιο 2020 και ο Δημήτρης Αντωνακάκης θα παραλάβει το Βραβείο Συνολικής Προσφοράς Archisearch για τη προσφορά του Atelier 66 στην ελληνική αρχιτεκτονική εκ μέρους και των δυό τους.

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ | ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ HTTP://TRIANTAFYLLOUG.BLOGSPOT.COM/

Ο Δημήτρης Φιλιππίδης έχει πολλές ιδιότητες αλλά πάνω από όλα είναι ένας «απτόητος και αμετανόητος» συλλέκτης αρχιτεκτονικών ιστοριών με στόχο «την αντίκρουση προκαταλήψεων και την αντιμετώπιση της άγνοιας που συχνά παρατηρείται στη περιοχή της αρχιτεκτονικής». Αρχιτέκτονας ΕΜΠ (1962), εκπόνησε πλήθος αρχιτεκτονικών και πολεοδομικών μελετών από το 1964 έως το 1995, διετέλεσε καθηγητής πολεοδομίας από το 1975 και μετά και ομότιμος καθηγητής της Σχολής Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ στο σήμερα. Όμως, αυτό που χαρακτηρίζει, κυρίαρχα, το έργο του Δημήτρη Φιλιππίδη είναι η συγγραφική του δραστηριότητα και η επιμέλεια εξειδικευμένων εκδόσεων που μετρά πλέον 50 χρόνια. Συγγραφέας και επιμελητής άνω των εξήντα βιβλίων, μεταξύ των οποίων τα «Νεοελληνική αρχιτεκτονική» (1984), «Για την ελληνική πόλη» (1990), «Μεσογειακά σπίτια: Ελλάδα» (1994), «Μοντέρνα αρχιτεκτονική στην Ελλάδα» (2001), «Αρχιτεκτονικές μεταμορφώσεις» (2006), ο Φιλιππίδης επιμελήθηκε, ακόμα, αφιερώματα και μονογραφίες των σημαντικότερων Ελλήνων αρχιτεκτόνων του 20ου αιώνα καθώς και τους τους έξι πρώτους τόμους της σειράς “Ελληνική Παραδοσιακή Αρχιτεκτονική” (1980-1988).

Το τελευταίο συγγραφικό πόνημα του Δημήτρη Φιλιππίδη, με τίτλο Ανώνυμη αρχιτεκτονική. Μια άρρητη παρουσία (2019) σε έκδοση του ΠΙΟΠ (Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς), διερευνά την «πολλαπλότητα και την πηγαία πολυπλοκότητα» της ανώνυμης ελληνικής αρχιτεκτονικής αναδεικνύοντας τους, επί χρόνια, υποτιμημένους δεσμούς της με την «επώνυμη», «επίσημη» ή καθιερωμένη αρχιτεκτονική που παράγεται, θεσμικά, από αρχιτέκτονες. Με το συγκεκριμένο σύγγραμμα, ο Δημήτρης Φιλιππίδης σπάει τα δεσμά της αυτοαναφορικότητας θίγοντας, με διορατικότητα, το κεφάλαιο «αρχιτεκτονική χωρίς αρχιτέκτονες» και διατυπώνοντας, με τόλμη, την πεποίθηση πως η αποκρυπτογράφηση της «πρωτόγονης αρχιτεκτονικής», του παρελθόντος και του παρόντος μας, μπορεί να εμπλουτίσει, δραστικά, με «άμεσες, πρωτότυπες και τολμηρές λύσεις» την επώνυμη αρχιτεκτονική θεωρία και πράξη.

Ο Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ ΚΑΙ Η ΑΝΤΕΛΑ ΠΑΙΖΗ-ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://WWW.KKYRIAKIDES.GR/ABOUT-US

Επιβεβαιώνοντας τη παράδοση των “μεγάλων” Αλεξανδρινών, ο Κυριάκος Κυριακίδης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου όπου έζησε τα 13 πρώτα χρόνια της ζωής του μέχρι την επιστροφή της οικογένειας στη πατρίδα του πατέρα του, τη Κύπρο. Μετά την αποφοίτησή του από την Αρχιτεκτονική Σχολή του ΕΜΠ (1963), ο Κυριακίδης διετέλεσε, για δέκα χρόνια, επιμελητής της Έδρας Οικοδομικής του Πολυτεχνείου, σε στενή συνεργασία με τον καθηγητή και μέντορά του Κυπριανό Μπίρη, ενώ, παράλληλα, ίδρυσε το δικό του αρχιτεκτονικό γραφείο, σε στενή συνεργασία με την επίσης αρχιτέκτονα σύντροφό του Αντέλα Παΐζη.

Η πρώιμη αρχιτεκτονική του Κυριάκου Κυριακίδη άντλησε σημαντικές επιρροές από το έργου του σπουδαίου μοντερνιστή δασκάλου, Άρη Κωνσταντινίδη, με έμφαση στη σχολαστική μελέτη των υλικών και στο πάθος για τη λεπτομέρεια. Η ανθρώπινη εμπειρία και η κλίμακα του σώματος αποτέλεσαν οδηγούς για το σχεδιασμό του Κυριακίδη που έθεσε ζητήματα προσανατολισμού, θερμικής άνεσης, φυσικού φωτισμού, αερισμού και σκίασης στο επίκεντρο των αρχιτεκτονικών του μελετών.

Με σταθερή παρουσία 50 και άνω ετών στο αρχιτεκτονικό γίγνεσθαι της χώρας, το γραφείο Κ. Κυριακίδης και Συνεργάτες υπήρξε πάντα ανοιχτό στη συλλογική δημιουργία και στις διεπιστημονικές συνεργασίες, απασχολώντας, σήμερα, δυναμικό περίπου 35 συνεργατών – αρχιτεκτόνων, σχεδιαστών και διοικητικών. Η πλούσια εργογραφία του γραφείου περιλαμβάνει:

Κατοικίες και πολυκατοικίες, όπως η Μονοκατοικία στο Κεφαλάρι (1974).

ΜΟΝΟΚΑΤΟΙΚΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΡΙ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://WWW.DOMA.ARCHI/INDEX/PROJECTS/MONOKATOIKIA-STO-KEFALARI
ΜΟΝΟΚΑΤΟΙΚΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΡΙ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://WWW.DOMA.ARCHI/INDEX/PROJECTS/MONOKATOIKIA-STO-KEFALARI
ΜΟΝΟΚΑΤΟΙΚΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΡΙ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://WWW.DOMA.ARCHI/INDEX/PROJECTS/MONOKATOIKIA-STO-KEFALARI
ΜΟΝΟΚΑΤΟΙΚΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΡΙ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://WWW.DOMA.ARCHI/INDEX/PROJECTS/MONOKATOIKIA-STO-KEFALARI
ΜΟΝΟΚΑΤΟΙΚΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΡΙ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://WWW.DOMA.ARCHI/INDEX/PROJECTS/MONOKATOIKIA-STO-KEFALARI

Κτίρια γραφείων και τράπεζες, όπως το ειδικά σχεδιασμένο, ιδιόκτητο κτίριο στο Χαλάνδρι όπου στεγάζεται το γραφείο “Κ. Κυριακίδης και Συνεργάτες” (1984) και το Υποκατάστημα της Ιονικής Τράπεζας στη Κηφισιά (1984) το οποίο σχεδιάστηκε στο χώρο πρώην αρτοποιείου.

ΤΑ ΙΔΙΟΚΤΗΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ “Κ. ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ” ΣΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://WWW.DOMA.ARCHI/INDEX/PROJECTS/KTHRIO-ARXITEKTONIKOY-GRAFEIOY-STO-XALANDRI
ΤΑ ΙΔΙΟΚΤΗΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ “Κ. ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ” ΣΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://WWW.DOMA.ARCHI/INDEX/PROJECTS/KTHRIO-ARXITEKTONIKOY-GRAFEIOY-STO-XALANDRI
ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΙΟΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΣΤΗ ΚΗΦΙΣΙΑ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://WWW.DOMA.ARCHI/INDEX/PROJECTS/IONIKH-TRAPEZA-YPOKATASTHMA-KHFISIAS
ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΙΟΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΣΤΗ ΚΗΦΙΣΙΑ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://WWW.DOMA.ARCHI/INDEX/PROJECTS/IONIKH-TRAPEZA-YPOKATASTHMA-KHFISIAS
ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΙΟΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΣΤΗ ΚΗΦΙΣΙΑ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://WWW.DOMA.ARCHI/INDEX/PROJECTS/IONIKH-TRAPEZA-YPOKATASTHMA-KHFISIAS

Ξενοδοχεία, όπως το ξενοδοχείο Hilton στη Ρόδο (1992), μια συνεργασία των αρχιτεκτόνων Αντώνη Γεωργιάδη, Κωνσταντίνου Δεκαβάλλα, Κυριάκου Κυριακίδη και Αλέξανδρου Ν. Τομπάζη.

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ HILTON ΣΤΗ ΡΟΔΟ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://WWW.DOMA.ARCHI/INDEX/PROJECTS/3ENODOXEIO-IMPERIAL-RODOS
ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ HILTON ΣΤΗ ΡΟΔΟ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://WWW.DOMA.ARCHI/INDEX/PROJECTS/3ENODOXEIO-IMPERIAL-RODOS
ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ HILTON ΣΤΗ ΡΟΔΟ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://WWW.DOMA.ARCHI/INDEX/PROJECTS/3ENODOXEIO-IMPERIAL-RODOS
ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ HILTON ΣΤΗ ΡΟΔΟ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://WWW.DOMA.ARCHI/INDEX/PROJECTS/3ENODOXEIO-IMPERIAL-RODOS
ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ HILTON ΣΤΗ ΡΟΔΟ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://WWW.DOMA.ARCHI/INDEX/PROJECTS/3ENODOXEIO-IMPERIAL-RODOS
ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ HILTON ΣΤΗ ΡΟΔΟ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://WWW.DOMA.ARCHI/INDEX/PROJECTS/3ENODOXEIO-IMPERIAL-RODOS

Ανεξάρτητα από το πλούσιο πορτφόλιο του γραφείου, η κύρια ειδίκευσή του παραμένουν τα νοσοκομειακά και νοσηλευτικά κτήρια. Αφορμώντας από τη δεκαετή μαθητεία του Κυριάκου Κυριακίδη στο ΕΜΠ και, συγκεκριμένα, στην έδρα Οικοδομικής του Κυπριανού Μπίρη, το γραφείο του οποίου ανέλαβε και ολοκλήρωσε πολλά από τα πρώτα νοσοκομεία της χώρας, το γραφείο “Κ. Κυριακίδης και Συνεργάτες” έχει συμμετάσχει στο σχεδιασμό τουλάχιστον 10 δημόσιων και ιδιωτικών νοσοκομείων και μονάδων νοσηλείας. Μεταξύ των οποίων συναντάμε τα:

  • Γενικά Νοσοκομεία Πύργου, Σερρών & Αμμοχώστου (1997)
  • Παιδιατρική Κλινική της «Ιασώ Α.Ε» και Νέα γραφεία Διοίκησης «Ιασώ Α.Ε.» στο Μαρούσι (2000)
  • Νέα Ιδιωτική Κλινική «Ιασώ Μακεδονίας» στη Θεσσαλονίκη, 2001
  • 424 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης (2002)

Από το πρώιμο μοντερνιστικό ύφος της δεκαετίας του ‘70, η αρχιτεκτονική του Κυριάκου Κυριακίδη, κυρίως στο σχεδιασμό των νοσοκομειακών κτηρίων που ανέλαβε το γραφείο, υιοθέτησε, καθαρά, Μπαουχάους χαρακτηριστικά με έμφαση στην απλότητα, τη λειτουργικότητα και τις καθαρές γεωμετρικές φόρμες στο σχεδιασμό.

Ο Κυριάκος Κυριακίδης και η Αντέλα Παΐζη υπηρέτησαν την αρχιτεκτονική με υπευθυνότητα, ευσυνειδησία και ορθολογισμό παραδίδοντας πλήθος υλοποιημένων κτιρίων με ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα: φιλόξενα δοχεία ζωής που περιθάλπουν, που κοιμίζουν, που ψυχαγωγούν, που στεγάζουν.

Η ΡΕΝΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ ΚΑΙ ΟΙ “ΚΛΙΜΑΚΕΣ” | ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΑΛΙΑΣ

Την τετράδα των φετινών βραβεύσεων ολοκληρώνει η καλλιτέχνις και ακαδημαϊκός Ρένα Παπασπύρου. Με βασικό ερμηνευτικό εργαλείο την τεχνική της αποτοίχισης, η Παπασπύρου δουλεύει με θραύσματα από ευρεθέντα, προκατασκευασμένα υλικά τα οποία αποσπά από το σώμα της πόλης. Ξύλο, λαμαρίνα, τούβλο, κεραμίδι, πλαστικό, γυαλί, άσφαλτος και μωσαϊκά πλακάκια διαπλέκονται στην εννοιολογική ζωγραφική προσέγγιση της Παπασπύρου συνθέτοντας έργα που μαρτυρούν τη «μορφολογική αυτοτέλεια της υλικής επιφάνειας».

ΑΠΟΤΟΙΧΙΣΕΙΣ | ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: BEHIND MATTE

Σε συνεχή ανοιχτό διάλογο με το «τοπίο της πόλης», η Παπασπύρου μοιάζει να διασπά το αρχιτεκτόνημα στα δομικά του μέρη, απελευθερώνοντας «εικόνες στην ύλη» και αναδεικνύοντας «επεισόδια» της ζωής μιας επιφάνειας μέσα από τη λειτουργία του ελεύθερου συνειρμού.

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ «ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΚΟΜΗΤΗ: ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΤΗΝ ΥΛΗ» | ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΑΛΙΑΣ

Απόφοιτη της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας (1956-63) όπου σπούδασε ζωγραφική και ψηφιδωτό, η Παπασπύρου μεταφέρεται στο Παρίσι για να επεκτείνει τις σπουδές της στο ψηφιδωτό στην École nationale supérieure des Beaux-Arts (1964-66) ως υπότροφος της γαλλικής κυβέρνησης και του Εθνικού Οργανισμού Ελληνικής Χειροτεχνίας. Το 1966, η Ρένα Παπασπύρου επιστρέφει στην Ελλάδα και ξεκινάει τη καλλιτεχνική της διαδρομή ενώ, παράλληλα, διδάσκει στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας. Από το 1970 έως το 1977 εργάσθηκε, αρχικά, ως βοηθός και, αργότερα, ως επιμελήτρια στην έδρα Ζωγραφικής της Σχολής Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ. Από το 1978, η Ρένα Παπασπύρου αρχίζει να διδάσκει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, διατελώντας διευθύντρια του Γ′ Εργαστηρίου Ζωγραφικής της Σχολής για 12 συνεχόμενα έτη (1993-2005), και αποτελώντας τη πρώτη γυναίκα καθηγήτρια που διηύθυνε Εργαστήριο στη ιστορία του Ιδρύματος. Από το 2006, η Παπασπύρου έχει ανακηρυχθεί Ομότιμη Καθηγήτρια ΑΣΚΤ.

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ «ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΚΟΜΗΤΗ: ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΤΗΝ ΥΛΗ» | ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΑΛΙΑΣ

Σημαντικές εκθέσεις στη πορεία της καλλιτέχνιδας είναι:

  • Έκθεση ψηφιδωτών στη γκαλερί Astor (1967)
  • «Επεισόδια στην ύλη» (1977) στην Αίθουσα Τέχνης Δεσμός (επεμβάσεις με μολύβι σε μεταχειρισμένα ξύλα)
  • Συμμετοχή στην ομαδική έκθεση «Πρωτοπορία και Πειραματισμός» (1978) στη Μόντενα της Ιταλίας (πραγματοποιεί τις πρώτες αποτοιχίσεις)
  • Πραγματοποίηση δράσης με τίτλο «Επισήμανση – Χώρος προέλευσης – Αποτοίχιση» (1979) στην οδό Στίλπωνος 7 στο Παγκράτι & έκθεση στην Αίθουσα Τέχνης Δεσμός
  • 3η ατομική έκθεση στην Αίθουσα Τέχνης Δεσμός (1982) με τις σειρές «Δειγματολόγια από το τοπίο της πόλης» & «Γεωγραφίες» από την ευρύτερη ενότητα έργων με τίτλο «Εικόνες στην ύλη»
  • Εκπροσώπηση της Ελλάδας στη 17η Μπιενάλε του Σάο Πάολο (1983)
  • Αποτοίχιση καμένου σπιτιού στα Μελίσσια Αττικής (1986) από όπου προέκυψε η σειρά «Baalbeks» (1988) που παρουσιάστηκε στο πλαίσιο της ομαδικής έκθεσης 4 κριτικές θεωρήσεις, στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης «Ιλεάνα Τούντα»
  • Ενότητα «Φωτιές στην πόλη – Πολυεικόνες» (1990) με 3 συνιστώσες, την επιφάνεια του τοίχου, το ηλεκτρικό φως και αναφορές στον εικαστικό χειρισμό της φωτιάς στο έργο «Η πυρπόληση του ανακτόρου Σάντζο» του Χέιτζι Μονογκατάρι Εμάκι, που παρουσιάστηκε στη γκαλερί «Κρεωνίδης»
  • «Ο πραγματικός χρόνος» (1996) στη Γκαλερί 7 (διερεύνηση των διαφορετικών εικόνων που μπορεί να προκύψουν πάνω στην ίδια επιφάνεια με διαφορετική σύνδεση σημείων)
  • Βιντεοπροβολή «Αστερισμοί» (2004) στο χώρο «Β.Δ. Σήμα» σε διοργάνωση της γκαλερί gazonrouge (εικόνες ψηφιακά σχεδιασμένες επάνω σε σκαναρισμένη μωσαϊκή πλάκα)
  • «Flashback» (2009): 1η ατομική αναδρομική έκθεση στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη
  • Το έργο μεγάλης κλίμακας της Ρένας Παπασπύρου «Εικόνες στην ύλη» τοποθετείται στο σταθμό Χαλάνδρι της Αττικό Μετρό
  • Συμμετοχή στην 3η Μπιενάλε της Αθήνας «ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ» (2011)
  • «Κλίμακες» (2018) στο Σπίτι της Κύπρου (νέα ενότητα έργων με θέμα τη σκάλα)
  • «Το πέρασμα του κομήτη: επεισόδια και εικόνες στην ύλη» (2022): αναδρομική ατομική έκθεση στη Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων

Όπως για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, έτσι και για τη Ρένα Παπασπύρου, δεν υπάρχουν βεβαιότητες παρά μόνο υποκειμενικές ερμηνείες μιας κατάστασης. «Είναι ο τρόπος που το βλέπει κανείς», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η ίδια αναφερόμενη στο τοπίο της πόλης.

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ «ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΚΟΜΗΤΗ: ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΤΗΝ ΥΛΗ» | ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΑΛΙΑΣ

Το έργο της δεν υπήρξε τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από αυτό: μια ποιητική ιχνηλάτηση της ύλης, μια λυρική ανασυγκρότηση του ασυνείδητου της πόλης, ένας ελεύθερος συνειρμός πάνω στη φυσιογνωμία της αρχιτεκτονικής.

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ «ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΚΟΜΗΤΗ: ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΤΗΝ ΥΛΗ» | ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΑΛΙΑΣ

Με τα λόγια του Χριστόφορου Μαρίνου, ιστορικού τέχνης και επιμελητή της τελευταίας αναδρομικής έκθεσης της Ρένας Παπασπύρου: «Στη σειρά “Γεωγραφίες”, για παράδειγμα, όταν επισημαίνει, με τη λεπτή μύτη του μολυβιού, τις “τυχαίες φόρμες” που βρίσκονται πάνω σε αποτοιχισμένες επιφάνειες, στην ουσία μετατρέπει τις υπάρχουσες ρωγμές σε εκτάσεις, χώρες, φανταστικά σύνορα, θάλασσες και ποταμούς. Ο οπτικός μηχανισμός της έχει απεριόριστες εικονοποιητικές δυνατότητες. Το βλέμμα της εστιάζεται και απεστιάζεται με χαρακτηριστική ευκολία. Αναγνωρίζει στην ύλη ευρήματα, μικρόκοσμους και μακρόκοσμους, φανταστικούς χώρους, πρόσωπα και φιγούρες, ναούς, φλόγες, ζώα και αστέρια».

Η προπώληση εισιτηρίων ξεκίνησε. Κλείστε τώρα τα εισιτήριά σας, εδώ!

PLATINUM SPONSOR: ALUMIL

GOLD SPONSOR: ORAMA MINIMAL FRAMES

SILVER SPONSOR: ELVIAL

BRONZE SPONSOR: EUROPA

DISTINCTIVE SPONSOR: ALUMINCO

GRAND SPONSORS: BENJAMIN MOORE, BLUM, FURNITURE GALLERY, GRUPPO CUCINE, LAFARGE, MARMYK, MARMOURIS, MOCKUP SPACES, NEOKEM, SATO, TSIALOS, URBI ET ORBI

CREATIVE SPONSORS: NAFPLIOTIS

Το γιγαντιαίο αβγό της VECHRO βρέθηκε στο Golden Hall

Posted on by Γιώργος Κατσιμιλής

Από την Παρασκευή 07/04 έως και την Παρασκευή 14/04, το γιγαντιαίο αβγό της VECHRO βρέθηκε στο Golden Hall με πολύχρωμα δώρα και διαγωνισμούς, γεμίζοντας χρώμα και χαμόγελα τον κόσμο. Για μία εβδομάδα, εκείνοι που παρευρέθηκαν στο booth της VECHRO είχαν τη δυνατότητα να κερδίσουν το κορυφαίο οικολογικό πλαστικό χρώμα, Smaltoplast Extra, της εταιρείας και να μπουν στην κλήρωση για limited edition VECHRO δώρα. Μάλιστα, ένας τυχερός από τους επισκέπτες στο τέλος της ενέργειας κέρδισε την ανανέωση του εσωτερικού του σπιτιού του. Με την καθιερωμένη πασχαλινή βόλτα στα μαγαζιά για τα απαραίτητα ψώνια σε παιδιά και βαφτιστήρια, γονείς, νονοί και παιδιά έβαλαν χρώμα στην ημέρα τους αναζητώντας το πολυπόθητο «χρυσό αβγό». Η ενέργεια είχε μεγάλη απήχηση σε όλες τις ηλικίες, καθώς μικροί και μεγάλοι θέλησαν να βοηθήσουν στην δημιουργία του πιο μεγάλου και χρωματιστού πασχαλινού αβγού.

 

SHARE Ελλάδας 2023: Οι τελευταίες εξελίξεις για τον σχεδιασμό βιώσιμων εξωτερικών κελυφών

Posted on by Γιώργος Κατσιμιλής

Η πέμπτη έκδοση του Διεθνούς Φόρουμ Αρχιτεκτονικής και Τεχνολογικής Καινοτομίας-SHARE θα πραγματοποιηθεί στις 11 Μαΐου στην Αθήνα, στο Κέντρο Πολιτισμού,  Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Ο Massimiliano και η Doriana Fuksas θα είναι οι ειδικοί καλεσμένοι στο SHARE Ελλάδας 2023.

Τα κύρια θέματα της SHARE Ελλάδας 2023 είναι «Βιώσιμες προσόψεις: Σχεδιασμός και Τεχνολογία» και «Έργα ανάπτυξης μεγάλης κλίμακας» παρέχοντας την ευκαιρία να τονιστεί ένα σύνθετο όραμα του σχεδιασμού, τεχνολογίες cutting-edge facade, μαζί με ιδέες που αλλάζουν τα σύγχρονα δεδομένα και εμπνευσμένα έργα μεγάλης κλίμακας.

Το SHARE Ελλάδας 2023 διοργανώνεται από την SHARE Architects, το κορυφαίο δίκτυο συνεδριών για αρχιτέκτονες στην Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Σπουδαίοι Έλληνες αρχιτέκτονες εντάχθηκαν στο δίκτυο SHARE Architects, προσθέτοντας αξία σε προηγούμενες εκδηλώσεις στην Αθήνα και προωθώντας την Ελληνική αρχιτεκτονική στην Ευρώπη.

Η κοινότητα των αρχιτεκτόνων SHARE είναι υπερήφανη που ο Βασίλης Σγούτας , Συνιδρυτής της Sgoutas Architects και Επίτιμος Πρόεδρος της UIA, ως μέλος της SHARE , μοιράζοντας το εξαιρετικό του έργο και συμβάλλοντας στην προώθηση των προτύπων της αρχιτεκτονικής.

Οι σπουδαίοι αρχιτέκτονες Δημήτρης Αντωνακάκης και Νίκος Βαλσαμάκης βραβεύτηκαν με το SHARE OPERA OMNIA AWARD για τα αξιόλογα επιτεύγματα και τη σημαντική προσφορά τους στην αρχιτεκτονική.

Γνωστοί Έλληνες αρχιτέκτονες είναι μέλη της SHARE Architects Society, μιας αποκλειστικής ομάδας που προωθεί τη συζήτηση και τη δράση στην αρχιτεκτονική κοινότητα: Ρένα Σακελλαρίδου, Ηλίας Παπαγεωργίου, Τηλέμαχος Ανδριανόπουλος, Δημήτρης Αντωνακάκης, Αγγελική Αθανασιάδου, Ελευθερία Ντέκο, Τσαμπίκος Πετράς, Ευάγγελος Λυρουδιάς, Ηλίας Κωνσταντόπουλος, Λεωνίδας Παπαλαμπρόπουλος, Μάρα Παπαβασίλειος, Bernard Cuomo, Βαγγέλης Στυλιανίδης, Πρόδρομος Νικηφορίδης, Θοδωρής Κοντορηγάς, Σπυροστάννης, Κοντοργάνης, Καραζάνης, Σπυροστάννης, Κωνσταντίνος Καραμπατάκης , Θωμάς Δοξιάδης, Stephan Buerger, Αλέξανδρος Βαΐτσος.

Οι ομιλητές του συνεδρίου SHARE Ελλάδας 2023 είναι: 

  • Massimiliano & Doriana Fuksas, Ιδρυτές Studio Fuksas, Ιταλία
  • Rainer Mahlamäki, Συνιδρυτής Lahdelma & Mahlamäki architects, Φινλανδία
  • François Valentiny, Συνεργάτης και Διευθύνων Σύμβουλος HPV, Λουξεμβούργο
  • Αγγελική Αθανασιάδου, Συνιδρυτής AVW, Ελλάδα
  • Enis Öncüoğlu, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου, Öncüoğlu Architects, Τουρκία
  • Anna Maria Bordas, Συνιδρυτής bordas+peiro, Ισπανία
  • Μαρία Παπαφίγκου, Ιδρυτής, OOAK Architects, Ελλάδα
  • Krzysztof Ingarden, Πρόεδρος Ingarden & Ewý, Πολωνία
  • Johannes Baar-Baarenfels, Ιδρυτής Baar-Baarenfels Architekten, Αυστρία
  • Ρένα Σακελλαρίδου, Ιδρυτής SPARCH, Ελλάδα
  • Špela Videčnik, Διευθυντής OFIS Architects, Σλοβενία

Οι εγγραφές στο συνέδριο ξεκίνησαν:

Τα εισιτήρια είναι πλέον διαθέσιμα για αγορά μέσω διαδικτύου. Οι τιμές που αναγράφονται στην ιστοσελίδα ισχύουν έως τις 15 Απριλίου. Μετά την ημερομηνία αυτή οι τιμές θα αυξηθούν κατά 25%. Επικοινωνήστε με τον διοργανωτή της εκδήλωσης:

share@share–architects.com 

Σύντομη περιγραφή για τους ομιλητές 

Massimiliano & Doriana Fuksas, Ιδρυτές του Studio Fuksas, Ιταλία

Ο Massimiliano και η Doriana Fuksas, διακεκεριμένοι Ιταλοί αρχιτέκτονες, μεγάλωσαν και σπούδασαν και οι δύο στη Ρώμη, αποφοιτώντας από το Πανεπιστήμιο La Sapienza με διαφορά μιας δεκαετίας – εκείνος το 1969 και εκείνη το 1979, αρχικά ασχολήθηκαν με τη ζωγραφική και την ιστορία της τέχνης αντίστοιχα. Η καριέρα του Massimiliano ξεκίνησε ως βοηθός του Giorgio De Chirico στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ενώ στη συνέχεια εργάστηκε για την Archigram στο Λονδίνο και στη έπειτα για τους Henning Larsen και Jørn Utzon στην Κοπεγχάγη. Το 1967 ίδρυσε το πρώτο του αρχιτεκτονικό γραφείο, τη GRANMA. Η Doriana συνεργάστηκε μαζί του το 1985 και τελικά έγινε ισότιμος εταίρος το 1997. Το δίδυμο ίδρυσε αργότερα γραφεία στο Παρίσι (1989) και στο Σενζέν (2004). Το 2000, ο Massimiliano διετέλεσε Διευθυντής της 7ης Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας με θέμα «Λιγότερη Αισθητική, Περισσότερη Ηθική». Τα αναγνωρισμένα κτισμένα έργα τους είναι: το Μουσείο Graffiti στο Ariege της Γαλλίας, το Διεθνές Αεροδρόμιο Shenzen Bao’an, το Συνεδριακό Κέντρο EUR στη Ρώμη, το New Milan Trade Fair, το Rho-Pero, το Zenith Music Hall στο Στρασβούργο και το Peres Peace House στη Jaffa, Τελ Αβίβ .

Rainer Mahlamaki, Συνιδρυτής Lahdelma & Mahlamäki architects, Φινλανδία

Ο Rainer Mahlamäki τιμήθηκε με το μετάλλιο του πρίγκιπα Eugen που απονεμήθηκε από τον Βασιλιά της Σουηδίας για το εξαιρετικό καλλιτεχνικό του επίτευγμα. Το έργο του, OLIN, Μουσείο της Ιστορίας των Πολωνών Εβραίων κέρδισε σημαντικά διεθνή βραβεία, όπως Μουσείο της Χρονιάς στο European Museum Forum, το Βραβείο της χρονιάς από την Ένωση Πολωνών Αρχιτεκτόνων (SARP) και το διεθνές Βραβείο Chicago Athenaeum. Είναι Ομότιμος Καθηγητής της Σύγχρονης Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο του Oulu, πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Μουσείου Φινλανδικής Αρχιτεκτονικής από το 2002 έως το 2006 και ήταν Πρόεδρος της Ένωσης Φιλανδών Αρχιτεκτόνων από το 2007 έως το 2011.

François Valentiny, Συνεργάτης και Διευθύνων Σύμβουλος HPV, Λουξεμβούργο

Ο François Valentiny έχει αφήσει ένα ανεξίτηλο σημάδι στον αρχιτεκτονικό κόσμο, με αξιόλογα έργα όπως το Mozarteum στο Trancoso της Βραζιλίας, το Peace Center στο Verdun και το εντυπωσιακό Expo Pavilion του 2010 στη Σαγκάη. Ο Valentiny είναι γνωστός για τα τολμηρά και φουτουριστικά του σχέδια που διαπνέονται απο χαρακτήρα. Έχει διδάξει αρχιτεκτονική σε διάφορες περιοχές όπως το Τρίερ, τη Βιέννη και τη Σαγκάη, και αναγνωρίστηκε από τους συνάδελφούς του ως ένας από τους 100 κορυφαίους αρχιτέκτονες στον κόσμο στην Κορέα το 2016. Ο Valentiny έχει λάβει πολλά βραβεία και διακρίσεις καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Ορίστηκε Πρόεδρος του Fondation de l’Architecture et de l’Ingénierie στο Λουξεμβούργο για το 2006/2007 και το 2006 του απονεμήθηκε το Χρυσό Παράσημο για τις Υπηρεσίες του προς τη Δημοκρατία της Αυστρίας. Το 2008 τιμήθηκε με το Βραβείο Αρχιτεκτονικής του Λουξεμβούργου 2007 για το συνολικό αρχιτεκτονικό του έργο στο Μεγάλο Δουκάτο και στο εξωτερικό. Επίσης εξελέγη μέλος της Academia Scientiarum et Artium Europaea στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας το 2009 και το 2018 του απονεμήθηκε το Μεγάλο Παράσημο Αξίας από το Ομόσπονδο Κρατίδιο του Σάλτσμπουργκ. 

Enis Öncüoğlu, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου, Öncüoğlu Architects, Τουρκία

Με 35 χρόνια εμπειρίας στην αρχιτεκτονική, ο Enis Oncuoglu έχει κερδίσει πολλά διεθνή βραβεία, έχει υπάρξει μέλος της κριτικής επιτροπής σε σημαντικούς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, όπως οι MAPIC και MIPIM στις Κάννες της Γαλλίας και σε εκδηλώσεις μεγάλης κλίμακας για την Leading Property Market. Ο Enis Oncuoglu είναι επίσης μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Επιμελητηρίου Αρχιτεκτόνων TMMOB, TSMD (Ένωση Τούρκων Αρχιτεκτόνων στην Ιδιωτική πρακτική), OMIM (Ένωση Αρχιτεκτόνων Αρχιτεκτονικής Σχολής METU), AMPD (Εμπορικά Κέντρα και Ένωση λιανοπωλητών), του TMMMB (Σύλλογος Τούρκων Αρχιτεκτόνων Ιδιωτικής Πρακτικής) και ISCS (Διεθνές Συμβούλιο Εμπορικών Κέντρων). Ο Oncuoglu είναι επίσης ένας από τους ιδρυτές του TSMD Ankara Architecture Centre. 

Anna Maria Bordas, Συνιδρυτής bordas+peiro, Ισπανία

Η Anna Maria Bordas, είναι ιδρυτής του γραφείου Bordas+Peiro, είναι αρχιτέκτονας από το ENSAVT και Μηχανικός της Σχολής Μηχανικών Ponts et Chaussées. Η Anna Maria Bordas αναφέρθηκε στις «100 Women to watch in Architecture», που βραβεύτηκε από το περιοδικό Architizer το 2021. Διδάσκει σε Γαλλικές Σχολές Αρχιτεκτονικής, εκτός από τη διδασκαλία στο EIVP και στο Ponts Formation Conseil. Η Bordas+Peiro έλαβε τη διάκριση AJAC (της τάξης των αρχιτεκτόνων της Καταλονίας) το 2012 για το αστικό της έργο στη Βαλένθια και το βραβείο «40 under 40» το 2014, το οποίο έχει στόχο να αναγνωρίσει τα 40 πιο ταλαντούχα ευρωπαϊκά αρχιτεκτονικά γραφεία κάτω των 40 ετών. Το 2016, έγινε το νεότερο γραφείο που ανέλαβε έναν σταθμό του Grand Paris Express και έλαβε ειδική Μνεία το 2018 για τον Σταθμό της Ρίγας και δημόσιο Βραβείο το 2020 για τον Saclay House of Engineers από την Architizer. 

Johannes Baar Baaranfels, Ιδρυτής Baar-Baarenfels Architekten, Αυστρία

Ο Johannes Baar-Baarenfels σπούδασε στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Βιέννης όπου έλαβε δίπλωμα απο τον καθηγητή Helmut Richter και έκανε διαλέξεις στα πανεπιστήμια της Σόφιας, του Βουκουρεστίου, της Τιμισοάρα, της Βιέννης και της Βομβάης. Ίδρυσε την Baar-Baarenfels Architects το 1991 και διετέλεσε Επίκουρος Καθηγητής στο Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής και Σχεδιασμού του Τεχνικού Πανεπιστημίου της Βιέννης μεταξύ 2002-2008. Ο DI Johannes Baar-Baarenfels είναι μέλος του Επιμελητηρίου Αρχιτεκτόνων της Βιέννης και έχει παρουσιάσει στην Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας το 2014. Το Baar-Baarenfels Architekten έλαβε το πρώτο βραβείο της κατηγορίας «New and Old» στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Αρχιτεκτονικής του 2013 στη Σιγκαπούρη για to Palais Rasumofsky, έργο το οποίο παρουσιάστηκε στο GIS Βαρσοβίας 2015. 

Špela Videčnik, Ιδρυτής της Ofis Architects, Σλοβενία

Η Špela Videčnik και ο Rok Oman ίδρυσαν την OFIS Arhitekti το 1996. Το αρχιτεκτονικό τους γραφείο και η διεθνής ομάδα τους εδρεύουν στη Λιουμπλιάνα της Σλοβενίας και στο Παρίσι της Γαλλίας. Το κατασκευαστικό τους έργο αντιπροσωπεύονται από ένα ευρύ φάσμα έργων από το δημόσιο χώρο, αθλητικά, πολιτιστικά και θρησκευτικά κτίρια, μέχρι μονοκατοικίες αλλά και πολυκατοικίες. Η ακαδημαϊκή τους έρευνα συνδυάζει διαφορετικά ενδιαφέροντα και παράξενους-σπάνιους τομείς. Διερευνούν την ευρωπαϊκή και τοπική Σλοβενική ταυτότητα στη σύγχρονη αρχιτεκτονική γλώσσα, η οποία περιλαμβάνει παραδοσιακές γνώσεις για τα λαϊκά κτίρια, αναπλάσεις, μετατροπές και νέα κτίρια σε αλπικές περιοχές. Μέσω της έρευνάς τους για την κατοίκηση σε ακραία περιβάλλοντα, έχουν κατασκευάσει αρκετά καταφύγια στις Άλπεις στη Σλοβενία και ένα γυάλινο σπίτι στην έρημο στην Ισπανία. Η Videčnik διδάσκει μαζί με τον Rok Oman, διευθύνει στούντιο και εργαστήρια σε διάφορες σχολές αρχιτεκτονικής, συμπεριλαμβανομένων του Harvard Graduate School of Design, του Architectural Association στο Λονδίνο, το Πανεπιστημίο του Χονγκ Κονγκ, του UCLA στο Λος Άντζελες, το Milano Politecnico, το ENSA Paris Val de Seine, καθώς και στη Αρχιτεκτονική Σχολή της Λιουμπλιάνας.

Δίκτυο SHARE Architects – Συνδέει Αρχιτέκτονες και Εργολάβους στην Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη

Από την πρώτη διοργάνωση το 2018, 1150 συμμετέχοντες και 79 ομιλητές έχουν συμμετάσχει στα φόρουμ SHARE που πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα. Τα φόρουμ SHARE Architects έχουν γίνει ένα σημαντικό εργαλείο σύνδεσης για αρχιτέκτονες και κατασκευαστές στην Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη τα τελευταία 25 χρόνια. Το SHARE παρέχει ένα χρήσιμο εργαλείο για τη γνώση και την κατανόηση της ποικιλομορφίας των φαινομένων της σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Επί του παρόντος, οι εκδηλώσεις SHARE Architects πραγματοποιούνται σε 16 χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Παγκοσμίως, περισσότερα από 50.000 άτομα είναι μέλη της κοινότητας SHARE Architects. Μεταξύ 2010 και 2020, έχουν διοργανωθεί 106 εκδηλώσεις. Συμμετείχαν 19923 συμμετέχοντες και 2124 ομιλητές.

Coating Forum 2023: Τα πάντα για την βιομηχανία επιχρισμάτων και δομικών υλικών

Posted on by Γιώργος Κατσιμιλής

Το Coating Forum 2023 αποτελεί την κορυφαία εκδήλωση για τη βιομηχανία των χρωμάτων και οικοδομικών υλικών στην Ελλάδα, που διοργανώνεται από το Institute of Coating Technologies (IoCT). Το φετινό συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στις 3 Νοεμβρίου 2023 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Αίθουσα “Νίκος Σκαλκώτας”).

Στο συνέδριο θα δώσουν το παρόν καταξιωμένοι επαγγελματίες του κλάδου που θα παρουσιάζουν τις τελευταίες εξελίξεις και τάσεις στη βιομηχανία των επιχρισμάτων και των δομικών υλικών, συμπεριλαμβανομένων των νέων τεχνολογιών, των τάσεων της αγοράς, της βιωσιμότητας και των κανονισμών.

Στο Coating Forum 2023, δίνεται η ευκαιρία στους συμμετέχοντες να δικτυωθούν με επαγγελματίες από όλο τον κατασκευαστικό κλάδο, συμπεριλαμβανομένων κατασκευαστών, προμηθευτών, ερευνητών και ακαδημαϊκών. Στην εκδήλωση θα συμμετέχουν επίσης εταιρίες που θα παρουσιάσουν τα τελευταία προϊόντα και τις υπηρεσίες τους.

To συνέδριο απευθύνεται σε όλους τους επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται στον χώρο των χρωμάτων και επιχρισμάτων στην Ελλάδα.

– Μηχανικοί και αρχιτέκτονες

– Τεχνικές εταιρείες & εργολάβοι

– Εταιρείες Μηχανικών, Συμβούλων και Επενδύσεων

– Εταιρείες παραγωγής οικοδομικών υλικών

– Προμηθευτές και διανομείς πρώτων υλών

– Προμηθευτές εξοπλισμού για τη χημική βιομηχανία

– Υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και εναρμόνισης με το ρυθμιστικό πλαίσιο

– Ειδικοί Αδειοδοτήσεων

– Φορείς πιστοποίησης

– Σύμβουλοι επιχειρήσεων

– Επιστήμονες, Ακαδημαϊκοί και Ερευνητικά Εργαστήρια 

Institute of Coating Technologies (IoCT)

Τo Institute of Coating Technologies (IoCT) αποτελεί μία καινοτόμα πρωτοβουλία στην Ελλάδα, ακαδημαϊκών και ανωτάτων στελεχών που δραστηριοποιούνται στον κλάδο των χρωμάτων. Η ανάγκη εκπαίδευσης, αναβάθμισης και έρευνας στον τομέα αυτό αποτελεί κινητήριο μοχλό του Ινστιτούτου.

Μέσα από τη συσσωρευμένη γνώση και εμπειρία σε κάθε τομέα των χρωμάτων, από τη χρήση των πρώτων υλών έως την εφαρμογή και την επιθεώρηση, το Ινστιτούτο αποτελεί σημείο αναφοράς για κάθε απαίτηση. Ως εκ τούτων, μία από τις βασικότερες δράσεις είναι η κατάρτιση των επαγγελματιών, με άμεση ή έμμεση σχέση με το συγκεκριμένο κλάδο καθώς στοχεύει να λειτουργεί ως αρωγός σε κάθε επαγγελματική και εξειδικευμένη εφαρμογή χρώματος. Επιπλέον, η συνεργασία με καταξιωμένους επιστημονικούς φορείς στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο οδηγεί χρόνο με το χρόνο σε διεύρυνση των προσφερόμενων υπηρεσιών. 

Webpages:  https://www.coatinginstitute.org/

https://coatingforum.gr/

Social media: https://www.facebook.com/IoCT.org/

https://www.linkedin.com/company/institute-of-coating-technologies/

https://www.instagram.com/i.o.c.t/

Coating Forum 2022: Coating Forum 2022 | Institute of Coating Technologies (coatinginstitute.org)

Πληροφορίες για δημοσιογράφους:
SHAPE Events
Γραμματεία Συνεδρίου
[email protected]
T. 210 2796459

Το Nomas «συνομιλεί» με την αρχιτεκτονική παράδοση της Κρήτης

Posted on by Architect Mag Editor

Στην πιο άγρια πλευρά της Κρήτης, στα Φαλάσαρνα των Χανίων, οι αρχιτέκτονες Μαντώ Σαμίου και Δημοσθένης Κούρος του Akra Studio συνέθεσαν τη μελέτη μιας ξενοδοχειακής μονάδας που θα ενταχθεί στο παρθένο κρητικό τοπίο και θα προσφέρει την απόλυτη θερινή εμπειρία.

Ένας τόπος με σπάνια φυσική ομορφιά
Για να αντιληφθούμε πλήρως την ιδιαιτερότητα της ξενοδοχειακής μονάδας, η κατασκευή της οποίας αναμένεται να ξεκινήσει το φθινόπωρο του 2023, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την ομορφιά της ευρύτερης περιοχής. Τα Φαλάσαρνα, όπως εξηγούν οι αρχιτέκτονες του Akra Studio, χαρακτηρίζονται από ιδιαιτέρως έντονη μορφολογία, μια γραμμική αμμώδη παραλιακή ζώνη, στο επίπεδο της θάλασσας, η οποία περιβάλλεται από βραχώδεις απότομες πλαγιές, των οποίων οι απολήξεις δημιουργούν μικρές απόκρημνες ακτές. Η φυσική βλάστηση είναι κυρίως φρυγανική
και αλοφυτική και περιβάλλεται από σύγχρονες μορφές γεωργικής εκμετάλλευσης, με έντονη την παρουσία των θερμοκηπίων. Σε συνδυασμό με τις πολύ υψηλές θερμοκρασίες το καλοκαίρι αλλά και τους ισχυρούς ανέμους καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, προκύπτει ένα τοπίο ερημικό και ασκητικό με σπάνιο φυσικό κάλος.

Το κτίσμα ως μέρος της φύσης
Η μεγαλύτερη πρόκληση, λοιπόν, που κλήθηκαν να υπερβούν οι αρχιτέκτονες του Akra Studio δεν ήταν άλλη από τον οραματισμό ενός ξενοδοχειακού κτίσματος που θα αποτελεί μέρος του
τοπίου, αλλά και το ίδιο το τοπίο θα γίνεται τμήμα του αρχιτεκτονικού έργου. «Κύριος στόχος της παρούσας μελέτης αποτέλεσε ο σεβασμός του υφιστάμενου περιβάλλοντος, η δημιουργία μίας
λιτής αρχιτεκτονικής γλώσσας που θα επέτρεπε την ομαλή ένταξη σε αυτό, καθώς και η διατήρηση μιας ανεμπόδιστης εποπτείας της ευρύτερης τοπογραφίας μέσα από χώρους που παρέχουν
τις απαραίτητες προφυλάξεις από τα τοπικά φαινόμενα», υπογραμμίζει η Μαντώ Σαμίου, προσθέτοντας πως «ιδιαίτερη σημασία δόθηκε στη δημιουργία μεγάλων υπαίθριων και ημι-υπαίθριων
χώρων, οι οποίοι αναπτύσσονται οργανικά γύρω από τους κλειστούς χώρους, παρέχοντας μια συνεχή και πολυεπίπεδη σύνδεση του μέσα και του έξω».

Το κτιριακό συγκρότημα περιορίστηκε σε τρεις ισόγειους κτιριακούς όγκους με κύριο στόχο την ελαχιστοποίηση του οπτικού αποτυπώματος αλλά και την επίτευξη μιας άμεσης σύνδεσης με  τη γη. Κάθε κτιριακός όγκος αποτελείται από τρεις κύριες επιμήκεις ζώνες. Ανατολικά, η πίσω περίκλειστη αυλή με θέα στο βουνό, δυτικά οι γραμμικές κολυμβητικές δεξαμενές με απεριόριστη
θέα στο πέλαγος, ενώ στην ενδιάμεση ζώνη τοποθετούνται όλοι οι κλειστοί και ημι-υπαίθριοι χώροι. Μέσω των μεγάλων υαλοστασίων, επιτρέπεται η αξιοποίηση των θεάσεων ανατολικά και δυτικά, διαμορφώνοντας μία αδιάσπαστη οπτική συνέχεια μεταξύ βουνού και θάλασσας.

Και η φύση ως συστατικό γνώρισμα του κτιρίου και των υλικών
Ως προς τη μορφή του έργου, έχει διατηρηθεί μια κοινή αισθητική προσέγγιση για το σύνολο του σχεδιασμού, η οποία διακρίνεται για τις καθαρές, γραμμικές και λιτές χαράξεις. Οι όψεις ακολουθούν έναν μη επαναληπτικό ρυθμό, ο οποίος επιτυγχάνεται μέσα από την προσεκτική σύνθεση των βασικών τυπολογιών δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην ογκοπλαστική αναλογία από κενά και πλήρη. «Μέσα από τους μεγάλους ημι-υπαίθριους χώρους που βρίσκονται σε υποχώρηση, στην ουσία καταργείται η τυπική οριοθετημένη οργάνωση προς όφελος ενός κτίσματος που επιτρέπει στο φως και το περιβάλλον να εισχωρήσει μέσα του», τονίζει η κυρία Σαμίου.

Όσον αφορά τα υλικά, όπως συμπληρώνει η επικεφαλής αρχιτέκτων, δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή στην επίτευξη μιας χρωματικής παλέτας που συνδιαλέγεται με τις φυσικές αποχρώσεις του τοπίου.
Σε επίπεδο σχεδιασμού επιλέξαμε να γίνει εκτενής χρήση λιθοδομής με πέτρα από την ευρύτερη περιοχή, αδρό ξύλο, οξειδωμένο μέταλλο και σκυρόδεμα. Τέλος, εξαιρετικής σημασίας είναι η διατήρηση μίας ήπιας διαμόρφωσης του περιβάλλοντος χώρου με σεβασμό στη διατήρηση και ενίσχυση του υπάρχοντος οικοσυστήματος. Η φύτευση του περιβάλλοντος χώρου, έπειτα από γεωπονική μελέτη θα περιλαμβάνει ενδημικά φυτά της Κρήτης, ενώ στις υπαίθριες διαμορφώσεις θα κυριαρχεί το πατημένο χώμα.

Στοιχεία και συντελεστές του έργου
Τοποθεσία: Φαλάσαρνα, Κίσσαµος, Χανιά
Αρχιτεκτονική Μελέτη: Akra Studio
Αρχιτέκτονες: Μαντώ Σαµίου, Δηµοσθένης Κούρος
Λοιποί Μελετητές: Μανούσος Τρουλάκης, Χρήστος Βασιλείου
Χρόνος Μελέτης: 2022
Εµβαδό οικοπέδου: 12.200 m²
Επιφάνεια: 1.800 m²

 

Maison Elle: Διαμονή με στοιχεία «πασαρέλας»

Posted on by Architect Mag Editor

Το διεθνούς φήμης περιοδικό Elle, ανοίγει το πρώτο του ξενοδοχείο στο Παρίσι, προσφέροντας στους επισκέπτες του μία πολυτελή και άνετη διαμονή, εμφανώς εμπνευσμένη από
τον χώρο της μόδας.

Το Elle, ένα από τα κορυφαία περιοδικά στον κόσμο της γυναικείας μόδας, άνοιξε το πρώτο του ξενοδοχείο – μπουτίκ στην καρδιά της Γαλλικής πρωτεύουσας, προκαλώντας θύελλα θετικών εντυπώσεων. Το τελευταίο διάστημα, αναδύεται η τάση μεγάλοι οίκοι μόδας να προσπαθούν να συνδυάσουν την υπερπολυτελή φιλοξενία με τη μόδα, δημιουργώντας προσεγμένες δομές διαμονής, κυρίως στο Παρίσι. Πρόσφατα, έχουν ανοίξει για το κοινό τα LVMH’s Cheval Blanc Paris και Bvlgari Hotel Paris, ενώ στη λίστα προστέθηκε το τεσσάρων αστέρων Maison Elle, το οποίο θα παρουσιάσουμε αναλυτικότερα στη συνέχεια.

Ένα ταξίδι στον κόσμο της μόδας
Το Maison Elle βρίσκεται στο κέντρο του Παρισιού, κοντά στην Αψίδα του Θριάμβου και τα Ηλύσια Πεδία. Το έργο διακρίνεται για τη φρεσκάδα και τον μοντέρνο χαρακτήρα του, κάτι που με πολύ κόπο πέτυχαν οι Γάλλοι σχεδιαστές του από το γραφείο Laurent & Laurence, οι οποίοι έχουν στο ενεργητικό τους και άλλα ξενοδοχεία – μπουτίκ, όπως το Le Narcisse Blanc Hotel & Spa και το Spa La Maison Favart. Το Maison Elle κατασκευάστηκε στο κτίριο που παλαιότερα υπήρχε το Hotel Flanelles Paris, το οποίο ήταν γνωστό για το καλαίσθητο και πρωτοποριακό του design, αποτελώντας ορόσημο για την περιοχή. Το ξενοδοχείο αποτυπώνει με επιτυχία το κομψό και εκλεπτυσμένο παριζιάνικο στυλ, ενώ αποτελεί ένα σύγχρονο αστικό καταφύγιο, που το art de vivre ενσωματώνεται σε ολόκληρο το design του χώρου και εκφράζεται τόσο από την προσεγμένη διακόσμηση του, αλλά και από τα εκθέματα μόδας που φιλοξενεί. Οι τοίχοι του κτιρίου είναι περίτεχνα στολισμένοι με εβδομήντα επιλεγμένα αρχεία του περιοδικού Elle, όπως σχέδια, σκίτσα και φωτογραφίες, που σηματοδοτούν την ιστορική πορεία του τίτλου -ο οποίος χρονολογείται από το 1945 και σήμερα διαθέτει 45 εκδόσεις διεθνώς- αλλά και της μόδας ευρύτερα.
Ολόκληρο το ξενοδοχείο είναι έτσι διαμορφωμένο, ώστε να αποδίδει φόρο τιμής σε όλο τον χώρο της μόδας, λαμβάνοντας υπόψη την καλλιτεχνική ταυτότητα διάσημων σχεδιαστών, ανάμεσα στους οποίους είναι οι Coco Chanel και Yves Saint-Laurent. Οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν τον κόσμο της τέχνης και της μόδας, όντας παράλληλα σε μία χαλαρή ατμόσφαιρα που ενδείκνυται για ξεκούραση και ηρεμία.

Προσεγμένες υπηρεσίες διαμονής και χαλάρωσης
Το ξενοδοχείο διαθέτει 25 δωμάτια, από τα οποία ξεχωρίζει η σουίτα Atelier που έχει ιδιωτικό τζάκι αερίου και η σουίτα της βεράντας, η οποία διαθέτει περίπου 90 τετραγωνικά πόδια υπαίθριου χώρου. Υπάρχει, μάλιστα, χώρος βιβλιοθήκης στον οποίο σερβίρονται τσάι, αρτοσκευάσματα από διάσημους σεφ και κοκτέιλ, καθώς και μικροκαταστήματα που προσφέρουν προς πώληση επιλεγμένα προϊόντα Elle. Επιπλέον, η εταιρεία έχει συνεργαστεί με την Dr. Hauschka, μια διάσημη και ιστορική γερμανική μάρκα, προκειμένου να προσφέρει στους επισκέπτες της ένα πολυτελές boutique spa, το οποίο θα έχει χώρο περιποίησης, ατμόλουτρο, σάουνα, στούντιο γιόγκα και χαμάμ, παρέχοντας μία ολοκληρωμένη εμπειρία ευεξίας και απόλαυσης. Όλα τα προϊόντα που χρησιμοποιούνται για την περιποίηση της επιδερμίδας είναι οργανικά και πράσινα, επιβεβαιώνοντας το υψηλό επίπεδο ποιότητας των υπηρεσιών του ξενοδοχείου.

Επιχειρηματικά σχέδια για το μέλλον
Το ξενοδοχείο της Elle στο Παρίσι φαίνεται πως δεν θα είναι το μοναδικό που θα ιδρύσει το δημοφιλές περιοδικό. Αντιθέτως, όλα δείχνουν πως σκοπεύει να συνεχίσει τις επενδύσεις στον τομέα της φιλοξενίας με τη δημιουργία ενός νέου εταιρικού παρακλαδιού, το Elle Hospitality, το οποίο θα αναλάβει το στρατηγικό πλάνο των νέων ξενοδοχείων – μπουτίκ. Σύμφωνα με τις υπάρχουσες ανακοινώσεις, έχει προγραμματιστεί η κατασκευή ξενοδοχειακών μονάδων σε χώρες της Ευρώπης και της Νοτιοανατολικής Ασίας -τους επόμενους μήνες αναμένουμε την ολοκλήρωση της μονάδας στην Μπανγκόκ, ενώ για το καλοκαίρι έχει δρομολογηθεί η ανέγερση ενός καινούριου ξενοδοχείου στο Μεξικό, το οποίο θα παρέχει υπηρεσίες υψίστου επιπέδου και ενδεχομένως να αποτελέσει το Brand νέας κατηγορίας ξενοδοχείων Elle. Τέλος, εξετάζεται η δημιουργία αλυσίδας Elle Cafes, αλλά και ιαματικών λουτρών στις χώρες της Ιαπωνίας, της Ινδίας και της Κίνας.

 

 

Mια ξεχασμένη κατοικία μετατρέπεται σε ένα σύγχρονο μουσείο

Posted on by Architect Mag Editor

Ένα κτίριο με νεοκλασική πρόσοψη και τυπολογία λαϊκής κατοικίας ετοιμάζεται για μία δεύτερη νιότη. Οι αρχιτέκτονες Ηλέκτρα Κεφαλλωνίτη και Ελένη Μπλέτα, που εκπόνησαν
τη μελέτη αποκατάστασης και αξιοποίησης, μιλούν για το ιδιαίτερο αυτό κτίριο, την έρευνα που προηγήθηκε, το σκεπτικό της πρότασης, τις προκλήσεις  του έργου και τις προσδοκίες τους για τη μετέπειτα πορεία του.

Ένα νέο κεφάλαιο στη μακρά ζωή του διατηρητέου κτιρίου που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Αρκαδίου και Π. Κυριακού στο Μαρούσι ξεκινάει καθώς υπεγράφη η σύμβαση για την αποκατάσταση του. Το κτίριο, ένα παλιό λαϊκό σπίτι με νεοκλασικά στοιχεία, μετατρέπεται σε λαογραφικό μουσείο. Η μελέτη για την αποκατάστασή του εκπονήθηκε από την Kion Architects και προσφέρθηκε ως δωρεά στον δήμο Αμαρουσίου. Το κτίριο, που είναι γνωστό και ως «οικία Λουμίδη» χάρη στον τελευταίο ιδιοκτήτη του, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Σύμφωνα με την αρχιτεκτονική μελέτη, το διατηρητέο, αποτελεί δείγμα λαϊκής παράδοσης, με ιδιαίτερα αισθητικά στοιχεία του αθηναϊκού νεοκλασικισμού, χωρίς όμως να αποτελεί τυπικό νεοκλασικό κτίριο.

Στην περιοχή υπάρχουν και άλλα κτίρια που κατασκευάστηκαν περίπου την ίδια εποχή, τα οποία έχουν χαρακτηριστεί επίσης διατηρητέα και αξιοποιούνται ως πολιτιστικοί χώροι, χωρίς όμως να γειτνιάζουν. «Ανήκει δηλαδή σε ένα σύνολο, που χαρακτηρίζει το ιστορικό κέντρο του δήμου. Για τον λόγο αυτό η χρήση του ως λαογραφικό μουσείο, θεωρείται ενδεδειγμένη, καθώς συμπληρώνει τις ευρύτερες πολιτιστικές χρήσεις της περιοχής και της πλατείας Ηρώων», μας λέει η αρχιτέκτονας Ηλέκτρα Κεφαλλωνίτη, που μαζί με τη συνάδελφό της Ελένη Μπλέτα έφεραν σε πέρας την αρχιτεκτονική μελέτη. Όπως αποκρυσταλλώνεται στην πρόταση, «η διαμόρφωση του λαογραφικού μουσείου γίνεται με χρήσεις αποθήκης αρχείου και συντήρηση αντικειμένων στο υπόγειο, χώρο υποδοχής και δύο εκθεσιακούς χώρους στο ισόγειο και τους γραφειακούς χώρους στον όροφο». Παράλληλα, «θα διατηρηθεί και θα διευρυνθεί η προϋπάρχουσα μετάβαση στους χώρους του κτιρίου από εξωτερικά κλιμακοστάσια, ενώ επιπλέον θα δίνεται στον επισκέπτη η δυνατότητα εσωτερικής κίνησης σε όλους τους ορόφους με επέκταση της υπάρχουσας σκάλας και στο υπόγειο».

Aναζητώντας στοιχεία
Η έρευνα που προηγήθηκε της μελέτης έφερε στο προσκήνιο λίγα στοιχεία για το παρελθόν του κτιρίου. «Υπήρξε μεγάλη δυσκολία για τη συγκέντρωση στοιχείων που αφορούν τη συγκεκριμένη κατοικία. Αντλήθηκαν πληροφορίες από άλλα διατηρητέα κτίρια της περιοχής και αντίστοιχης χρονικής περιόδου. Επίσης βοηθητικό στοιχείο της έρευνας μας υπήρξε η μία και μοναδική φωτογραφία που βρήκαμε από το 1966 και από την οποία αντλήσαμε αρκετές πληροφορίες για την αρχική μορφή του κτιρίου», μας λέει η κυρία Κεφαλλωνίτη. Παρά την εις βάθος έρευνα η χρονολογία ανέγερσης του κτιρίου παραμένει άγνωστη, ωστόσο τεχνοτροπία και συνδυασμός υλικών μαρτυρούν ότι είναι προπολεμικό και πιο συγκεκριμένα εικάζεται πως κατασκευάστηκε ανάμεσα στο 1920 και στο 1930. «Λόγω της ανομοιογένειας των υλικών ανά στάθμη, διαφαίνεται ότι το κτίσμα έγινε σε τουλάχιστον δύο κατασκευαστικές φάσεις, αρχικά το υπόγειο και το ισόγειο και αργότερα ο πρώτος όροφος», διευκρινίζει από την πλευρά της η κυρία Μπλέτα.

Χρόνια εγκατάλειψη
Το κτίριο κηρύχθηκε διατηρητέο στα μέσα της δεκαετίας του ’90, πράξη που δεν σηματοδότησε την άμεση έναρξη εργασιών συντήρησης με αποτέλεσμα οι φθορές να επεκταθούν σε μεγάλο βαθμό. «Καθώς το ακίνητο στο σύνολο του είναι εγκαταλειμμένο για σειρά δεκαετιών είναι ετοιμόρροπο, με την κεραμοσκεπή και τμήματα των δαπέδων του να έχουν καταρρεύσει στο σύνολο τους, καθιστώντας το μη επισκέψιμο», μας λένε οι συνομιλήτριές μας υπογραμμίζοντας πως το διατηρητέο, που βρίσκεται στην «καρδιά» της πόλης, χρήζει στατικής ενίσχυσης προκειμένου να καταστεί και πάλι λειτουργικό και η αποκατάστασή του κρίνεται απαραίτητη τόσο για λόγους αισθητικούς όσο και για λόγους ασφάλειας. Άλλωστε, κατά την αυτοψία, διαπιστώθηκαν «εμφανή σημάδια χρόνου και εγκατάλειψης» όπως επίσης πολλαπλά τρωτά σημεία στη φέρουσα τοιχοποιία που επηρεάζεται, μεταξύ άλλων, από την απουσία συντήρησης, τη γήρανση των υλικών και τη χαλάρωση των δεσμών συνάφειας μεταξύ τους, τη συσσώρευση βλαβών από διάφορες δράσεις κατά το παρελθόν αλλά και βλάβες από άστοχες επεμβάσεις, στατικές και σεισμικές φορτίσεις και περιβαλλοντικούς παράγοντες.

Πρόσοψη νεοκλασικού, εσωτερικό λαϊκής κατοικίας
«Η νεοκλασική πρόσοψη των παλιών λαϊκών σπιτιών ήταν κάτι σύνηθες για την εποχή εκείνη ώστε να δοθεί στην πολεοδομία του τότε ενιαία εικόνα, ανεξάρτητα από την οικονομική υπόσταση των ιδιοκτητών», μας λέει η κυρία Μπλέτα όταν την ρωτάμε για τη «διττή» ταυτότητα του κτιρίου και τον τρόπο τον οποίο συνυπάρχουν σε αυτό στοιχεία λαϊκών και νεοκλασικών κατοικιών. «Σύμφωνα με τη συνήθη τυπολογία, κεντρικό στοιχείο αποτελεί η μεγάλη αυλή – στη συγκεκριμένη περίπτωση μπροστά από το κτίσμα- , ενώ η μετάβαση στους χώρους του ισογείου και του ορόφου γίνεται από τα ‘λιακωτά’. Οι χώροι αυτοί, με τα μεγάλα υαλοστάσια, λειτουργούσαν ως θερμοκήπια και αποτελούσαν το μεταβατικό όριο ανάμεσα στο κλειστό και στο ανοιχτό», προσθέτει. Το μελετητικό δίδυμο ξεχωρίζει ως αξιόλογα στοιχεία του κτιρίου τα διακοσμητικά γύψινα στοιχεία (κληματσίδες αμπέλου) στην πρόσοψη και τα ανάγλυφα στοιχεία πάνω από τα πρέκια των παραθύρων και του γείσου της στέγης στη δεύτερη όψη του. Τα στοιχεία αυτά θα αποκατασταθούν.

Ο διάκοσμος αναδεικνύεται, οι επεμβάσεις αποκαλύπτονται
Ιδιαίτερη πρόκληση ωστόσο ήταν «η ταυτόχρονη ανάγκη της αποκατάστασης και ανάδειξης όλων των μορφολογικών και διακοσμητικών στοιχείων του κτιρίου και η παράλληλη ενσωμάτωση νέων στοιχείων – απαιτούμενων για τις λειτουργικές ανάγκες του κτιρίου ως λαογραφικό χώρο». Έτσι, η πρόταση επανάχρησης βασίζεται σε δύο άξονες. Ο πρώτος είναι η «ανάδειξη των γύψινων διακοσμητικών στοιχείων με χρωματική τους διαφοροποίηση από τις υπόλοιπες επιφάνειες των όψεων, ώστε να συνάδουν με το αρχιτεκτονικό ύφος κτιρίων με νεοκλασικά στοιχεία καθώς και με τις αντιθέσεις αυτών της αντίστοιχης εποχής». Ο δεύτερος αφορά στα νέα στοιχεία. Τα στοιχεία αυτά, λούκια από χαλκό με περίτεχνο σχήμα που ακολουθούν τη μορφολογία του υφιστάμενου γείσου, χάλκινες υδρορροές, σωλήνες εξαερισμού επιχρωματισμένες σε χάλκινη απόχρωση, νέα μεταλλική σκάλα, «παραμένουν αναγνωρίσιμα ως σύγχρονες επεμβάσεις αποκλείοντας οποιαδήποτε σύγχυση με τη γνήσια ταυτότητα του κτιρίου αλλά παράλληλα εντάσσονται αρμονικά στη χρωματική του παλέτα, ακολουθώντας και αναδεικνύοντας τη φυσιογνωμία του διατηρητέου». Η απόφαση αυτή, πέρα από συμβατή με την ταυτότητα ενός κτιρίου που από τη θεμελίωση του συνδυάζει διαφορετικά στυλ, διευκολύνει και τον μελλοντικό μελετητή του. «Η ιστορική τεκμηρίωση στο μέλλον θα είναι ευκολότερη», μας λέει η κυρία Κεφαλλωνίτη.

Προσβάσιμο σε όλους
Σε ό,τι αφορά το εσωτερικό του κτιρίου η νέα χρήση μπορεί να αναπτυχθεί χωρίς μεγάλες αλλαγές στην τυπολογική διάρθρωση. Όπως αναφέρεται στη μελέτη οι εσωτερικές τοιχοποιίες διατηρούνται, με ελάχιστες αλλαγές κυρίως στο υπόγειο προκειμένου να διαμορφωθούν κατάλληλοι χώροι υγιεινής (ανδρών, γυναικών και ΑμεΑ), αλλά και στο ισόγειο για καλύτερη λειτουργική οργάνωση του εκθεσιακού χώρου με ένταξη χώρου υποδοχής. Παράλληλα τοποθετούνται αναβατόρια για τους επισκέπτες σε αμαξίδιο. Παρότι πρόκειται για ένα υφιστάμενο κτίριο «εξασφαλίζεται η οριζόντια και κατακόρυφη προσπέλαση από ΑμεΑ σε όλους του εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους που αφορούν το κοινό».
Τέλος, σε σχέση με τον περιβάλλοντα χώρο, προβλέπονται μεταξύ άλλων η ανακατασκευή πέτρινου περιμετρικού στηθαίου με τα μεταλλικά κιγκλιδώματα, η αντικατάσταση μεταλλικής καγκελόπορτας εισόδου, όπως επίσης φυτεύσεις και πλακόστρωτα.

Οι προσδοκίες
Σύμφωνα με τη μελέτη «η νέα χρήση δεν αλλοιώνει τον χαρακτήρα του κτιρίου, αντίθετα αξιοποιεί τα επιμέρους στοιχεία του, με τη χρήση των εσοχών ως προθήκες εκθεμάτων αλλά και τη διαμόρφωση του υφιστάμενου τζακιού ως έκθεμα τύπου κουζίνας, με αποτέλεσμα να ενδυναμώνει και να εντάσσεται αρμονικά στο γενικότερο λαογραφικό χαρακτήρα του ίδιου του διατηρητέου κτίσματος». Παράλληλα, με την επιβεβλημένη αποκατάστασή του, η ευρύτερη περιοχή στην οποία βρίσκεται αναβαθμίζεται. Ποιες είναι όμως οι προσδοκίες των αρχιτεκτόνων που εκπόνησαν την μελέτη αποκατάστασης του κτιρίου προσαρμόζοντάς το, με σεβασμό στην ιστορικότητά του, στις ανάγκες που επιτάσσει η νέα του χρήση; «Στα πλαίσια του σχεδιασμού, προσπαθήσαμε να αναδείξουμε την ιστορική κληρονομιά του τόπου μας και να την εντάξουμε στο σήμερα», αναφέρουν οι συνομιλήτριές μας. «Τώρα μένει να υλοποιηθεί και να δοθεί στους κατοίκους του Αμαρουσίου αλλά και συνολικότερα, ώστε κι αυτοί με τη σειρά τους να το αγκαλιάσουν».

Μελέτη αποκατάστασης και επανάχρησης διατηρητέου κτιρίου στο Μαρούσι: KION ARCHITECTS A.E.

Αρχιτεκτονική Μελέτη
Επικεφαλής έργου: Δρέττα Αναστασία
Μελετητές: Κεφαλλωνίτη Ηλέκτρα, Μπλέτα Ελένη
Φωτορρεαλιστικά: Λιαραμάντζας Γεώργιος
Στατική Μελέτη-Μελετητής: Χρυσοβιτσάνος Νικόλαος
Η/Μ Μελέτη- Μελετητές: Δρέττας Γρηγόρης, Χανιώτης Κωνσταντίνος

Layers Villa: Εκεί που διασταυρώνονται ιστορίες και χρόνοι του Παλαιού Ψυχικού

Posted on by Architect Mag Editor

Στην καρδιά ενός από τα παλαιότερα προάστια των Αθηνών, το αρχιτεκτονικό γραφείο Potiropoulos+Partners οραματίζεται τη δημιουργία μιας πολυτελούς κατοικίας που δεν εξαντλείται σε έναν εικονογραφικό σχεδιασμό, αλλά συνομιλεί με την περιοχή και ενσωματώνεται σε αυτήν, χαρίζοντας ταυτόχρονα συνθήκες ιδιωτικότητας στους μελλοντικούς χρήστες της.

Η κατοικία βρίσκεται σε κεντρικό σημείο του Ψυχικού, σε ένα τυπικό, επίπεδο οικόπεδο κοντά στη σχολή Μωραΐτη. Από τις παλιές γειτονιές του προαστίου, που ορίζει η διασταύρωση των οδών Αγίου Δημητρίου και Αλ. Παπαναστασίου, η συγκεκριμένη χαρακτηρίζεται από σύγχρονες κατοικίες και όχι λίγες κλασικίζουσες των αρχών του προηγούμενου αιώνα. Το παρακείμενο άλσος με την παιδική χαρά λειτουργεί σαν πνεύμονας πρασίνου για την περιοχή.

Η ήρεμη ένταση που διατρέχει το κτίριο
Το concept ξετυλίγεται κατά την αναδίπλωση μιας συνεχούς «λωρίδας» που σχηματίζει διπλό βρόχο, η οποία επιτρέπει τη ρέουσα διαδοχή των χώρων και κίνηση των χρηστών. Υλοποιείται έτσι στις τρεις διαστάσεις μια ήρεμη ένταση, σε πυκνό σχήμα «8», που διαβάζει εσωτερικά και στην ογκοπλασία. Ο κύριος πυρήνας κατακόρυφης κυκλοφορίας βρίσκεται εκεί που συναντιόνται, σε κάτοψη και τομή, οι δυο βρόχοι, ως σημείο προσανατολισμού για το εσωτερικό του κτιρίου. Κατά μήκος της ρέουσας αυτής κίνησης αποκαλύπτεται επιλεκτικά η φύση του ύπαιθρου. Η εσωτερική, παράλληλη προς τη ρυμοτομική γραμμή, παρειά του όγκου στρέφεται βορειοδυτικά, με τα υπνοδωμάτια και τους χώρους διημέρευσης να ακολουθούν την πορεία του ήλιου, από την ανατολή μέχρι τη δύση. Δύο βεράντες/δώματα στον όροφο, μία παραδομένη στον ήλιο, η νοτιοανατολική, και μία δροσερή, η βορειοδυτική με φυλλοβόλα δέντρα στο πλάι της, αντιδρούν στον προσανατολισμό.

Τα ελαστικά όρια του εσωτερικού με το ύπαιθρο
Κύρια πρόθεση αποτέλεσε η ιδέα ενός σχεδιασμού όπου το όριο μεταξύ του «μέσα» και του «έξω» θα είναι ελαστικό. Οι εσωτερικοί χώροι πλέκονται με τους εξωτερικούς, όταν τα γυάλινα πετάσματα υποχωρούν στο επίπεδο του εδάφους η συγχώνευση με το ύπαιθρο είναι πλήρης. Η ζωή ανοίγεται στη φύση. Οι χώροι διημέρευσης στο ισόγειο αναπτύσσονται σε τρεις ρευστές ενότητες: καθιστικό, βιβλιοθήκη/γραφείο, χώρος φαγητού/χώρος προετοιμασίας του. Ο όροφος αντιμετωπίστηκε ως ησυχαστήριο και φιλοξενεί τέσσερις χώρους ύπνου, ενώ η υπόγεια στάθμη εξυπηρετεί τις υπόλοιπες λειτουργίες. Η επιφάνεια νερού, σε συνέχεια της πισίνας, δημιουργεί μια διάφανη, διαφώτιστη οροφή τοπικά στο υπόγειο, ενώ τα υπερμεγέθη εξωτερικά ανοίγματα αφήνουν τον ήλιο να περάσει παντού μέσα στην κατοικία. Το φυσικό φως κυριαρχεί. Δύο προστατευμένες αυλές, μία στην είσοδο και μία εσωτερική, στα άκρα των διαμπερών χώρων διημέρευσης, οργανώνουν έναν διττό ιδιωτικό αντιπερισπασμό στην κίνηση της Αγίου Δημητρίου και της σχολής Μωραΐτη. Η πισίνα τοποθετείται στη νότια πλευρά, στην πλευρά του ήλιου. Το νερό ανακλά το φως στην οροφή του γωνιακού προβόλου που αιωρείται πάνω από το υπαίθριο καθιστικό μαγνητίζοντας το βλέμμα.

Διαφορετικά στοιχεία «συγκρούονται» και χαρίζουν ισορροπία
Η επιδερμίδα του όγκου είναι φτιαγμένη με δύο αδρά υλικά, εμφανές σκυρόδεμα και πέτρα, που αναπτύσσονται γραμμικά για να δαμάσουν τη γεωμετρία και να αγκυρώσουν το κτίσμα στο έδαφος. Τα προεξέχοντα, εξωτερικά κουφώματα από Corten καδράρουν την κοντινή θέα και την περιορισμένη μακρινή, δίνοντας έμφαση στις οπτικές φυγές. Τα κάδρα επιλέγουν ή αποκλείουν, φέρνουν σε επαφή ή προστατεύουν. Οι εξώγλυφες διακοπές της στιβαρής επιδερμίδας, σε συνδυασμό με το σχέδιο διάτρησης που εφαρμόζεται στα συρόμενα πανέλα σκιασμού και στην περίφραξη, επίσης από Corten, αντιτίθενται στο «βαρύ/άκαμπτο» κέλυφος. Οι λεπτότεχνες διάτρητες μεταλλικές επιφάνειες θυμίζουν σκηνικό σε κίνηση. Υπάρχει ηθελημένα στο κτίσμα μια παράδοξη συνεκτικότητα διαφορετικών στοιχείων, όπου η συνοχή ναι μεν συνδέει αυτά τα «κομμάτια», όχι όμως στατικά αλλά δυναμικά, σε μια κατάσταση ευαίσθητης ισορροπίας την οποία εξασφαλίζουν η κεντρομόλος και η φυγόκεντρος δύναμη. Μέσα από μια εξαρχής θεατρική χειρονομία, το πάλαι ποτέ ιστορικό κινηματογραφικό στούντιο του Ψυχικού ζωντανεύει εδώ ιδέες μετασχηματισμού της κατοικίας αφήνοντας όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.

Όσο σκοτεινιάζει, το τεχνητό φως φιλτράρεται μέσα από τις διατρήσεις και διαχέεται ήπια στην ατμόσφαιρα της βραδιάς. Το γαιώδες πρίσμα της Layers Villa, σε μια συνεχή αντίστιξη, αφουγκράζεται το περιβάλλον του, αλλά και αντιτάσσεται σε αυτό. Εξελίσσεται σε μια αναπάντεχη αφήγηση στην οποία διασταυρώνονται οι διαφορετικές ιστορίες και χρόνοι του προαστίου.