O Βρετανός αρχιτέκτονας και ακαδημαϊκός Neil Leach είναι κατηγορηματικός: Οι Αρχιτέκτονες είναι αντιμέτωποι με μια σοβαρή υπαρξιακή απειλή που λέγεται Τεχνητή Νοημοσύνη. «Πολλές φορές οδηγούμαστε στο να πιστεύουμε ότι οι φήμες για τον θάνατο του αρχιτέκτονα είναι υπερβολικές. Οι μοναδικές δημιουργικές δυνάμεις του ανθρώπινου μυαλού, όπως η αφήγηση, θα αντέξουν. Ωστόσο, επιτρέψτε μου να διαφωνήσω. Υπάρχουν ενδείξεις ότι η τεχνητή νοημοσύνη γίνεται όχι απλά καλή, αλλά τρομακτικά καλή, σε σημείο που αρχίζει να εκθέτει τους περιορισμούς μας ως ανθρώπινα όντα και να θέτει αναμφισβήτητα σε κίνδυνο τις δουλειές μας ως αρχιτέκτονες», σημειώνει σε άρθρο του στο dezeen.com.
Σύμφωνα πάντα με τον ίδιο, η τεχνητή νοημοσύνη (AI) καλπάζει τόσο γρήγορα που μπορεί να δημιουργήσει τον σχεδιασμό ενός κτιρίου εντελώς αυτόνομα – χωρίς την παραμικρή ανθρώπινη παρέμβαση. Με τη δυνατότητα δημιουργίας σχεδίων γρηγορότερα και με μεγαλύτερη ακρίβεια από ποτέ, η Τεχνητή Νοημοσύνη έχει τη δυνατότητα να φέρει επανάσταση στον κλάδο της αρχιτεκτονικής, αφήνοντας τους παραδοσιακούς αρχιτέκτονες έξω από την εξίσωση, όπως τονίζει ο Leach. Αυτό θα μπορούσε να σημάνει το τέλος του επαγγέλματός μας όπως το ξέρουμε, συμπληρώνει, εγείροντας ερωτήματα για το τι επιφυλάσσει το μέλλον για τους αρχιτέκτονες σε έναν κόσμο κτιρίων που δημιουργούνται από την Τεχνητή Νοημοσύνη.
Είναι όμως τόσο τρομακτικό το μέλλον των Αρχιτεκτόνων υπό τη σκοπιά της ΑΙ; Ανέκαθεν, ενώπιον μεγάλων αλλαγών, η ανθρωπότητα συστελλόταν φοβούμενη το άγνωστο, το καινούργιο. Πάντοτε, όμως, η ανθρώπινη επινοητικότητα κατάφερνε να επιβιώνει αλλάζοντας.
Ο Leach περιγράφει ένα ακραία δυστοπικό μέλλον, αλλά ο σκοπός του δεν είναι τρομολαγνικός. «Από τη στιγμή που φαίνεται πως αναγνωρίζουμε το πρόβλημα, γίνεται μια διαφορετική πρόκληση. Δεν είμαστε πλέον παγιδευμένοι σε αυτήν, αλλά μπορούμε να την αξιολογήσουμε», συνεχίζει στην ίδια τοποθέτηση. Στην περίπτωση, λοιπόν, της αλματώδους ανάπτυξης της Τεχνητής Νοημοσύνης, η λύση είναι να μάθουμε όσο γίνεται καλύτερα τις δυνατότητές της. Με αυτόν τον τρόπο οι Αρχιτέκτονες θα καταφέρουν αφενός να εξελιχθούν και να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί, αφετέρου θα μπορούν να ελέγξουν τις προεκτάσεις της Τεχνητής Νοημοσύνης. Όχι όμως με μια τυφλή προσήλωση και άβουλη υπακοή στην «αλάνθαστη» τεχνολογία, αλλά με κριτική σκέψη και τον άνθρωπο να έχει τον τελευταίο λόγο.