Ο νέος τρόπος ζωής μάς οδηγεί στην επιλογή επίπλων και καθισμάτων με άνεση και λειτουργικότητα στη χρήση, τα οποία ταυτόχρονα διαθέτουν αισθητική και στυλ. Γράφει η Interior Designer, Σίσσυ Φειδά.
Λόγω των τελευταίων εξελίξεων και συνθηκών παγκοσμίως, όπου το σπίτι αποτελεί πλέον τόσο χώρο χαλάρωσης όσο και χώρο εργασίας, ο άνθρωπος έχει την ανάγκη να βρίσκεται σε χώρους πολλαπλών χρήσεων, φιλόξενους και λειτουργικούς, οι οποίοι θα μπορούν να προσφέρουν χαλάρωση και ηρεμία, ικανοποιώντας σε κάποιες περιπτώσεις ταυτόχρονα και τις επαγγελματικές του ανάγκες.
Καθώς οι καταναλωτές αναζητούν προϊόντα που κατασκευάζονται με το ελάχιστο περιβαλλοντικό αποτύπωμα και ολοένα και περισσότερο σύνδεση με τη φύση, μία από τις μεγαλύτερες τάσεις στην επίπλωση και γενικότερα στη διακόσμηση, είναι η στροφή προς τα υλικά που είναι φιλικά προς το περιβάλλον. Οι νέες τάσεις απέχουν από τις σκληρές και αιχμηρές γραμμές, αντιθέτως προτάσσουν φόρμες και σχήματα με καμπυλότητες, που προσδίδουν άνεση, υψηλή αισθητική και λειτουργικότητα. Βιώσιμα υλικά, όπως το φυσικό ξύλο, οι γήινες αποχρώσεις, τα οργανικά σχήματα, οι φυσικές και μαλακές υφές, αποτελούν βασικά στοιχεία στη διακόσμηση του χώρου. Η χρήση καλαμιού ή μπαμπού επίσης, για την επένδυση επιφανειών σε έπιπλα, καθώς και σε άλλα χρηστικά και διακοσμητικά στοιχεία, αλλά και η καθιερωμένη χρήση του πράσινου σε διάφορες γωνίες του χώρου, αποτελούν βασική τάση, η οποία φέρνει το φυσικό στοιχείο στον εσωτερικό σχεδιασμό.
Οι ήπιες γραμμές σε συνδυασμό με κάποια πιο καθαρά και γεωμετρικά στοιχεία, αλλά και vintage έπιπλα και αντικείμενα, δημιουργούν ένα αρμονικό αποτέλεσμα, που προσδίδει αυθεντικότητα και ιδιαίτερο χαρακτήρα στον χώρο. Για παράδειγμα, ένας μοντέρνος καναπές ή μια πολυθρόνα με καμπυλότητες, ή και οι λεπτομέρειες σε έπιπλα, όπως τα πόδια ενός τραπεζιού ή μιας καρέκλας με καμπύλες και μαλακές γραμμές, είναι στοιχεία που «αγκαλιάζουν» τον άνθρωπο και του προσφέρουν ηρεμία και άνεση στην καθημερινότητά του.
Σε συνδυασμό με τα έπιπλα με τις πιο οργανικές φόρμες, οι γήινες αποχρώσεις παραμένουν σε κυρίαρχη θέση, δημιουργώντας ένα ουδέτερο αποτέλεσμα με βάθος και σταθερότητα που ηρεμεί τον άνθρωπο.
Αν και τα χρώματα που κυριαρχούν στην επίπλωση είναι τα παστέλ και τα neutrals, ο μαξιμαλισμός δηλώνει την επιβλητική του παρουσία με λαμπερά στοιχεία, λάμψεις και πολυτελή υλικά όπως μέταλλα και κρύσταλλα, αλλά και με τον ιδιαίτερο συνδυασμό χρωμάτων και στυλ για ένα πιο εκκεντρικό αποτέλεσμα. Ένα έργο τέχνης μεγάλης κλίμακας, ένα αντικείμενο αισθητικής, ή ένα vintage κομμάτι που μπορεί να το μεταμορφώσουμε, πάντα θα αποτελούν βασικά στοιχεία διακόσμησης με μοναδικότητα και υπογραφή.
Η χρήση του γυαλιού σε τραπέζια, coffee tables, καθώς και σε φωτιστικά ή διακοσμητικές λεπτομέρειες, κρατάει σημαντική θέση στη διακόσμηση και την επίπλωση, μιας και το γυαλί ως διαχρονικό υλικό προσαρμόζεται εύκολα σε κάθε χώρο, αποπνέοντας καθαρότητα και λάμψη, αλλά και μια εκλεπτυσμένη πολυτελή αισθητική μέσα από ποικιλία χρωμάτων, φινιρισμάτων και μεταλλικών υφών.
Οι νέες τάσεις επιβάλλουν την επιλογή χαλιών με ιδιαίτερες υφάνσεις, καθώς και ταπετσαριών και υφασμάτων με πλούσιες και ανάγλυφες υφές, όπως το μπουκλέ, τα οποία παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη διακόσμηση, μιας και δίνουν ακόμη μεγαλύτερη άνεση και ζεστασιά στο χώρο. Τα εντυπωσιακά patterns βρίσκουν τη θέση τους σε λίγο πιο ήσυχο ή neutral περιβάλλον, συμπληρώνοντας τη διακόσμηση με χρωματικές πινελιές, δίνοντας ταυτόχρονα ένα touch πολυτέλειας με στυλ.
Η μόνωση αποτελεί κρίσιμο στοιχείο για την ενεργειακή απόδοση ενός κτιρίου και προσφέρει πολλαπλά οφέλη τόσο στους χρήστες όσο και στο φυσικό περιβάλλον.
Oι σύγχρονες κατασκευές σχεδιάζονται με τέτοιον τρόπο, ώστε να είναι φιλικές προς το περιβάλλον και παράλληλα να προσφέρουν συνθήκες άνεσης και ευεξίας στους χρήστες. Για τον σκοπό αυτόν, η μόνωση κατέχει πρωτεύοντα ρόλο, καθώς προστατεύει τους εσωτερικούς χώρους από την ηχορύπανση που χαρακτηρίζει τα περισσότερα αστικά κέντρα, ενώ περιορίζει την απώλεια θερμότητας, μειώνοντας σημαντικά το κόστος θέρμανσης και ψύξης. Ως εκ τούτου, η μόνωση αποτελεί βασικό κριτήριο για τη λήψη ενεργειακών πιστοποιήσεων και είναι ίσως η κυριότερη παρέμβαση που γίνεται στις ανακαινίσεις παλαιότερων κατοικιών. Στο παρόν αφιέρωμα θα μιλήσουμε εκτενώς για τα υλικά και τις σχεδιαστικές μεθόδους που χρησιμοποιούνται για τη θερμική και την ηχητική θωράκιση μίας κατασκευής, αλλά και για τα πολλαπλά οφέλη που προκύπτουν από την εν λόγω διαδικασία για το περιβάλλον και τον άνθρωπο.
Σχεδιασμός και λήψη ενεργειακών πιστοποιήσεων Ο περιορισμός του ενεργειακού αντίκτυπου ενός κτιρίου και η λήψη αντίστοιχων πιστοποιήσεων καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό. Παράγοντες όπως ο προσανατολισμός του κτιρίου, η αξιολόγηση του μικροκλίματος και τα δομικά υλικά που θα επιλεγούν, μπορούν να επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό τη συμπεριφορά ενός οικοδομήματος. «Ο προσεγμένος σχεδιασμός της μόνωσης αποτελεί σημαντικό παράγοντα για την ενεργειακή θωράκιση του κτιρίου. Ο σχεδιασμός της μόνωσης θα πρέπει να είναι τέτοιος, ώστε να εξασφαλίζει κατά το δυνατόν την ελαχιστοποίηση, αν όχι τον εκμηδενισμό, των θερμογεφυρών. Σημεία που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής, είναι τα ανοίγματα του κτιρίου, στα οποία επίσης πρέπει να τοποθετείται η μόνωση. Ιδιαίτερη σημασία έχει η ορθή οργάνωση-διαχείριση του έργου μόνωσης, δηλαδή η σωστή σειρά των εργασιών, διότι η κατάλληλη προετοιμασία πριν την έναρξή τους, εξασφαλίζει ένα άρτιο τεχνικά αποτέλεσμα. Τέλος, ένας προσεγμένος σχεδιασμός περιλαμβάνει προσεκτική επιλογή του πάχους της μόνωσης, καθώς και του θερμομονωτικού υλικού που θα χρησιμοποιηθεί» επισημαίνει ο Επαμεινώνδας Β. Καπετανάκης, Αρχιτέκτων Μηχανικός Ε.Μ.Π.- Msc και Σύμβουλος Περιβαλλοντικού Σχεδιασμού του γραφείου Harbour Architecture.
Επιπρόσθετα, είναι υποχρεωτικό, πλέον, τα νέα κτίρια να έχουν συγκεκριμένες ενεργειακές προδιαγραφές, ενώ σύμφωνα με τις αποφάσεις τις Ευρωπαϊκής Ένωσης, το παλαιό κτιριακό απόθεμα θα πρέπει να αναβαθμιστεί στα επόμενα χρόνια. Όπως αναφέρει η Ρίκα Δεληγιαννίδου, Αρχιτέκτων Μηχανικός του γραφείου Rideco Architecture and Design, «η ενεργειακή αναβάθμιση κτιρίων μπορεί να επιτευχθεί με βελτίωση των συστημάτων θέρμανσης, αντικατάσταση συσκευών ή λαμπτήρων, παραγωγή ενέργειας, αλλά κυρίως με σωστό σχεδιασμό μονώσεων και την επιλογή των κατάλληλων κατά περίπτωση υλικών. Στόχος είναι η μείωση των ενεργειακών απωλειών ενός χώρου και ο περιορισμός της άσκοπης σπατάλης ενέργειας. Η αναβάθμιση ενός κτιρίου έχει ως αποτέλεσμα την εξοικονόμηση ενεργειακών πόρων και την αναβάθμιση της ενεργειακής κατηγορίας των κατασκευών (απόκτηση ενεργειακών πιστοποιήσεων)».
Μονωτικά υλικά που πρωταγωνιστούν στην αγορά
Όπως αναφέραμε και προηγουμένως, για τη θερμική και την ηχητική θωράκιση ενός κτιρίου καθοριστικό ρόλο έχει η επιλογή του κατάλληλου μονωτικού υλικού. «Με τον όρο μόνωση εννοούμε την απομόνωση ενός χώρου από τα υγρά, τη θερμότητα ή το ψύχος, αλλά και τον ήχο. Αντίστοιχα λοιπόν, η μόνωση στα κτίρια διακρίνεται σε τρεις κατηγορίες: τη θερμομόνωση, τη στεγανοποίηση και την ηχομόνωση. Ένα υλικό το οποίο είναι θερμομονωτικό, μπορεί να είναι και ηχομονωτικό ταυτόχρονα, χωρίς αυτό να είναι απόλυτο. Το κτιριακό κέλυφος αποτελεί την καθοριστικότερη παράμετρο για τις εσωτερικές συνθήκες, εφόσον διαχωρίζει το εσωτερικό από το εξωτερικό περιβάλλον του κτιρίου. Τα συνήθη υλικά που χρησιμοποιούνται στην Ελλάδα είναι ο πετροβάμβακας ή ορυκτοβάμβακας και η εξηλασμένη ή διογκωμένη πολυστερίνη, σε διάφορες εφαρμογές. Πιο δημοφιλής -και όχι άδικα- είναι η λεγόμενη θερμοπρόσοψη, η κάλυψη δηλαδή όλου του κελύφους περιμετρικά με ειδικά μονωτικά υλικά, τα οποία θα προσφέρουν προστασία από τις εναλλαγές της θερμοκρασίας και τα καιρικά φαινόμενα. Φυσικά, σε όλα τα παραπάνω δεν θα πρέπει να αγνοούμε τη χρήση των κατάλληλων εξωτερικών θερμών κουφωμάτων με προδιαγραφές για υψηλή θερμική αντίσταση» σημειώνει η Ρ. Δεληγιαννίδου και συμπληρώνει ότι «σε ότι αφορά όμως την ηχομόνωση, δεν θα πρέπει να συγχέουμε τα υλικά και τις ιδιότητές τους, καθώς από τα παραπάνω υλικά θερμοπρόσοψης, μόνο οι πλάκες πετροβάμβακα προσφέρουν ταυτόχρονη ηχοαπορρόφηση. Επιπλέον, οι πλάκες πετροβάμβακα είναι το μοναδικό μη εύφλεκτο υλικό, καθώς τα υπόλοιπα έχουν ως βάση το πετρέλαιο. Η ηχομόνωση και η ηχοαπορρόφηση όμως, απαιτούν μία πολύ πιο σύνθετη διεργασία, καθώς ιδιαίτερη μέριμνα θα πρέπει να γίνεται και στον εσωτερικό χώρο των κτιρίων».
«Για την θερμοπρόσοψη, η οποία εφαρμόζεται στις εξωτερικές τοιχοποιίες του κτιρίου, ενδεδειγμένη επιλογή υλικού αποτελεί η γραφιτούχος διογκωμένη πολυστερίνη. Η τελευταία διαθέτει ελαστικότητα, πράγμα το οποίο εξασφαλίζει τον περιορισμό των ρωγμών στα τελικά επιχρίσματα. Είναι, επίσης, φιλική προς το περιβάλλον και ιδιαίτερα οικονομική. Από την άλλη μεριά, για τη θερμομόνωση που εφαρμόζεται εξωτερικά στις επιφάνειες των δωμάτων, ενδείκνυται η λύση της εξηλασμένης πολυστερίνης, λόγω της μεγαλύτερης αντοχής στη συμπίεση που εμφανίζει, σε σχέση με τη διογκωμένη πολυστερίνη. Στην περίπτωση της θερμομονωμένης στέγης ή στην περίπτωση που εφαρμόζεται η μόνωση εσωτερικά στην τοιχοποιία, κατάλληλη για τους σκοπούς αυτούς κρίνουμε τη χρήση του πετροβάμβακα, ο οποίος εκτός από τις θερμομονωτικές ιδιότητες που διαθέτει, προσφέρει ηχομόνωση και εξασφαλίζει πυροπροστασία» υποστηρίζει με τη σειρά του Ε. Καπετανάκης.
Οφέλη για το περιβάλλον και τον χρήστη
Τα οφέλη που προκύπτουν από μία ορθή μόνωση είναι πολλαπλά τόσο για τους χρήστες όσο και για το φυσικό περιβάλλον. Αρχικά, περιορίζονται οι δαπάνες ενέργειας, γεγονός που επιφέρει εξοικονόμηση χρημάτων και φυσικών πόρων, ενώ περιορίζεται το ανθρακικό αποτύπωμα της εκάστοτε κατασκευής. «Η σωστή θερμομόνωση συμβάλλει στη δημιουργία μίας άρτιας κατασκευής, καθώς περιορίζονται τα προβλήματα που οδηγούν σε γήρανση και φθορά του κτιρίου (ανερχόμενη υγρασία, συστολοδιαστολές, ρηγματώσεις υλικών κ.ο.κ.). Η σωστά εφαρμοσμένη θερμομόνωση σε υφιστάμενα κτίρια συμβάλλει στην αισθητική τους αρτιότητα, ανανεώνοντας την εμφάνισή τους, στη θερμική άνεση των χρηστών και στη μείωση των λειτουργικών τους εξόδων. Η σωστή θερμομόνωση του κτιριακού κελύφους συνεπικουρεί, επίσης, στη θωράκιση του κτιρίου, στην προστασία των υλικών και του φέροντα οργανισμού, καθώς και στη δημιουργία ενός άνετου και υγιεινού εσωτερικού περιβάλλοντος. Φυσικά, πολλά είναι και τα οφέλη για το ίδιο το περιβάλλον, αφού εξοικονομούνται πόροι και περιορίζεται η χρήση ορυκτών καυσίμων, τα οποία ρυπαίνουν τον πλανήτη» υπογραμμίζει ο Ε. Καπετανάκης.
«Τα άμεσα οφέλη της μόνωσης για τον χρήστη σε γενικές γραμμές θα μπορούσαμε να πούμε ότι αφορούν την άνεσή του, την εξοικονόμηση ενέργειας, την προστασία του περιβάλλοντος και την αύξηση της αξίας του ακινήτου. Πιο συγκεκριμένα, η θερμομόνωση θα περιορίσει τις απώλειες θερμότητας, καθιστώντας τον χώρο θερμότερο τον χειμώνα και ψυχρότερο το καλοκαίρι, εξοικονομώντας ταυτόχρονα ενέργεια, καθώς οι συσκευές θέρμανσης / ψύξης, θα λειτουργούν πολύ λιγότερο. Επιπλέον, δεδομένου ότι η μόνωση ελαχιστοποιεί τη σπατάλη ενέργειας, αυτό έχει ως αντάλλαγμα τη μικρότερη εκπομπή ρύπων, με αποτέλεσμα τη μείωση του αποτυπώματος άνθρακα από τη χρήση του εκάστοτε χώρου» επεξηγεί η Ρ. Δεληγιαννίδου και προσθέτει πως «η ηχοπροστασία αντίστοιχα, στους χώρους καθημερινής διαβίωσης και ανάπαυσης ενός διαμερίσματος καθίσταται επιτακτικό ζητούμενο. Η συνύπαρξη των συγκατοίκων της πολυκατοικίας και των ενοίκων στα διαμερίσματα δοκιμάζεται καθημερινά. Οι συνεχείς οχλήσεις από (ολοένα αυξανόμενες) εξωτερικές και εσωτερικές πηγές θορύβου δεν ευνοούν τη μελέτη, δεν διευκολύνουν τη χαλάρωση και δυσχεραίνουν την ανάπαυση στον χώρο της σύγχρονης κατοικίας. Αυτή η δυσμενής καθημερινότητα αναδεικνύει τη κρισιμότητα της εσωτερικής διαρρύθμισης και των εφαρμοζόμενων οικοδομικών διατάξεων στα σύγχρονα κτίρια».
Κοντολογίς, η μόνωση είναι απαραίτητο στοιχείο για κάθε κτίριο, νεόδμητο ή παλαιότερο, καθώς εξασφαλίζει θερμική άνεση στους χρήστες, αυξάνει το προσδόκιμο ζωής της κατασκευής και μειώνει αισθητά το περιβαλλοντικό της αντίκτυπο. Η αγορά έχει αντιληφθεί τη σημασία των παραπάνω και επιζητά όλο και περισσότερο έργα με υψηλής κατηγορίας ενεργειακές πιστοποιήσεις. Ο προσεγμένος σχεδιασμός του κτιρίου και η επιλογή του κατάλληλου μονωτικού υλικού, αποτελούν καίριους παράγοντες για τη θωράκιση ενός οικοδομήματος από τους εξωτερικούς θορύβους, την εισροή υγρασίας και τις απώλειες θερμότητας. Τέλος, πρέπει να τονίσουμε ότι η τοποθέτηση της μόνωσης θα πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένα συνεργεία, ώστε να υπάρχει εγγύηση ότι θα επιτευχθούν τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Οι ενισχυμένες αντιθέσεις και ο λευκός χώρος που προσαρμόζεται χρωματικά σύμφωνα με τις προτιμήσεις του χρήστη συνθέτουν μια πρωτοποριακή κατοικία που διατηρεί όμως τη λειτουργικότητά της. Από τους The Hive Architects.
Η αρχιτεκτονική ταυτότητα της περιοχής της Νίκαιας αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ελληνικού αστικού τοπίου. Κύριο ζητούμενο λοιπόν του project «Planetary Call» είναι ο επαναπροσδιορισμός του εσωτερικού μιας τυπικής κατοικίας – τον σχεδιασμό και την ανακατασκευή της οποίας ανέλαβε το γραφείο των The Hive Architects.
Λευκή ουτοπία
«Η ενίσχυση της αντίθεσης και η δημιουργία ενός νέου λεξιλογίου ήταν βασική προϋπόθεση για τη σχεδίαση του χώρου. Σχεδιαστικό εργαλείο αποτέλεσε η καμπύλη γραμμή ώστε να ενισχυθεί η φυσική ροή της κίνησης στον χώρο, βιώνοντάς τον ως μια τοπιακή συνθήκη σημείων και καμπυλών», σημειώνουν οι επικεφαλής των The Hive Architects, Μιχαήλ Ξηρόκωστας και Θεόδωρος Πανόπουλος.
Οι αρχιτέκτονες, περιγράφοντας στο Architect τον στόχο τους να δώσουν μια αλλιώτικη πνοή σε μια κατοικία και να δημιουργήσουν έναν χώρο ποιοτικό και προσιτό στον χρήστη, σημειώνουν πως μεγαλύτερη πρόκληση αποτέλεσε η δημιουργία των χώρων ώστε να είναι λειτουργικοί αλλά να δημιουργούν, ταυτόχρονα, την αίσθηση μιας λευκής ουτοπίας. «Ο φωτισμός τοποθετείται με τέτοιο τρόπο, ώστε να υπογραμμισθούν οι γεωμετρίες της σύνθεσης ενισχύοντας τις αντιθέσεις μεταξύ εσωτερικού-εξωτερικού, ενώ δίνει τη δυνατότητα ένδυσης του λευκού χώρου με όποια χρωματικότητα θα ήθελε να βιώσει ο χρήστης την εκάστοτε στιγμή», τονίζουν.
Κάθε έργο, μια αφήγηση βιωμάτων
Ποιες είναι όμως οι βαθύτερες αρχές που τους παρακίνησαν (και τους παρακινούν) σε κάθε τολμηρό έργο, όπως αυτό στη Νίκαια; «Ο σεβασμός στο δομημένο και το φυσικό περιβάλλον, η βιοκλιματική αρχιτεκτονική, αλλά και η επίτευξη ποιοτικών χώρων στα έργα μας», απαντούν, προσθέτοντας πως για το γραφείο τους οι χώροι διαβίωσης είναι χώροι συλλογικής και βιωματικής εμπειρίας. «Παράγουμε μία αρχιτεκτονική βασισμένη σε μορφικές υπερβάσεις ορίζοντας έτσι μια πολυδιάστατη αφήγηση βιωμάτων», εξηγούν.
Σε όλα τα έργα που έχουν αναλάβει ανά την ελληνική επικράτεια, όσο απαιτητικά και αν είναι, διασυνδέονται, παρά τις διαφορετικές τυπολογίες και μορφολογίες τους βάσει ενός κοινού χαρακτηριστικού: «Βασικό μεθοδολογικό εργαλείο αποτελεί το Hive Mind, δηλαδή η συλλογική νοημοσύνη, με σκοπό την κατανόηση των πολλαπλών και πολύπλοκων αναγκών του κάθε ατόμου. Προμελέτη, οριστική μελέτη και μελέτη εφαρμογής προσεγγίζονται με γνώμονα τη λειτουργικότητα αλλά και τις προσωπικές ανάγκες του εκάστοτε πελάτη παράγοντας έτσι, μία αρχιτεκτονική όπου η ταυτότητά της προσδιορίζεται από τις διαρκώς μεταβαλλόμενες αρχές του κάθε έργου».
Διευρύνοντας τον σχεδιασμό
Κάθε έργο αποτελεί για τους The Hive Architects μια πρόκληση. «Μέσα από τη δημιουργική διαδικασία παραγωγής του, διευρύνουμε τις σχεδιαστικές μας δυνατότητες και ανακαλύπτουμε νέες ιδέες και λύσεις. Κύριος στόχος μας, η παραγωγή μιας αρχιτεκτονικής που σέβεται και κατανοεί τον άνθρωπο και τις ανάγκες του», καταλήγουν.
O Βρετανός αρχιτέκτονας και ακαδημαϊκός Neil Leach είναι κατηγορηματικός: Οι Αρχιτέκτονες είναι αντιμέτωποι με μια σοβαρή υπαρξιακή απειλή που λέγεται Τεχνητή Νοημοσύνη. «Πολλές φορές οδηγούμαστε στο να πιστεύουμε ότι οι φήμες για τον θάνατο του αρχιτέκτονα είναι υπερβολικές. Οι μοναδικές δημιουργικές δυνάμεις του ανθρώπινου μυαλού, όπως η αφήγηση, θα αντέξουν. Ωστόσο, επιτρέψτε μου να διαφωνήσω. Υπάρχουν ενδείξεις ότι η τεχνητή νοημοσύνη γίνεται όχι απλά καλή, αλλά τρομακτικά καλή, σε σημείο που αρχίζει να εκθέτει τους περιορισμούς μας ως ανθρώπινα όντα και να θέτει αναμφισβήτητα σε κίνδυνο τις δουλειές μας ως αρχιτέκτονες», σημειώνει σε άρθρο του στο dezeen.com.
Σύμφωνα πάντα με τον ίδιο, η τεχνητή νοημοσύνη (AI) καλπάζει τόσο γρήγορα που μπορεί να δημιουργήσει τον σχεδιασμό ενός κτιρίου εντελώς αυτόνομα – χωρίς την παραμικρή ανθρώπινη παρέμβαση. Με τη δυνατότητα δημιουργίας σχεδίων γρηγορότερα και με μεγαλύτερη ακρίβεια από ποτέ, η Τεχνητή Νοημοσύνη έχει τη δυνατότητα να φέρει επανάσταση στον κλάδο της αρχιτεκτονικής, αφήνοντας τους παραδοσιακούς αρχιτέκτονες έξω από την εξίσωση, όπως τονίζει ο Leach. Αυτό θα μπορούσε να σημάνει το τέλος του επαγγέλματός μας όπως το ξέρουμε, συμπληρώνει, εγείροντας ερωτήματα για το τι επιφυλάσσει το μέλλον για τους αρχιτέκτονες σε έναν κόσμο κτιρίων που δημιουργούνται από την Τεχνητή Νοημοσύνη.
Είναι όμως τόσο τρομακτικό το μέλλον των Αρχιτεκτόνων υπό τη σκοπιά της ΑΙ; Ανέκαθεν, ενώπιον μεγάλων αλλαγών, η ανθρωπότητα συστελλόταν φοβούμενη το άγνωστο, το καινούργιο. Πάντοτε, όμως, η ανθρώπινη επινοητικότητα κατάφερνε να επιβιώνει αλλάζοντας.
Ο Leach περιγράφει ένα ακραία δυστοπικό μέλλον, αλλά ο σκοπός του δεν είναι τρομολαγνικός. «Από τη στιγμή που φαίνεται πως αναγνωρίζουμε το πρόβλημα, γίνεται μια διαφορετική πρόκληση. Δεν είμαστε πλέον παγιδευμένοι σε αυτήν, αλλά μπορούμε να την αξιολογήσουμε», συνεχίζει στην ίδια τοποθέτηση. Στην περίπτωση, λοιπόν, της αλματώδους ανάπτυξης της Τεχνητής Νοημοσύνης, η λύση είναι να μάθουμε όσο γίνεται καλύτερα τις δυνατότητές της. Με αυτόν τον τρόπο οι Αρχιτέκτονες θα καταφέρουν αφενός να εξελιχθούν και να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί, αφετέρου θα μπορούν να ελέγξουν τις προεκτάσεις της Τεχνητής Νοημοσύνης. Όχι όμως με μια τυφλή προσήλωση και άβουλη υπακοή στην «αλάνθαστη» τεχνολογία, αλλά με κριτική σκέψη και τον άνθρωπο να έχει τον τελευταίο λόγο.