Γιώργος Κατσιμιλής, Συντάκης στο Architect

Potiropoulos+Partners: Special Mention στα Βραβεία Architizer A+ Awards κατέκτησε η κατοικία Floating House στην Πύλο

Posted on 31 Μαΐου 2023 by Γιώργος Κατσιμιλής

Το “Architizer A+ Awards Special Mention”, που έλαβε το Floating House, αναγνωρίζει σε διεθνές επίπεδο όχι μόνο την πρωτοτυπία της σύλληψης της ιδέας του και την ιδιαίτερη σχεδιαστική της επεξεργασία, αλλά και τον θετικό της αντίκτυπο στην καθημερινή ζωή.
Εννοιολογικά η «ηθική» του σχεδιασμού του Floating House προκύπτει από το «habitus», δηλαδή τις «συνήθειες», σχετίζεται με τον τρόπο ζωής, με την ατμόσφαιρα της διαβίωσης, δεν απευθύνεται άμεσα στο κτίριο/κατασκευή, αλλά κυρίως στο βίωμα που αυτό προκαλεί. Η αφήγηση που επινοήθηκε δεν είναι μια «ειδυλλιακή», εικονογραφική μεταφορά, αλλά μια διαρκής διάδραση που προτρέπει τον χρήστη να αφουγκραστεί την συνομιλία του Τόπου –την απανταχού παρούσα θάλασσα της Μεσσηνίας– με τον σύγχρονο τρόπο κατοίκησης. Ο διάλογος αυτός, όπως εκφράζεται χωρικά, διαθέτει υλικότητα, πυκνότητα, βαρύτητα, θερμοκρασία και ακουστική ποιότητα, στοιχεία που δεν έχουν να κάνουν με αφηρημένες έννοιες αλλά με μια εμπεριστατωμένη εμπειρία.

Κατά την συνθετική διαδικασία προβλέφθηκε μια οργάνωση ζώνης –θυμίζοντας ξύλινη προβλήτα ή πλοίο καθώς ταξιδεύει– η οποία συγκεντρώνει όλες τις στεγασμένες και υπαίθριες δραστηριότητες. Ακολουθώντας την εικόνα που ξεδιπλώνει το τοπιακό πανόραμα, η εσωτερική συγκρότηση παραθέτει διαφορετικές, αλληλοεξαρτημένες μεταξύ τους, προτεραιότητες θεάσεων και χωρικών ρόλων.
Η αρχιτεκτονική ιδέα διαπραγματεύεται τον διάλογο ανάμεσα στο κτίριο και το τοπίο, ταξινομώντας το εσωτερικό του, και αντίστοιχα τον υπαίθριο χώρο του, σε περιοχές συνεύρεσης ή περισσότερο ιδιωτικές, σε εξωστρεφείς είτε εσωστρεφείς, σε καθημερινές ή αναπάντεχες. Η τελική οργάνωση σχηματίζεται από άθροισμα επιμέρους ιεραρχημένων ενοτήτων που αναλογούν στις διαβαθμίσεις της θέας και της λειτουργίας. Προκύπτει έτσι μια αρθρωτή δομή που αποτελεί την εξισορρόπηση όλων αυτών των σχέσεων φανερώνοντας με απλά μέσα την συνολική λογική του σχεδιασμού.

Τον Νοέμβριο θα πραγματοποιηθεί το Coating Forum 2023 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Posted on 26 Μαΐου 2023 by Γιώργος Κατσιμιλής

Το Coating Forum 2023 αποτελεί την κορυφαία εκδήλωση για τη βιομηχανία των χρωμάτων και οικοδομικών υλικών στην Ελλάδα, που διοργανώνεται από το Institute of Coating Technologies (IoCT). Το φετινό συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στις 3 Νοεμβρίου 2023 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Αίθουσα “Νίκος Σκαλκώτας”).

Στο συνέδριο θα δώσουν το παρόν καταξιωμένοι επαγγελματίες του κλάδου που θα παρουσιάζουν τις τελευταίες εξελίξεις και τάσεις στη βιομηχανία των επιχρισμάτων και των δομικών υλικών, συμπεριλαμβανομένων των νέων τεχνολογιών, των τάσεων της αγοράς, της βιωσιμότητας και των κανονισμών.

Στο Coating Forum 2023, δίνεται η ευκαιρία στους συμμετέχοντες να δικτυωθούν με επαγγελματίες από όλο τον κατασκευαστικό κλάδο, συμπεριλαμβανομένων κατασκευαστών, προμηθευτών, ερευνητών και ακαδημαϊκών. Στην εκδήλωση θα συμμετέχουν επίσης εταιρίες που θα παρουσιάσουν τα τελευταία προϊόντα και τις υπηρεσίες τους.

To συνέδριο απευθύνεται σε όλους τους επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται στον χώρο των χρωμάτων και επιχρισμάτων στην Ελλάδα.

– Μηχανικοί και αρχιτέκτονες

– Τεχνικές εταιρείες & εργολάβοι

– Εταιρείες Μηχανικών, Συμβούλων και Επενδύσεων

– Εταιρείες παραγωγής οικοδομικών υλικών

– Προμηθευτές και διανομείς πρώτων υλών

– Προμηθευτές εξοπλισμού για τη χημική βιομηχανία

– Υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και εναρμόνισης με το ρυθμιστικό πλαίσιο

– Ειδικοί Αδειοδοτήσεων

– Φορείς πιστοποίησης

– Σύμβουλοι επιχειρήσεων

– Επιστήμονες, Ακαδημαϊκοί και Ερευνητικά Εργαστήρια

Institute of Coating Technologies (IoCT)

Τo Institute of Coating Technologies (IoCT) αποτελεί μία καινοτόμα πρωτοβουλία στην Ελλάδα, ακαδημαϊκών και ανωτάτων στελεχών που δραστηριοποιούνται στον κλάδο των χρωμάτων. Η ανάγκη εκπαίδευσης, αναβάθμισης και έρευνας στον τομέα αυτό αποτελεί κινητήριο μοχλό του Ινστιτούτου.

Μέσα από τη συσσωρευμένη γνώση και εμπειρία σε κάθε τομέα των χρωμάτων, από τη χρήση των πρώτων υλών έως την εφαρμογή και την επιθεώρηση, το Ινστιτούτο αποτελεί σημείο αναφοράς για κάθε απαίτηση. Ως εκ τούτων, μία από τις βασικότερες δράσεις είναι η κατάρτιση των επαγγελματιών, με άμεση ή έμμεση σχέση με το συγκεκριμένο κλάδο καθώς στοχεύει να λειτουργεί ως αρωγός σε κάθε επαγγελματική και εξειδικευμένη εφαρμογή χρώματος. Επιπλέον, η συνεργασία με καταξιωμένους επιστημονικούς φορείς στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο οδηγεί χρόνο με το χρόνο σε διεύρυνση των προσφερόμενων υπηρεσιών.

Οι αρχές της βιωσιμότητας στην αρχιτεκτονική τοπίου

Posted on 22 Μαΐου 2023 by Γιώργος Κατσιμιλής

Αποκύημα της σύγχρονης αρχιτεκτονικής τοπίου είναι η δημιουργία έργων, τα οποία σέβονται το φυσικό περιβάλλον, ενώ αποτελούν χώρους χαλάρωσης και ευεξίας για τους χρήστες.

Riviera Tower: Ο υψηλότερος “πράσινος” ουρανοξύστης της Ελλάδας
Θωμάς Δοξιάδης, Principal, Doxiadis+

O πύργος Riviera Tower, ο οποίος θα ολοκληρωθεί στη Μαρίνα του Άγιου Κοσμά, θα είναι ένα από τα πρώτα αρχιτεκτονικά τοπόσημα του Ελληνικού, καθώς θα αποτελέσει το υψηλότερο «πράσινο» κτίριο στην Ελλάδα. Τα μοναδικά χαρακτηριστικά του, τα στοιχεία φύτευσης, το φυσικό φως και η απεριόριστη θέα, φέρνουν μία καινοτόμα σχεδιαστική προσέγγιση στην περιοχή.

Καινοτομία και βιοκλιματικός σχεδιασμός
Το εν λόγω κτίριο, με συνολικό ύψος 200 μέτρα, θα στεγάσει 200 διαμερίσματα σε 45 ορόφους και θα γίνει το κυρίαρχο στοιχείο μίας περιοχής 620τμ. Με την ολοκλήρωσή του θα δεσπόζει ως ένα από τα έξι υψηλότερα κτίρια του Ελληνικού. Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός έχει γίνει από τους Foster + Partners και η αρχιτεκτονική τοπίου από το γραφείο doxiadis+. Η πρόθεση είναι να δημιουργηθεί ένα σύγχρονο πράσινο ορόσημο στην ακτογραμμή της Αθηναϊκής Ριβιέρας, το οποίο θα συνδυάζει αρμονικά το φυσικό περιβάλλον με τον χαρακτήρα της μεσογειακής βλάστησης. Σημαντικό ρόλο κατέχουν τα πράσινα και υδάτινα στοιχεία που ενισχύουν τον βιοκλιματικό χαρακτήρα του κτιρίου.

Τοποθετημένο στην καρδιά του Ελληνικού, το Riviera Tower ενσαρκώνει τις αρχές δημιουργίας ενός βιοκλιματικού έργου μεγάλης κλίμακας, που θα ανταποκρίνεται στις επιταγές του σύγχρονου τρόπου ζωής. To design συνθέτει τα οικολογικά και πολιτιστικά στοιχεία του Μεσογειακού τοπίου και της αρχιτεκτονικής της Αθήνας, εναρμονισμένα σε μία καινοτόμα προσέγγιση. Ο πύργος θα αποτελέσει έναν από τους πρώτους «πράσινους» ουρανοξύστες του κόσμου, ενσωματώνοντας πρωτοποριακές περιβαλλοντικές στρατηγικές και διεθνή πρωτόκολλα ασφαλείας.

Κάθε «πράσινο» κτίριο θα πρέπει να έχει περιορισμένη κατανάλωση ενέργειας τόσο κατά την κατασκευή του όσο και κατά τη λειτουργία του, να διαθέτει συστήματα σωστής διαχείρισης του νερού, να έχει ελάχιστο ανθρακικό αποτύπωμα και να ενισχύει το μικροκλίμα της περιοχής του. Το Riviera Tower διαθέτει στο έπακρο τα παραπάνω χαρακτηριστικά, αποτελώντας εξαίρετο παράδειγμα βιοκλιματικού σχεδιασμού.

Kolybia Bay Boutique Hotel: Ξενοδοχείο υψηλής αισθητικής στο νησί της Ρόδου
Αναστάσιος Τσερπέλης, Αρχιτέκτων Τοπίου MLD, Επικεφαλής Utopia Hotel Design

Το ξενοδοχείο μελέτης Kolybia Bay Boutique Hotel στα Κολύμπια Ρόδου, του οποίου την αρχιτεκτονική μελέτη αναβάθμισης των εξωτερικών χώρων και των προσόψεων του κτιρίου, ανέλαβε το γραφείο Utopia Hotel Design, εκτείνεται κατά μήκος του παραλιακού δρόμου των Κολυμπίων. Αποτελείται από δύο πολυώροφους κτιριακούς όγκους με δωμάτια και ένα μικρότερο κεντρικό κτίριο, το οποίο είναι χώρος υποδοχής και εστιατόριο. Βασική επιδίωξη στο σχεδιασμό των εξωτερικών χώρων του ξενοδοχείου ήταν να γίνει πιο εξωστρεφές εισάγοντας στοιχεία της πολιτιστικής ταυτότητας και του φυσικού περιβάλλοντος του νησιού, να αναβαθμιστούν τα δωμάτια του ισογείου δημιουργώντας μία πισίνα για κάθε κτίριο, αλλά και να αναδειχθεί το ενιαίο μέτωπο του ξενοδοχείου και το ξενοδοχειακό συγκρότημα στο σύνολό του.

H αρχιτεκτονική προσέγγιση
Ιδιαίτερο πρόβλημα για την αρχιτεκτονική ομάδα αποτέλεσε ο τρόπος σύνδεσης των ισόγειων δωματίων με το υψηλότερο επίπεδο του δρόμου. Ως ιδανικότερη λύση επικράτησε η ιδέα της κλιμακωτής διαβάθμισης επιπέδων κατά μήκος των δωματίων του ισογείου των δύο κτιρίων. Στη λογική αυτή θεωρήθηκε ως πρώτο επίπεδο το επίπεδο του δρόμου, έπειτα δημιουργήθηκε ένα ενδιάμεσο επίπεδο λίγο πιο χαμηλά και τέλος ως τρίτο ορίστηκε το επίπεδο της αυλής των υπνοδωματίων.

Στο πρώτο επίπεδο της εισόδου, κατά μήκος του δρόμου, δημιουργήθηκε ένα δευτερεύον μονοπάτι με μια ακολουθία τοξωτών ανοιγμάτων, ως παραπομπή στα ανοίγματα και τις καμάρες της μεσαιωνικής πόλης της Ρόδου. Δίπλα στο μονοπάτι και σε όλο το μήκος του πεζοδρομίου επί του οποίου εκτείνεται το ξενοδοχείο, υπερυψώθηκαν υδάτινες επιφάνειες, φέρνοντας το νερό πιο κοντά στον επισκέπτη. Μεταξύ αυτών των μακρόστενων υδάτινων επιφανειών, παρεμβάλλονται λωρίδες πρασίνου με τις οποίες αναδεικνύεται το φυσικό περιβάλλον, διανθίζεται η αισθητική του χώρου και απομονώνονται οι οπτικές προς τα δωμάτια, προσφέροντας μερική ιδιωτικότητα.

Οι υδάτινες επιφάνειες διατάσσονται βαθμιδωτά. Έτσι, προσεγγίζοντας από το δρόμο βλέπει κανείς σε πρώτο πλάνο τα εντυπωσιακά τοξωτά ανοίγματα δίπλα σε μια διαμήκη υπερυψωμένη υδάτινη επιφάνεια, ενώ κατά μήκος και κατά διαστήματα εκτείνονται λωρίδες πρασίνου. Οι υδάτινες επιφάνειες και από τα δύο κτίρια συγκλίνουν προς το κεντρικό κτίριο και την κεντρική είσοδο του ξενοδοχείου, μαγνητίζοντας το βλέμμα του επισκέπτη και του περαστικού. Στο κατώτερο επίπεδο, το επίπεδο των δωματίων, εκτείνονται οι υδάτινες επιφάνειες ελαφρά υπερυψωμένες από τα δωμάτια, προσφέροντας επίσης μια διακριτική ιδιωτικότητα στον άμεσο χώρο της αυλής των υπνοδωματίων, αλλά και δίνοντας στους επισκέπτες των δωματίων άμεση πρόσβαση στο υδάτινο στοιχείο.
Σε όλη τη διαδρομή της μελέτης και της κατασκευής υπήρξε ιδιαίτερα στενή και δημιουργική συνεργασία του γραφείου της Utopia με την οικογένεια του ιδιοκτήτη της ξενοδοχειακής μονάδας, η οποία ήταν καθοριστική για τον επιτυχή και πρωτότυπο ανασχεδιασμό των εξωτερικών χώρων του ξενοδοχείου Kolybia Bay Boutique Hotel. Δημιουργήθηκε έτσι ένας ιδιαίτερος και ελκυστικός εξωτερικός χώρος, ο οποίος στόχος είναι να αποτελέσει σημείο αναφοράς για την περιοχή και να προσφέρει μια ξεχωριστή εμπειρία φιλοξενίας.

Το σύγχρονο λιβάδι που θυμάται
Nicol Ridley, Lanscape Designer
Το Ellinicon 3 είναι η σύγχρονη ερμηνεία ενός κήπου άγριας ζωής, ενώ αποδίδει φόρο τιμής στην κληρονομιά της περιοχής. Παίρνοντας έμπνευση από την τοπική χλωρίδα και πανίδα, αυτή η περιοχή αποτελούταν από σχίνα και αγρούς με αγριολούλουδα και αγρωστώδη. Η συνεργασία της Nicol Ridley με τον αρχιτέκτονα Θανάση Χοχλιδάκη και την εικαστικό Φωτεινή Γουσέτη που αποσκοπεί στην ανάδειξη της μνήμης του τόπου και των ανθρώπων, αλλά και της επίδρασης που έχουν αυτοί στο περιβάλλον του, οδήγησε στην δημιουργία ενός φιλόξενου κήπου για όλα τα είδη.

Ενίσχυση της τοπικής χλωρίδας και πανίδας
«Το σύγχρονο λιβάδι που θυμάται», είναι ένας κήπος με μεγάλη ποικιλία ιθαγενών και μερικών μη αυτόχθονων λουλουδιών, θάμνων και δέντρων σε ένα σύγχρονο λιβάδι, με πολλές υφές, αρώματα και χρώματα, ένα ισορροπημένο οικοσύστημα που επίσης δεν απαιτεί χημικά φυτοφάρμακα. Ο κήπος σχεδιάστηκε ώστε να ταιριάζει με το τοπικό κλίμα, να έχει χαμηλή συντήρηση και μικρή κατανάλωση νερού, να αποτελεί πηγή τροφίμων για έντομα και πουλιά, και φυσικά να είναι αισθητικά ευχάριστος τόσο οπτικά όσο και ακουστικά. Επιλέχθηκαν πλούσια σε νέκταρ φυτά με μεγάλη περίοδο ανθοφορίας, συμπεριλαμβανομένων διαφόρων αρωματικών ειδών, rosmarinus officinalis, lavandula dentata, origanum vulgaris, perovskia atriplicifolia (ρώσικο φασκόμηλο), thymus vulgaris, vitex agnus castus (λιγαριά), nerium oleander (πικροδάφνη)και πρώιμης ανθοφορίας spartum junceum και echium candicans μεταξύ πολλών άλλων. Αυτά τα φυτά προσελκύουν πεταλούδες και μέλισσες, γεγονός με ιδιαίτερη σημασία δεδομένης της δραματικής αύξησης της χρήσης φυτοφαρμάκων και, συνεπώς, της δραστικής μείωσης των πληθυσμών των επικονιαστών. Το Pistacea lentiscus (σχίνο) αρχικά ενδημικό σε αυτήν την περιοχή φυτεύτηκε σε μεγάλες ομάδες για διαχωρισμό των χώρων στάθμευσης και των γειτονικών κήπων. Διακοσμητικά αγρωστώδη, όπως stipa tennuissima, festuca, muhlenbergia και ποικιλίες pennisetum φυτεύτηκαν μαζικά για να δημιουργήσουν την αίσθηση των άγριων αγρών. Η θέα και ο ήχος των χόρτων που πνέουν στον άνεμο δημιουργούν ένα αίσθημα ηρεμίας. Οι κεφαλές σπόρων παρέχουν επίσης τροφή για άγρια πτηνά. Κατά μήκος του μονοπατιού εισόδου ενσωματώθηκε στο σχεδιασμό διακοσμητικό στοιχείο κυλιόμενου νερού σε επίπεδα, κάθε ένα που πέφτει αργά στο επόμενο, δημιουργώντας μια αρμονική ατμόσφαιρα, ηχοθεραπεία και επίσης ένα μέρος για τα πουλιά να κάνουν μπάνιο και να ξεδιψάσουν.

Ένα μεγάλο μέρος του κήπου βρισκόταν πάνω από τον υπόγειο χώρο στάθμευσης και αντιμετωπίστηκε με τη τεχνική των πράσινων στεγών. Ο σχεδιασμός φωτισμού σε συνεργασία με τη Halo προσδίδει διακριτικότητα στη χαμηλή φύτευση τονίζοντας μόνο τα ευθυτενή κυπαρίσσια (cupressus sempervirens) με στενές φωτιστικές δέσμες. Η ευθύγραμμη πρόσβαση πεζών υπογραμμίζεται με γραμμικούς φωτισμούς δαπέδου, ενώ οι επιφάνειες νερού αντανακλούν προς το κτίριο το λαμπερό τυρκουάζ.
Eπιδίωξη της Ν. Ridley είναι να σχεδιάζει κήπους που προσφέρουν γαλήνη, αίσθημα ευεξίας και ηρεμίας σε αρμονία με τη φύση, ένα μέρος όπου κανείς ξεχνά την πολυσύχναστη πόλη, όταν επιστρέφει στο σπίτι.

Κήπος σε πολυτελή κατοικία στη Σαρωνίδα Αττικής
Δημήτρης Γ. Χαλκιάς, Γεωπόνος & Αρχιτέκτων Τοπίου, WATER LAND GREEN

Κάθε κήπος, αναμφίβολα, αποτελεί τη συνέχεια της κατοικίας μας. Είναι ο χώρος που θέλουμε να κάνουμε σκέψεις για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, καθώς και το μέρος που θέλουμε να βλέπουμε την οικογένειά μας να χαλαρώνει, τους φίλους μας να τον απολαμβάνουν και τα παιδιά να τον ανακαλύπτουν από το πρώτο μέχρι το τελευταίο τετραγωνικό μέτρο. Σημαντικό στοιχείο που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι η πλειοψηφία των υλικών που χρησιμοποιούμε στους κήπους μας, είναι ζωντανοί οργανισμοί, έχουν πόρους και αναπνέουν.

Χώρος χαλάρωσης και πολλαπλών εμπειριών
Το έργο που παρουσιάζουμε, το οποίο τοποθετείται σε κατοικία στη Σαρωνίδα Αττικής, είναι ένας μεσογειακός κήπος, με πλούσιο άρωμα και ποικιλία χρωμάτων. Στο κεντρικό παρτέρι κυρίαρχο στοιχείο είναι ένα δένδρο ελιάς, ένα παραδοσιακά ευλογημένο ελληνικό φυτό με τεράστια ιστορία. Ζει πριν από εμάς, μαζί με εμάς και μετά από εμάς. Πλαισιώθηκε με αρωματικά φυτά για να υπάρχει μεγάλη ποικιλία σε άρωμα και χρώμα φυλλώματος. Φυτευτήκαν αγρωστώδη φυτά για να δοθεί η αίσθηση του φυσικού τοπίου και διάφορα πολυετή εποχιακά για να γίνεται αντιληπτή η αλλαγή των εποχών. Στο παρτέρι, παραπλεύρως της πισίνας υπήρχε ένας μεγάλος κάκτος, ο οποίος διατηρήθηκε καθ’ όλη την διάρκεια των εργασιών, καθώς ήταν επιθυμία των ιδιοκτητών και πλαισιώθηκε με άλλα είδη κάκτων και παχύφυτων.
Όταν στο σπίτι υπάρχουν παιδιά, πάντα χρειάζεται ελεύθερος χώρος για παιχνίδι. Έτσι, στην μεγάλη επιφάνεια του κήπου, τοποθετήθηκε χλοοτάπητας, ποικιλίας platinum paspalum. Είναι μία ποικιλία αγριάδας, που μπορεί να ποτιστεί ακόμα και με υφάλμυρο νερό.
Για να αποκτήσει ιδιωτικότητα ο χώρος, φυτεύτηκαν στο σύνορο με τον γείτονα Κυπαρίσσια Αριζόνικα (κάνουν πυκνό φράχτη στα 6,00μ. – 7,00μ.) και θάμνοι μετροσίδηρου. Με τον τρόπο αυτό περιφράσσεται η κατοικία, ενώ παραμένει αναλλοίωτη η θέα στην θάλασσα από το καθιστικό στο πάνω επίπεδο της.
Το γραφείο WATER LAND GREEN, επιδιώκει οι κήποι που κατασκευάζει και στη συνέχεια συντηρεί, να αποτελούν επέκταση του φυσικού τοπίου, να υπάρχει σε αυτούς πανδαισία χρωμάτων, να γίνεται αισθητή η αλλαγή των εποχών και να παρακινούνται οι επισκέπτες να ανακαλύψουν και να απολαύσουν κάθε γωνιά τους.

Αλουμίνιο: Game-changer στην αρχιτεκτονική και το design

Posted on 22 Μαΐου 2023 by Γιώργος Κατσιμιλής

Το αλουμίνιο είναι ένα σπουδαίο δομικό υλικό το οποίο σήμερα χρησιμοποιείται κατά κόρον από τους αρχιτέκτονες, διότι έχει αξιοσημείωτες φυσικές ιδιότητες που συμβάλλουν στην αντοχή του κτιρίου και στο περιβαλλοντικό του αποτύπωμα.

Tο αλουμίνιο κατέχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην αρχιτεκτονική και στη βιομηχανία κατασκευών, καθώς προσφέρει πλήθος πλεονεκτημάτων σε σχέση με τα υπόλοιπα δομικά υλικά. Πιο συγκεκριμένα, είναι ένα ισχυρό και συνάμα ελαφρύ μέταλλο, ανθεκτικό στη διάβρωση, σε αντίθεση με το σίδερο, πλήρως ανακυκλώσιμο και μπορεί να διαμορφωθεί σχεδόν σε οποιοδήποτε σχήμα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια οι αρχιτέκτονες χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο το αλουμίνιο στα έργα τους. Εκτός από τις αξιοσημείωτες φυσικές του ιδιότητες που αναφέραμε, μπορεί στα κατάλληλα χέρια να προσφέρει απαράμιλλη αισθητική σε μία κατασκευή.

H ιστορική πορεία του αλουμίνιου
Στις αρχές του 20ου αιώνα, το αλουμίνιο δεν χρησιμοποιούταν ευρέως από τους μηχανικούς, κυρίως λόγω του υψηλού του κόστους. Ωστόσο, με τη βελτιστοποίηση της παραγωγικής διαδικασίας κατά τη δεκαετία του 1920, το κόστος του αλουμινίου έπεσε κατακόρυφα σε ποσοστό που άγγιζε το 80%. Έτσι, το μέταλλο άρχισε να διαδίδεται στον κατασκευαστικό κόσμο και να βρίσκει πολλαπλές εφαρμογές, ενώ αποτελεί μέχρι και σήμερα σήμα κατατεθέν για τις πόρτες, τα παράθυρα, τα συρόμενα συστήματα, τις στέγες, καθώς και τη σκίαση του κτιρίου.
Το αλουμίνιο άρχισε σύντομα να εμφανίζεται σε διάσημα αρχιτεκτονικά αριστουργήματα, όπως στο Empire State Building της Νέας Υόρκης. Το εμβληματικό έργο ολοκληρώθηκε το 1931 και παρέμεινε το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο μέχρι το 1970. Η βασική του δομή και τα περισσότερα δομικά στοιχεία του ήταν από αλουμίνιο, ενώ στο εν λόγω μέταλλο βασίστηκε η διαμόρφωση του εσωτερικού χώρου και του lobby. Ένα ακόμη αξιοσημείωτο παράδειγμα αποτελεί το Βuckminster Fuller’s Dymaxion Ηouse, το οποίο ξεχώρισε για τον πειραματισμό του με ελαφριά κράματα αλουμινίου, που επιδεικνύουν υψηλές αναλογίες αντοχής προς το βάρος.
Στα μέσα του 20ου αιώνα, σπουδαίοι αρχιτέκτονες αρχίζουν και πειραματίζονται με το αλουμίνιο, δημιουργώντας εντυπωσιακά και πρωτότυπα για την εποχή τους έργα. Ένα ενδιαφέρον πρώιμο παράδειγμα μοντερνιστικής αρχιτεκτονικής που χρησιμοποιεί το υλικό είναι το Aluminaire House, το πρώτο εξ ολοκλήρου μεταλλικό σπίτι στις Ηνωμένες Πολιτείες, σχεδιασμένο από τους Lawrence Kocher και Albert Frey. Η κατοικία βρίσκεται στο Παλμ Σπρινγκς της Καλιφόρνια και κατασκευάστηκε μόλις σε δέκα ημέρες, με τα υλικά να είναι όλα από δωρεές. Αναμφίβολα, αποτελεί ένα παγκοσμίου φήμης έργο που αναδεικνύει τις απεριόριστες δυνατότητες του αλουμινίου.
Το αλουμίνιο αρωγός της βιώσιμης ανάπτυξης

Η μεγαλύτερη ανάπτυξη του αλουμινίου έγινε κατά τον 21ο αιώνα, καθώς πλέον υπάρχει στην αγορά τεράστια ποικιλία κραμάτων, με εξαιρετικές επιδόσεις. Τα σύγχρονα συστήματα αλουμινίου υποστηρίζουν εύκολα το βάρος των βαρέων γυάλινων ανοιγμάτων, προσφέροντας άπλετο φυσικό φως στο εσωτερικό των κτιρίων. Οι σημερινοί ουρανοξύστες που είναι εξοπλισμένοι με συνδυασμό κουφωμάτων από γυαλί και αλουμίνιο, επιτυγχάνουν σχήματα και ύψη που αψηφούν τις δυνάμεις της βαρύτητας, έχοντας παράλληλα σημαντικά μειωμένες εκπομπές άνθρακα.

Το ζήτημα της βιωσιμότητας έχει τεθεί ως προτεραιότητα του κατασκευαστικού τομέα, διότι τα κτίρια αποτελούν έναν από τους κυριότερους παράγοντες ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Στόχος είναι η δημιουργία έργων που θα έχουν μικρότερο κόστος κατασκευής, θα αποτελούνται από ανακυκλώσιμα ή ανακυκλωμένα υλικά και θα είναι υψηλής ενεργειακής κλάσης. Δίνοντας όλο και μεγαλύτερη έμφαση στα πράσινα κτίρια, οι αρχιτέκτονες διεθνώς προτιμούν το αλουμίνιο, αναγνωρίζοντάς το ως ένα από τα πιο βιώσιμα δομικά υλικά. Εξαιτίας της εξαιρετικής του αντοχής, το αλουμίνιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε οποιεσδήποτε κλιματικές συνθήκες, που κυμαίνονται από -80 °C έως +300 °C, προσφέροντας υψηλή προστασία. Η τεχνολογία μόνωσης που χρησιμοποιείται στα παράθυρα αλουμινίου, ενδεχομένως αποτελεί την ιδανική λύση για την επίτευξη της επιθυμητής ενεργειακής εξοικονόμησης. Επιπλέον, το συγκεκριμένο μέταλλο έχει μεγάλο κύκλο ζωής, καθώς μπορεί να ανακυκλωθεί χωρίς να υπάρχουν απώλειες στην ποιότητα του προϊόντος. Έτσι, περιορίζεται η δαπάνη των φυσικών πόρων και μειώνεται το κόστος κατασκευής, προσφέροντας σημαντικά οικονομικά και περιβαλλοντολογικά οφέλη. Χάρη στον οικολογικό του χαρακτήρα, το αλουμίνιο συμβάλλει καθοριστικά στην ενεργειακή απόδοση των κτιρίων και αποτελεί σημείο κλειδί για την απόκτηση διεθνών πιστοποιήσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα έργα που έχουν διακριθεί με LEED Platinum και με BREEAM Outstanding χρησιμοποιούν δομικές εφαρμογές του μετάλλου.

Συμπερασματικά, σήμερα το αλουμίνιο αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα δομικά υλικά και πρωταγωνιστεί σε όλα τα σπουδαία αρχιτεκτονικά έργα. Η ραγδαία διάδοσή του τις τελευταίες δεκαετίες, βασίζεται στην υψηλή αντοχή του και στο μικρό κατά αναλογία βάρος του, καθώς και στο μεγάλο κύκλο ζωής του. Η ενεργειακή απόδοση βρίσκεται στο επίκεντρο κάθε νέου project και για αυτό το αλουμίνιο αποτελεί ιδανική επιλογή, αφού εύκολα μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί, ενώ συμβάλλει στη θερμική και στην ηχητική μόνωση του κτιρίου. Η τεχνολογία εξελίσσεται με καλπάζοντα ρυθμό και αναμένουμε να δούμε καινούριες εφαρμογές του μετάλλου με ακόμα υψηλότερες επιδόσεις.

Potiropoulos+Partners: Golden A’ Design Award για το Cascading Terraces Residential Building

Posted on 8 Μαΐου 20238 Μαΐου 2023 by Γιώργος Κατσιμιλής

Mε το Golden A’ Design Award στην κατηγορία Architecture, Building και Structure Design βραβεύθηκε το κτίριο διαμερισμάτων στο Κεφαλάρι Cascading Terraces. Η κριτική επιτροπή του A’ Design Award & Competition, η οποία αποτελείται από καταξιωμένους designers, κορυφαίους ακαδημαϊκούς, εξέχοντες επιχειρηματίες παγκοσμίως αλλά και επιδραστικά μέλη των μέσων ενημέρωσης, απένειμε το εν λόγω βραβείο αναγνωρίζοντας, τη δημιουργικότητα της Potiropoulos+Partners στον σχεδιασμό και την παραγωγή σύγχρονης και προωθημένης αρχιτεκτονικής.

«Αυτή η αξιόλογη αναγνώριση γιορτάζει τον καινοτόμο σχεδιασμό και την ικανότητά του να εμπνέει, να προκαλεί και να επηρεάζει θετικά τον κόσμο μας. Ευχόμαστε ότι αυτή η διάκριση αποτελεί την απόδειξη για την εξαιρετική δουλειά σας και σας ενθαρρύνει να συνεχίσετε να υπερβαίνετε τα όρια της σχεδιαστικής αριστείας» αναφέρει μεταξύ άλλων η κριτική επιτροπή των A’ Design Awards.

Λίγα λόγια για το Cascading Terraces:

Το συγκρότημα κατοικιών «Cascading Terraces» στο Κεφαλάρι σχεδιάστηκε με κύριο συνθετικό άξονα τον διάλογο που αναπτύσσει με το ευρύτερο φυσικό του περιβάλλον. Την σχεδιαστική διαδικασία δεν απασχόλησε τόσο η «αισθητική ορθότητα» ―εξού και η μορφολογική αφαίρεση― όσο το να τεθεί εξαρχής ως πρωταρχικό αίτημα η προοπτική μίας πολυαισθητηριακής εμπειρίας-σχέσης με τη φύση και το τοπίο. Τόσο ως προς το πως μπορούμε να κάνουμε αρχιτεκτονική στην εποχή μας, για την εποχή μας, και με τα μέσα της εποχής μας, όσο και ως προς την επανεξέταση κομβικών ζητημάτων που σχετίζονται με αρχετυπικές ανθρώπινες ανάγκες που σχεδόν έχουν ξεχαστεί, και επαγωγικά με το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής.

Κατά την επεξεργασία του concept προσεγγίστηκε η οργάνωση δύο συνδεδεμένων όγκων, σε ενιαία δομή, παράλληλων προς τη μεγάλη πλευρά του οικοπέδου, που συνδιαλέγονται με τα φαινόμενα του Τόπου. Κεντρικό θέμα της σύνθεσης αποτέλεσε ο χειρισμός των ορίων που ιεραρχούν κινήσεις, στάσεις και ποιοτικές διαφοροποιήσεις. Αντιδρώντας στον προσανατολισμό, στις θέες, στη διεύθυνση των ανέμων, και στις μεταμφιέσεις του τοπίου ανάλογα με την εποχή, το συγκρότημα «ανοίγει» ή «κλείνει» υιοθετώντας κάθε φορά διαφορετικά πρόσωπα.

Προτεραιότητα του σχεδιασμού αποτέλεσε η αξιοποίηση της θέας, σε ένα ψηλό σημείο της Κηφισιάς που διακρίνεται για την οπτική εκτόνωση που προσφέρει προς τη νοτιοδυτική διεύθυνση, και αντίστοιχα προς τη βορειοδυτική. Ακολουθώντας την επιλεκτική αποκάλυψη ή απόκρυψη του τοπιακού πανοράματος, η εσωτερική οργάνωση προβλέπει διαφορετικές ποιότητες θεάσεων και χωρικών ρόλων ταξινομώντας το εσωτερικό των κτιρίων σε ζώνες «δημόσιες» και «ιδιωτικές», σε εξωστρεφείς που ανοίγονται προς τις βεράντες και τον ορίζοντα, και σε εσωστρεφείς, στην εσωτερική πλευρά του οικοπέδου. Προκύπτει έτσι μία σύνθεση διαδοχικών προβόλων-κήπων, σε ήπια στροφή μεταξύ τους, έχοντας μία «πλάγια» σχέση με το Fallingwater του F.L. Wright.

Δύο πλεγμένα μεταξύ τους υλικά ―το εμφανές σκυρόδεμα, που κυριαρχεί στην κτιριακή επιδερμίδα και στην περίφραξη, και δευτερευόντως το λευκό σπατουλαριστό επίχρισμα― μοιράζονται σε όλες τις κλίμακες του φλοιού χρησιμοποιώντας ένα λιτό κατασκευαστικό λεξιλόγιο. Ο χειρισμός αυτός, όπως εκφράζεται χωρικά, διαθέτει υλικότητα, θερμοκρασία, πυκνότητα, βαρύτητα και ακουστική ποιότητα, στοιχεία που δεν έχουν να κάνουν με κάτι αφηρημένο αλλά με ένα εμπεριστατωμένο βίωμα.

ΣΑΔΑΣ – ΠΕΑ: Συγκρότηση νέου Διοικητικού Συμβουλίου

Posted on 21 Απριλίου 2023 by Γιώργος Κατσιμιλής

Συνεδρίασε και συγκροτήθηκε σε σώμα το Διοικητικό Συμβούλιο του ΣΑΔΑΣ – Πανελλήνιας Ένωσης Αρχιτεκτόνων, το οποίο εκλέχτηκε από τη Γ.Σ. της Αντιπροσωπείας που είχε πραγματοποιηθεί στις 14.03.2015.

Οι συνεδριάσεις του Δ.Σ. πραγματοποιήθηκαν στις 15 και στις 25 Ιουνίου 2015 και η σύνθεσή του έχει ως εξής:

Πρόεδρος:	Ξυνομηλάκης Δημήτρης
Αντιπρόεδρος:	Μαδεμοχωρίτης Γιώργος
Γεν. Γραμματέας:	Τσαλίκη Τζούλια
Ειδ. Γραμματέας:	Πάππα Όλγα
Ταμίας:	Τούτουζα Κατερίνα
Μέλη:	Αυγερινού Αφροδίτη
	Γκούμα Δανάη-Εύα
	Δημητριάδης Σωκράτης
	Κανέλλος Νέστορας
	Κατερίνη Τόνια
	Μάνος Ευστράτιος
	Παπαγκίκας Γιώργος
	Ρουσοδήμου Γωγώ
	Τσιτσάνης Δημήτρης
	Φιντικάκης Νίκος

Archisearch Lifetime Achievement Awards 2023: Δημήτρης Αντωνακάκης, Δημήτρης Φιλιππίδης, Κυριάκος Κυριακίδης & Ρένα Παπασπύρου

Posted on 21 Απριλίου 2023 by Γιώργος Κατσιμιλής

MULTIVERSE: η ημερίδα ΕΣΩ, ο κορυφαίος θεσμός για την αρχιτεκτονική και το design που κάθε χρόνο συγκεντρώνει τους σημαντικότερους εκπροσώπους της εγχώριας και διεθνούς δημιουργικής σκηνής, επιστρέφει, για 11η συνεχόμενη χρονιά, την Τετάρτη 24η Μαΐου 2023 στην Αίθουσα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.

Στα πλαίσια της ΕΣΩ 2023 έρχεται και η πέμπτη διοργάνωση των βραβείων Archisearch Lifetime Achievement Awards, τα οποία, από το 2018 που καθιερώθηκαν, τιμούν σημαντικές προσωπικότητες της εγχώριας σκηνής για τη συνολική συνεισφορά τους στην ελληνική αρχιτεκτονική και καλλιτεχνική θεωρία και πράξη. Στη σκηνή της φετινής διοργάνωσης, ο αρχιτέκτονας και ακαδημαϊκός Παναγιώτης Πάγκαλος βραβεύει τρεις σπουδαίους αρχιτέκτονες και δασκάλους, τον Δημήτρη Αντωνακάκη, τον Δημήτρη Φιλιππίδη και τον Κυριάκο Κυριακίδη, και ο καλλιτέχνης Ηλίας Παπαηλιάκης, αντίστοιχα, βραβεύει τη σημαντική ζωγράφο, εικαστικό και ακαδημαϊκό Ρένα Παπασπύρου.

Η προπώληση εισιτηρίων ξεκίνησε. Κλείστε τώρα τα εισιτήριά σας, εδώ!

Η ΣΟΥΖΑΝΑ ΚΑΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΑΚΗΣ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/BIOGRAPHY/

Η Σουζάνα και ο Δημήτρης Αντωνακάκης ανήκουν, αναμφίβολα, στο πάνθεο της εγχώριας αρχιτεκτονικής σκηνής του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα. Συμφοιτητές στην Αρχιτεκτονική Σχολή του ΕΜΠ, τη δεκαετία του ’50, χάραξαν κοινή πορεία, στη ζωή και τη τέχνη τους, ιδρύοντας το Atelier 66, τη δεκαετία του ’60, ως μια ανοιχτή ομάδα δημιουργικών ανθρώπων – φίλων, συνεργατών, αρχιτεκτόνων. Έχοντας μαθητεύσει δίπλα σε σημαντικούς δασκάλους – όπως ο Παναγιώτης Μιχελής, ο Δημήτρης Πικιώνης, ο Νικόλαος Χατζηκυριάκος Γκίκας και ο μαθητής και συνεργάτης του Mies van der Rohe, James Speyer – η Σουζάνα και ο Δημήτρης Αντωνακάκης έκαναν αρχιτεκτονική με συνείδηση, λογισμό και ευαισθησία.

Στη φιλοσοφία του Atelier 66, «Το σπίτι είναι ένα σύμπαν. Είναι η γη και ο ουρανός, ο κόσμος όλος. Στο σπίτι ασκείται η ευαισθησία μας. Εκεί στεγάζεται η μνήμη. Στο σπίτι συνδέεται ο χώρος με το χρόνο». Οι επιμέρους χωρικές οντότητες της κατοίκησης – η αυλή, το καθημερινό, το υπνοδωμάτιο, το λουτρό, οι αρθρώσεις – σχεδιάζονται, σχολαστικά, για να φιλοξενήσουν, καθημερινά, τον πλούτο της ζωής σε στενό συντονισμό με την αναπνοή της οικογένειας.

Η πλούσια εργογραφία του Atelier 66 περιλαμβάνει έργα μικρής και μεγάλης κλίμακας:

Κατοικίες και συγκροτήματα κατοικιών, όπως οι δύο κατοικίες στο Ηράκλειο Κρήτης (1997) και ο οικισμός για τους εργάτες των ορυχείων βωξίτη στο Δίστομο Βοιωτίας (1969).

ΔΥΟ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ | ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/PROJECTS/TWO-HOUSES-HERAKLION/

ΟΙΚΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΩΝ ΟΡΥΧΕΙΩΝ ΒΩΞΙΤΗ ΣΤΟ ΔΙΣΤΟΜΟ ΒΟΙΩΤΙΑΣ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/PROJECTS/DISTOMO-BOEOTIA/

Κτήρια πολιτισμού και εκπαιδευτικά κτήρια, όπως η πρόταση για το Νέο Μουσείο Ακρόπολης (1990) και η Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης (1981).

ΝΕΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/PROJECTS/NEW-ACROPOLIS-MUSEUM-I-ATHENS/

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/PROJECTS/SCHOOL-OF-PHILOSOPHY-UNIVERSITY-OF-CRETE/

Χώρους φιλοξενίας και αναψυχής, όπως το ξενοδοχείο LYTTOS στη Χερσόνησο της Κρήτης (1979).

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ LYTTOS ΣΤΗ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/PROJECTS/LYTTOS-HOTEL-CRETE/

Δημόσια κτήρια και δημόσιους χώρους, όπως η ανακαίνιση της πλατείας Κολωνακίου στο κέντρο της Αθήνας (2003).

ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΚΟΛΩΝΑΚΙΟΥ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://A66ARCHITECTS.COM/PROJECTS/KOLONAKI-SQUARE/

Δημήτρης Αντωνακάκης. Φωτογράφος Γιώργος Τριανταφύλλου http://triantafylloug.blogspot.com/

Στα έργα μεγάλης κλίμακας και στα δημόσια έργα το γραφείο εργάστηκε ώστε οι παρεμβάσεις να λειτουργήσουν ως πυκνωτές της συλλογικής ζωής του εκάστοτε τόπου και της εκάστοτε κοινότητας. Η αρχιτεκτονική της Σουζάνας και του Δημήτρη Αντωνακάκη διαμεσολαβήθηκε ως διαλογικός δεσμός ανάμεσα στο θηλυκό και στο αρσενικό, στο άυλο και στο υλικό, στο λυρικό και στο ρεαλιστικό, στο φαντασιακό και στο πραγματικό.

* Η Σουζάνα Αντωνακάκη έφυγε από τη ζωή τον Ιούλιο 2020 και ο Δημήτρης Αντωνακάκης θα παραλάβει το Βραβείο Συνολικής Προσφοράς Archisearch για τη προσφορά του Atelier 66 στην ελληνική αρχιτεκτονική εκ μέρους και των δυό τους.

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ | ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ HTTP://TRIANTAFYLLOUG.BLOGSPOT.COM/

Ο Δημήτρης Φιλιππίδης έχει πολλές ιδιότητες αλλά πάνω από όλα είναι ένας «απτόητος και αμετανόητος» συλλέκτης αρχιτεκτονικών ιστοριών με στόχο «την αντίκρουση προκαταλήψεων και την αντιμετώπιση της άγνοιας που συχνά παρατηρείται στη περιοχή της αρχιτεκτονικής». Αρχιτέκτονας ΕΜΠ (1962), εκπόνησε πλήθος αρχιτεκτονικών και πολεοδομικών μελετών από το 1964 έως το 1995, διετέλεσε καθηγητής πολεοδομίας από το 1975 και μετά και ομότιμος καθηγητής της Σχολής Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ στο σήμερα. Όμως, αυτό που χαρακτηρίζει, κυρίαρχα, το έργο του Δημήτρη Φιλιππίδη είναι η συγγραφική του δραστηριότητα και η επιμέλεια εξειδικευμένων εκδόσεων που μετρά πλέον 50 χρόνια. Συγγραφέας και επιμελητής άνω των εξήντα βιβλίων, μεταξύ των οποίων τα «Νεοελληνική αρχιτεκτονική» (1984), «Για την ελληνική πόλη» (1990), «Μεσογειακά σπίτια: Ελλάδα» (1994), «Μοντέρνα αρχιτεκτονική στην Ελλάδα» (2001), «Αρχιτεκτονικές μεταμορφώσεις» (2006), ο Φιλιππίδης επιμελήθηκε, ακόμα, αφιερώματα και μονογραφίες των σημαντικότερων Ελλήνων αρχιτεκτόνων του 20ου αιώνα καθώς και τους τους έξι πρώτους τόμους της σειράς “Ελληνική Παραδοσιακή Αρχιτεκτονική” (1980-1988).

Το τελευταίο συγγραφικό πόνημα του Δημήτρη Φιλιππίδη, με τίτλο Ανώνυμη αρχιτεκτονική. Μια άρρητη παρουσία (2019) σε έκδοση του ΠΙΟΠ (Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς), διερευνά την «πολλαπλότητα και την πηγαία πολυπλοκότητα» της ανώνυμης ελληνικής αρχιτεκτονικής αναδεικνύοντας τους, επί χρόνια, υποτιμημένους δεσμούς της με την «επώνυμη», «επίσημη» ή καθιερωμένη αρχιτεκτονική που παράγεται, θεσμικά, από αρχιτέκτονες. Με το συγκεκριμένο σύγγραμμα, ο Δημήτρης Φιλιππίδης σπάει τα δεσμά της αυτοαναφορικότητας θίγοντας, με διορατικότητα, το κεφάλαιο «αρχιτεκτονική χωρίς αρχιτέκτονες» και διατυπώνοντας, με τόλμη, την πεποίθηση πως η αποκρυπτογράφηση της «πρωτόγονης αρχιτεκτονικής», του παρελθόντος και του παρόντος μας, μπορεί να εμπλουτίσει, δραστικά, με «άμεσες, πρωτότυπες και τολμηρές λύσεις» την επώνυμη αρχιτεκτονική θεωρία και πράξη.

Ο Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ ΚΑΙ Η ΑΝΤΕΛΑ ΠΑΙΖΗ-ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://WWW.KKYRIAKIDES.GR/ABOUT-US

Επιβεβαιώνοντας τη παράδοση των “μεγάλων” Αλεξανδρινών, ο Κυριάκος Κυριακίδης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου όπου έζησε τα 13 πρώτα χρόνια της ζωής του μέχρι την επιστροφή της οικογένειας στη πατρίδα του πατέρα του, τη Κύπρο. Μετά την αποφοίτησή του από την Αρχιτεκτονική Σχολή του ΕΜΠ (1963), ο Κυριακίδης διετέλεσε, για δέκα χρόνια, επιμελητής της Έδρας Οικοδομικής του Πολυτεχνείου, σε στενή συνεργασία με τον καθηγητή και μέντορά του Κυπριανό Μπίρη, ενώ, παράλληλα, ίδρυσε το δικό του αρχιτεκτονικό γραφείο, σε στενή συνεργασία με την επίσης αρχιτέκτονα σύντροφό του Αντέλα Παΐζη.

Η πρώιμη αρχιτεκτονική του Κυριάκου Κυριακίδη άντλησε σημαντικές επιρροές από το έργου του σπουδαίου μοντερνιστή δασκάλου, Άρη Κωνσταντινίδη, με έμφαση στη σχολαστική μελέτη των υλικών και στο πάθος για τη λεπτομέρεια. Η ανθρώπινη εμπειρία και η κλίμακα του σώματος αποτέλεσαν οδηγούς για το σχεδιασμό του Κυριακίδη που έθεσε ζητήματα προσανατολισμού, θερμικής άνεσης, φυσικού φωτισμού, αερισμού και σκίασης στο επίκεντρο των αρχιτεκτονικών του μελετών.

Με σταθερή παρουσία 50 και άνω ετών στο αρχιτεκτονικό γίγνεσθαι της χώρας, το γραφείο Κ. Κυριακίδης και Συνεργάτες υπήρξε πάντα ανοιχτό στη συλλογική δημιουργία και στις διεπιστημονικές συνεργασίες, απασχολώντας, σήμερα, δυναμικό περίπου 35 συνεργατών – αρχιτεκτόνων, σχεδιαστών και διοικητικών. Η πλούσια εργογραφία του γραφείου περιλαμβάνει:

Κατοικίες και πολυκατοικίες, όπως η Μονοκατοικία στο Κεφαλάρι (1974).

ΜΟΝΟΚΑΤΟΙΚΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΡΙ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://WWW.DOMA.ARCHI/INDEX/PROJECTS/MONOKATOIKIA-STO-KEFALARI

Κτίρια γραφείων και τράπεζες, όπως το ειδικά σχεδιασμένο, ιδιόκτητο κτίριο στο Χαλάνδρι όπου στεγάζεται το γραφείο “Κ. Κυριακίδης και Συνεργάτες” (1984) και το Υποκατάστημα της Ιονικής Τράπεζας στη Κηφισιά (1984) το οποίο σχεδιάστηκε στο χώρο πρώην αρτοποιείου.

ΤΑ ΙΔΙΟΚΤΗΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ “Κ. ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ” ΣΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://WWW.DOMA.ARCHI/INDEX/PROJECTS/KTHRIO-ARXITEKTONIKOY-GRAFEIOY-STO-XALANDRI

ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΙΟΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΣΤΗ ΚΗΦΙΣΙΑ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://WWW.DOMA.ARCHI/INDEX/PROJECTS/IONIKH-TRAPEZA-YPOKATASTHMA-KHFISIAS

Ξενοδοχεία, όπως το ξενοδοχείο Hilton στη Ρόδο (1992), μια συνεργασία των αρχιτεκτόνων Αντώνη Γεωργιάδη, Κωνσταντίνου Δεκαβάλλα, Κυριάκου Κυριακίδη και Αλέξανδρου Ν. Τομπάζη.

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ HILTON ΣΤΗ ΡΟΔΟ | ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: HTTPS://WWW.DOMA.ARCHI/INDEX/PROJECTS/3ENODOXEIO-IMPERIAL-RODOS

Ανεξάρτητα από το πλούσιο πορτφόλιο του γραφείου, η κύρια ειδίκευσή του παραμένουν τα νοσοκομειακά και νοσηλευτικά κτήρια. Αφορμώντας από τη δεκαετή μαθητεία του Κυριάκου Κυριακίδη στο ΕΜΠ και, συγκεκριμένα, στην έδρα Οικοδομικής του Κυπριανού Μπίρη, το γραφείο του οποίου ανέλαβε και ολοκλήρωσε πολλά από τα πρώτα νοσοκομεία της χώρας, το γραφείο “Κ. Κυριακίδης και Συνεργάτες” έχει συμμετάσχει στο σχεδιασμό τουλάχιστον 10 δημόσιων και ιδιωτικών νοσοκομείων και μονάδων νοσηλείας. Μεταξύ των οποίων συναντάμε τα:

Γενικά Νοσοκομεία Πύργου, Σερρών & Αμμοχώστου (1997)
Παιδιατρική Κλινική της «Ιασώ Α.Ε» και Νέα γραφεία Διοίκησης «Ιασώ Α.Ε.» στο Μαρούσι (2000)
Νέα Ιδιωτική Κλινική «Ιασώ Μακεδονίας» στη Θεσσαλονίκη, 2001
424 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης (2002)

Από το πρώιμο μοντερνιστικό ύφος της δεκαετίας του ‘70, η αρχιτεκτονική του Κυριάκου Κυριακίδη, κυρίως στο σχεδιασμό των νοσοκομειακών κτηρίων που ανέλαβε το γραφείο, υιοθέτησε, καθαρά, Μπαουχάους χαρακτηριστικά με έμφαση στην απλότητα, τη λειτουργικότητα και τις καθαρές γεωμετρικές φόρμες στο σχεδιασμό.

Ο Κυριάκος Κυριακίδης και η Αντέλα Παΐζη υπηρέτησαν την αρχιτεκτονική με υπευθυνότητα, ευσυνειδησία και ορθολογισμό παραδίδοντας πλήθος υλοποιημένων κτιρίων με ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα: φιλόξενα δοχεία ζωής που περιθάλπουν, που κοιμίζουν, που ψυχαγωγούν, που στεγάζουν.

Η ΡΕΝΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ ΚΑΙ ΟΙ “ΚΛΙΜΑΚΕΣ” | ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΑΛΙΑΣ

Την τετράδα των φετινών βραβεύσεων ολοκληρώνει η καλλιτέχνις και ακαδημαϊκός Ρένα Παπασπύρου. Με βασικό ερμηνευτικό εργαλείο την τεχνική της αποτοίχισης, η Παπασπύρου δουλεύει με θραύσματα από ευρεθέντα, προκατασκευασμένα υλικά τα οποία αποσπά από το σώμα της πόλης. Ξύλο, λαμαρίνα, τούβλο, κεραμίδι, πλαστικό, γυαλί, άσφαλτος και μωσαϊκά πλακάκια διαπλέκονται στην εννοιολογική ζωγραφική προσέγγιση της Παπασπύρου συνθέτοντας έργα που μαρτυρούν τη «μορφολογική αυτοτέλεια της υλικής επιφάνειας».

ΑΠΟΤΟΙΧΙΣΕΙΣ | ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: BEHIND MATTE

Σε συνεχή ανοιχτό διάλογο με το «τοπίο της πόλης», η Παπασπύρου μοιάζει να διασπά το αρχιτεκτόνημα στα δομικά του μέρη, απελευθερώνοντας «εικόνες στην ύλη» και αναδεικνύοντας «επεισόδια» της ζωής μιας επιφάνειας μέσα από τη λειτουργία του ελεύθερου συνειρμού.

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ «ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΚΟΜΗΤΗ: ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΤΗΝ ΥΛΗ» | ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΑΛΙΑΣ

Απόφοιτη της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας (1956-63) όπου σπούδασε ζωγραφική και ψηφιδωτό, η Παπασπύρου μεταφέρεται στο Παρίσι για να επεκτείνει τις σπουδές της στο ψηφιδωτό στην École nationale supérieure des Beaux-Arts (1964-66) ως υπότροφος της γαλλικής κυβέρνησης και του Εθνικού Οργανισμού Ελληνικής Χειροτεχνίας. Το 1966, η Ρένα Παπασπύρου επιστρέφει στην Ελλάδα και ξεκινάει τη καλλιτεχνική της διαδρομή ενώ, παράλληλα, διδάσκει στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας. Από το 1970 έως το 1977 εργάσθηκε, αρχικά, ως βοηθός και, αργότερα, ως επιμελήτρια στην έδρα Ζωγραφικής της Σχολής Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ. Από το 1978, η Ρένα Παπασπύρου αρχίζει να διδάσκει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, διατελώντας διευθύντρια του Γ′ Εργαστηρίου Ζωγραφικής της Σχολής για 12 συνεχόμενα έτη (1993-2005), και αποτελώντας τη πρώτη γυναίκα καθηγήτρια που διηύθυνε Εργαστήριο στη ιστορία του Ιδρύματος. Από το 2006, η Παπασπύρου έχει ανακηρυχθεί Ομότιμη Καθηγήτρια ΑΣΚΤ.

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ «ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΚΟΜΗΤΗ: ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΤΗΝ ΥΛΗ» | ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΑΛΙΑΣ

Σημαντικές εκθέσεις στη πορεία της καλλιτέχνιδας είναι:

Έκθεση ψηφιδωτών στη γκαλερί Astor (1967)
«Επεισόδια στην ύλη» (1977) στην Αίθουσα Τέχνης Δεσμός (επεμβάσεις με μολύβι σε μεταχειρισμένα ξύλα)
Συμμετοχή στην ομαδική έκθεση «Πρωτοπορία και Πειραματισμός» (1978) στη Μόντενα της Ιταλίας (πραγματοποιεί τις πρώτες αποτοιχίσεις)
Πραγματοποίηση δράσης με τίτλο «Επισήμανση – Χώρος προέλευσης – Αποτοίχιση» (1979) στην οδό Στίλπωνος 7 στο Παγκράτι & έκθεση στην Αίθουσα Τέχνης Δεσμός
3η ατομική έκθεση στην Αίθουσα Τέχνης Δεσμός (1982) με τις σειρές «Δειγματολόγια από το τοπίο της πόλης» & «Γεωγραφίες» από την ευρύτερη ενότητα έργων με τίτλο «Εικόνες στην ύλη»
Εκπροσώπηση της Ελλάδας στη 17η Μπιενάλε του Σάο Πάολο (1983)
Αποτοίχιση καμένου σπιτιού στα Μελίσσια Αττικής (1986) από όπου προέκυψε η σειρά «Baalbeks» (1988) που παρουσιάστηκε στο πλαίσιο της ομαδικής έκθεσης 4 κριτικές θεωρήσεις, στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης «Ιλεάνα Τούντα»
Ενότητα «Φωτιές στην πόλη – Πολυεικόνες» (1990) με 3 συνιστώσες, την επιφάνεια του τοίχου, το ηλεκτρικό φως και αναφορές στον εικαστικό χειρισμό της φωτιάς στο έργο «Η πυρπόληση του ανακτόρου Σάντζο» του Χέιτζι Μονογκατάρι Εμάκι, που παρουσιάστηκε στη γκαλερί «Κρεωνίδης»
«Ο πραγματικός χρόνος» (1996) στη Γκαλερί 7 (διερεύνηση των διαφορετικών εικόνων που μπορεί να προκύψουν πάνω στην ίδια επιφάνεια με διαφορετική σύνδεση σημείων)
Βιντεοπροβολή «Αστερισμοί» (2004) στο χώρο «Β.Δ. Σήμα» σε διοργάνωση της γκαλερί gazonrouge (εικόνες ψηφιακά σχεδιασμένες επάνω σε σκαναρισμένη μωσαϊκή πλάκα)
«Flashback» (2009): 1η ατομική αναδρομική έκθεση στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη
Το έργο μεγάλης κλίμακας της Ρένας Παπασπύρου «Εικόνες στην ύλη» τοποθετείται στο σταθμό Χαλάνδρι της Αττικό Μετρό
Συμμετοχή στην 3η Μπιενάλε της Αθήνας «ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ» (2011)
«Κλίμακες» (2018) στο Σπίτι της Κύπρου (νέα ενότητα έργων με θέμα τη σκάλα)
«Το πέρασμα του κομήτη: επεισόδια και εικόνες στην ύλη» (2022): αναδρομική ατομική έκθεση στη Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων

Όπως για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, έτσι και για τη Ρένα Παπασπύρου, δεν υπάρχουν βεβαιότητες παρά μόνο υποκειμενικές ερμηνείες μιας κατάστασης. «Είναι ο τρόπος που το βλέπει κανείς», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η ίδια αναφερόμενη στο τοπίο της πόλης.

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ «ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΚΟΜΗΤΗ: ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΤΗΝ ΥΛΗ» | ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΑΛΙΑΣ

Το έργο της δεν υπήρξε τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από αυτό: μια ποιητική ιχνηλάτηση της ύλης, μια λυρική ανασυγκρότηση του ασυνείδητου της πόλης, ένας ελεύθερος συνειρμός πάνω στη φυσιογνωμία της αρχιτεκτονικής.

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ «ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΚΟΜΗΤΗ: ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΤΗΝ ΥΛΗ» | ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΑΛΙΑΣ

Με τα λόγια του Χριστόφορου Μαρίνου, ιστορικού τέχνης και επιμελητή της τελευταίας αναδρομικής έκθεσης της Ρένας Παπασπύρου: «Στη σειρά “Γεωγραφίες”, για παράδειγμα, όταν επισημαίνει, με τη λεπτή μύτη του μολυβιού, τις “τυχαίες φόρμες” που βρίσκονται πάνω σε αποτοιχισμένες επιφάνειες, στην ουσία μετατρέπει τις υπάρχουσες ρωγμές σε εκτάσεις, χώρες, φανταστικά σύνορα, θάλασσες και ποταμούς. Ο οπτικός μηχανισμός της έχει απεριόριστες εικονοποιητικές δυνατότητες. Το βλέμμα της εστιάζεται και απεστιάζεται με χαρακτηριστική ευκολία. Αναγνωρίζει στην ύλη ευρήματα, μικρόκοσμους και μακρόκοσμους, φανταστικούς χώρους, πρόσωπα και φιγούρες, ναούς, φλόγες, ζώα και αστέρια».

Η προπώληση εισιτηρίων ξεκίνησε. Κλείστε τώρα τα εισιτήριά σας, εδώ!

PLATINUM SPONSOR: ALUMIL

GOLD SPONSOR: ORAMA MINIMAL FRAMES

SILVER SPONSOR: ELVIAL

BRONZE SPONSOR: EUROPA

DISTINCTIVE SPONSOR: ALUMINCO

GRAND SPONSORS: BENJAMIN MOORE, BLUM, FURNITURE GALLERY, GRUPPO CUCINE, LAFARGE, MARMYK, MARMOURIS, MOCKUP SPACES, NEOKEM, SATO, TSIALOS, URBI ET ORBI

CREATIVE SPONSORS: NAFPLIOTIS

Το γιγαντιαίο αβγό της VECHRO βρέθηκε στο Golden Hall

Posted on 19 Απριλίου 202319 Απριλίου 2023 by Γιώργος Κατσιμιλής

Από την Παρασκευή 07/04 έως και την Παρασκευή 14/04, το γιγαντιαίο αβγό της VECHRO βρέθηκε στο Golden Hall με πολύχρωμα δώρα και διαγωνισμούς, γεμίζοντας χρώμα και χαμόγελα τον κόσμο. Για μία εβδομάδα, εκείνοι που παρευρέθηκαν στο booth της VECHRO είχαν τη δυνατότητα να κερδίσουν το κορυφαίο οικολογικό πλαστικό χρώμα, Smaltoplast Extra, της εταιρείας και να μπουν στην κλήρωση για limited edition VECHRO δώρα. Μάλιστα, ένας τυχερός από τους επισκέπτες στο τέλος της ενέργειας κέρδισε την ανανέωση του εσωτερικού του σπιτιού του. Με την καθιερωμένη πασχαλινή βόλτα στα μαγαζιά για τα απαραίτητα ψώνια σε παιδιά και βαφτιστήρια, γονείς, νονοί και παιδιά έβαλαν χρώμα στην ημέρα τους αναζητώντας το πολυπόθητο «χρυσό αβγό». Η ενέργεια είχε μεγάλη απήχηση σε όλες τις ηλικίες, καθώς μικροί και μεγάλοι θέλησαν να βοηθήσουν στην δημιουργία του πιο μεγάλου και χρωματιστού πασχαλινού αβγού.

SHARE Ελλάδας 2023: Οι τελευταίες εξελίξεις για τον σχεδιασμό βιώσιμων εξωτερικών κελυφών

Posted on 18 Απριλίου 2023 by Γιώργος Κατσιμιλής

Η πέμπτη έκδοση του Διεθνούς Φόρουμ Αρχιτεκτονικής και Τεχνολογικής Καινοτομίας-SHARE θα πραγματοποιηθεί στις 11 Μαΐου στην Αθήνα, στο Κέντρο Πολιτισμού, Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Ο Massimiliano και η Doriana Fuksas θα είναι οι ειδικοί καλεσμένοι στο SHARE Ελλάδας 2023.

Τα κύρια θέματα της SHARE Ελλάδας 2023 είναι «Βιώσιμες προσόψεις: Σχεδιασμός και Τεχνολογία» και «Έργα ανάπτυξης μεγάλης κλίμακας» παρέχοντας την ευκαιρία να τονιστεί ένα σύνθετο όραμα του σχεδιασμού, τεχνολογίες cutting-edge facade, μαζί με ιδέες που αλλάζουν τα σύγχρονα δεδομένα και εμπνευσμένα έργα μεγάλης κλίμακας.

Το SHARE Ελλάδας 2023 διοργανώνεται από την SHARE Architects, το κορυφαίο δίκτυο συνεδριών για αρχιτέκτονες στην Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Σπουδαίοι Έλληνες αρχιτέκτονες εντάχθηκαν στο δίκτυο SHARE Architects, προσθέτοντας αξία σε προηγούμενες εκδηλώσεις στην Αθήνα και προωθώντας την Ελληνική αρχιτεκτονική στην Ευρώπη.

Η κοινότητα των αρχιτεκτόνων SHARE είναι υπερήφανη που ο Βασίλης Σγούτας , Συνιδρυτής της Sgoutas Architects και Επίτιμος Πρόεδρος της UIA, ως μέλος της SHARE , μοιράζοντας το εξαιρετικό του έργο και συμβάλλοντας στην προώθηση των προτύπων της αρχιτεκτονικής.

Οι σπουδαίοι αρχιτέκτονες Δημήτρης Αντωνακάκης και Νίκος Βαλσαμάκης βραβεύτηκαν με το SHARE OPERA OMNIA AWARD για τα αξιόλογα επιτεύγματα και τη σημαντική προσφορά τους στην αρχιτεκτονική.

Γνωστοί Έλληνες αρχιτέκτονες είναι μέλη της SHARE Architects Society, μιας αποκλειστικής ομάδας που προωθεί τη συζήτηση και τη δράση στην αρχιτεκτονική κοινότητα: Ρένα Σακελλαρίδου, Ηλίας Παπαγεωργίου, Τηλέμαχος Ανδριανόπουλος, Δημήτρης Αντωνακάκης, Αγγελική Αθανασιάδου, Ελευθερία Ντέκο, Τσαμπίκος Πετράς, Ευάγγελος Λυρουδιάς, Ηλίας Κωνσταντόπουλος, Λεωνίδας Παπαλαμπρόπουλος, Μάρα Παπαβασίλειος, Bernard Cuomo, Βαγγέλης Στυλιανίδης, Πρόδρομος Νικηφορίδης, Θοδωρής Κοντορηγάς, Σπυροστάννης, Κοντοργάνης, Καραζάνης, Σπυροστάννης, Κωνσταντίνος Καραμπατάκης , Θωμάς Δοξιάδης, Stephan Buerger, Αλέξανδρος Βαΐτσος.

Οι ομιλητές του συνεδρίου SHARE Ελλάδας 2023 είναι:

Massimiliano & Doriana Fuksas, Ιδρυτές Studio Fuksas, Ιταλία
Rainer Mahlamäki, Συνιδρυτής Lahdelma & Mahlamäki architects, Φινλανδία
François Valentiny, Συνεργάτης και Διευθύνων Σύμβουλος HPV, Λουξεμβούργο
Αγγελική Αθανασιάδου, Συνιδρυτής AVW, Ελλάδα
Enis Öncüoğlu, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου, Öncüoğlu Architects, Τουρκία
Anna Maria Bordas, Συνιδρυτής bordas+peiro, Ισπανία
Μαρία Παπαφίγκου, Ιδρυτής, OOAK Architects, Ελλάδα
Krzysztof Ingarden, Πρόεδρος Ingarden & Ewý, Πολωνία
Johannes Baar-Baarenfels, Ιδρυτής Baar-Baarenfels Architekten, Αυστρία
Ρένα Σακελλαρίδου, Ιδρυτής SPARCH, Ελλάδα
Špela Videčnik, Διευθυντής OFIS Architects, Σλοβενία

Οι εγγραφές στο συνέδριο ξεκίνησαν:

Τα εισιτήρια είναι πλέον διαθέσιμα για αγορά μέσω διαδικτύου. Οι τιμές που αναγράφονται στην ιστοσελίδα ισχύουν έως τις 15 Απριλίου. Μετά την ημερομηνία αυτή οι τιμές θα αυξηθούν κατά 25%. Επικοινωνήστε με τον διοργανωτή της εκδήλωσης:

share@share–architects.com

Σύντομη περιγραφή για τους ομιλητές

Massimiliano & Doriana Fuksas, Ιδρυτές του Studio Fuksas, Ιταλία

Ο Massimiliano και η Doriana Fuksas, διακεκεριμένοι Ιταλοί αρχιτέκτονες, μεγάλωσαν και σπούδασαν και οι δύο στη Ρώμη, αποφοιτώντας από το Πανεπιστήμιο La Sapienza με διαφορά μιας δεκαετίας – εκείνος το 1969 και εκείνη το 1979, αρχικά ασχολήθηκαν με τη ζωγραφική και την ιστορία της τέχνης αντίστοιχα. Η καριέρα του Massimiliano ξεκίνησε ως βοηθός του Giorgio De Chirico στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ενώ στη συνέχεια εργάστηκε για την Archigram στο Λονδίνο και στη έπειτα για τους Henning Larsen και Jørn Utzon στην Κοπεγχάγη. Το 1967 ίδρυσε το πρώτο του αρχιτεκτονικό γραφείο, τη GRANMA. Η Doriana συνεργάστηκε μαζί του το 1985 και τελικά έγινε ισότιμος εταίρος το 1997. Το δίδυμο ίδρυσε αργότερα γραφεία στο Παρίσι (1989) και στο Σενζέν (2004). Το 2000, ο Massimiliano διετέλεσε Διευθυντής της 7ης Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας με θέμα «Λιγότερη Αισθητική, Περισσότερη Ηθική». Τα αναγνωρισμένα κτισμένα έργα τους είναι: το Μουσείο Graffiti στο Ariege της Γαλλίας, το Διεθνές Αεροδρόμιο Shenzen Bao’an, το Συνεδριακό Κέντρο EUR στη Ρώμη, το New Milan Trade Fair, το Rho-Pero, το Zenith Music Hall στο Στρασβούργο και το Peres Peace House στη Jaffa, Τελ Αβίβ .

Rainer Mahlamaki, Συνιδρυτής Lahdelma & Mahlamäki architects, Φινλανδία

Ο Rainer Mahlamäki τιμήθηκε με το μετάλλιο του πρίγκιπα Eugen που απονεμήθηκε από τον Βασιλιά της Σουηδίας για το εξαιρετικό καλλιτεχνικό του επίτευγμα. Το έργο του, OLIN, Μουσείο της Ιστορίας των Πολωνών Εβραίων κέρδισε σημαντικά διεθνή βραβεία, όπως Μουσείο της Χρονιάς στο European Museum Forum, το Βραβείο της χρονιάς από την Ένωση Πολωνών Αρχιτεκτόνων (SARP) και το διεθνές Βραβείο Chicago Athenaeum. Είναι Ομότιμος Καθηγητής της Σύγχρονης Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο του Oulu, πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Μουσείου Φινλανδικής Αρχιτεκτονικής από το 2002 έως το 2006 και ήταν Πρόεδρος της Ένωσης Φιλανδών Αρχιτεκτόνων από το 2007 έως το 2011.

François Valentiny, Συνεργάτης και Διευθύνων Σύμβουλος HPV, Λουξεμβούργο

Ο François Valentiny έχει αφήσει ένα ανεξίτηλο σημάδι στον αρχιτεκτονικό κόσμο, με αξιόλογα έργα όπως το Mozarteum στο Trancoso της Βραζιλίας, το Peace Center στο Verdun και το εντυπωσιακό Expo Pavilion του 2010 στη Σαγκάη. Ο Valentiny είναι γνωστός για τα τολμηρά και φουτουριστικά του σχέδια που διαπνέονται απο χαρακτήρα. Έχει διδάξει αρχιτεκτονική σε διάφορες περιοχές όπως το Τρίερ, τη Βιέννη και τη Σαγκάη, και αναγνωρίστηκε από τους συνάδελφούς του ως ένας από τους 100 κορυφαίους αρχιτέκτονες στον κόσμο στην Κορέα το 2016. Ο Valentiny έχει λάβει πολλά βραβεία και διακρίσεις καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Ορίστηκε Πρόεδρος του Fondation de l’Architecture et de l’Ingénierie στο Λουξεμβούργο για το 2006/2007 και το 2006 του απονεμήθηκε το Χρυσό Παράσημο για τις Υπηρεσίες του προς τη Δημοκρατία της Αυστρίας. Το 2008 τιμήθηκε με το Βραβείο Αρχιτεκτονικής του Λουξεμβούργου 2007 για το συνολικό αρχιτεκτονικό του έργο στο Μεγάλο Δουκάτο και στο εξωτερικό. Επίσης εξελέγη μέλος της Academia Scientiarum et Artium Europaea στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας το 2009 και το 2018 του απονεμήθηκε το Μεγάλο Παράσημο Αξίας από το Ομόσπονδο Κρατίδιο του Σάλτσμπουργκ.

Enis Öncüoğlu, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου, Öncüoğlu Architects, Τουρκία

Με 35 χρόνια εμπειρίας στην αρχιτεκτονική, ο Enis Oncuoglu έχει κερδίσει πολλά διεθνή βραβεία, έχει υπάρξει μέλος της κριτικής επιτροπής σε σημαντικούς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, όπως οι MAPIC και MIPIM στις Κάννες της Γαλλίας και σε εκδηλώσεις μεγάλης κλίμακας για την Leading Property Market. Ο Enis Oncuoglu είναι επίσης μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Επιμελητηρίου Αρχιτεκτόνων TMMOB, TSMD (Ένωση Τούρκων Αρχιτεκτόνων στην Ιδιωτική πρακτική), OMIM (Ένωση Αρχιτεκτόνων Αρχιτεκτονικής Σχολής METU), AMPD (Εμπορικά Κέντρα και Ένωση λιανοπωλητών), του TMMMB (Σύλλογος Τούρκων Αρχιτεκτόνων Ιδιωτικής Πρακτικής) και ISCS (Διεθνές Συμβούλιο Εμπορικών Κέντρων). Ο Oncuoglu είναι επίσης ένας από τους ιδρυτές του TSMD Ankara Architecture Centre.

Anna Maria Bordas, Συνιδρυτής bordas+peiro, Ισπανία

Η Anna Maria Bordas, είναι ιδρυτής του γραφείου Bordas+Peiro, είναι αρχιτέκτονας από το ENSAVT και Μηχανικός της Σχολής Μηχανικών Ponts et Chaussées. Η Anna Maria Bordas αναφέρθηκε στις «100 Women to watch in Architecture», που βραβεύτηκε από το περιοδικό Architizer το 2021. Διδάσκει σε Γαλλικές Σχολές Αρχιτεκτονικής, εκτός από τη διδασκαλία στο EIVP και στο Ponts Formation Conseil. Η Bordas+Peiro έλαβε τη διάκριση AJAC (της τάξης των αρχιτεκτόνων της Καταλονίας) το 2012 για το αστικό της έργο στη Βαλένθια και το βραβείο «40 under 40» το 2014, το οποίο έχει στόχο να αναγνωρίσει τα 40 πιο ταλαντούχα ευρωπαϊκά αρχιτεκτονικά γραφεία κάτω των 40 ετών. Το 2016, έγινε το νεότερο γραφείο που ανέλαβε έναν σταθμό του Grand Paris Express και έλαβε ειδική Μνεία το 2018 για τον Σταθμό της Ρίγας και δημόσιο Βραβείο το 2020 για τον Saclay House of Engineers από την Architizer.

Johannes Baar Baaranfels, Ιδρυτής Baar-Baarenfels Architekten, Αυστρία

Ο Johannes Baar-Baarenfels σπούδασε στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Βιέννης όπου έλαβε δίπλωμα απο τον καθηγητή Helmut Richter και έκανε διαλέξεις στα πανεπιστήμια της Σόφιας, του Βουκουρεστίου, της Τιμισοάρα, της Βιέννης και της Βομβάης. Ίδρυσε την Baar-Baarenfels Architects το 1991 και διετέλεσε Επίκουρος Καθηγητής στο Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής και Σχεδιασμού του Τεχνικού Πανεπιστημίου της Βιέννης μεταξύ 2002-2008. Ο DI Johannes Baar-Baarenfels είναι μέλος του Επιμελητηρίου Αρχιτεκτόνων της Βιέννης και έχει παρουσιάσει στην Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας το 2014. Το Baar-Baarenfels Architekten έλαβε το πρώτο βραβείο της κατηγορίας «New and Old» στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Αρχιτεκτονικής του 2013 στη Σιγκαπούρη για to Palais Rasumofsky, έργο το οποίο παρουσιάστηκε στο GIS Βαρσοβίας 2015.

Špela Videčnik, Ιδρυτής της Ofis Architects, Σλοβενία

Η Špela Videčnik και ο Rok Oman ίδρυσαν την OFIS Arhitekti το 1996. Το αρχιτεκτονικό τους γραφείο και η διεθνής ομάδα τους εδρεύουν στη Λιουμπλιάνα της Σλοβενίας και στο Παρίσι της Γαλλίας. Το κατασκευαστικό τους έργο αντιπροσωπεύονται από ένα ευρύ φάσμα έργων από το δημόσιο χώρο, αθλητικά, πολιτιστικά και θρησκευτικά κτίρια, μέχρι μονοκατοικίες αλλά και πολυκατοικίες. Η ακαδημαϊκή τους έρευνα συνδυάζει διαφορετικά ενδιαφέροντα και παράξενους-σπάνιους τομείς. Διερευνούν την ευρωπαϊκή και τοπική Σλοβενική ταυτότητα στη σύγχρονη αρχιτεκτονική γλώσσα, η οποία περιλαμβάνει παραδοσιακές γνώσεις για τα λαϊκά κτίρια, αναπλάσεις, μετατροπές και νέα κτίρια σε αλπικές περιοχές. Μέσω της έρευνάς τους για την κατοίκηση σε ακραία περιβάλλοντα, έχουν κατασκευάσει αρκετά καταφύγια στις Άλπεις στη Σλοβενία και ένα γυάλινο σπίτι στην έρημο στην Ισπανία. Η Videčnik διδάσκει μαζί με τον Rok Oman, διευθύνει στούντιο και εργαστήρια σε διάφορες σχολές αρχιτεκτονικής, συμπεριλαμβανομένων του Harvard Graduate School of Design, του Architectural Association στο Λονδίνο, το Πανεπιστημίο του Χονγκ Κονγκ, του UCLA στο Λος Άντζελες, το Milano Politecnico, το ENSA Paris Val de Seine, καθώς και στη Αρχιτεκτονική Σχολή της Λιουμπλιάνας.

Δίκτυο SHARE Architects – Συνδέει Αρχιτέκτονες και Εργολάβους στην Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη

Από την πρώτη διοργάνωση το 2018, 1150 συμμετέχοντες και 79 ομιλητές έχουν συμμετάσχει στα φόρουμ SHARE που πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα. Τα φόρουμ SHARE Architects έχουν γίνει ένα σημαντικό εργαλείο σύνδεσης για αρχιτέκτονες και κατασκευαστές στην Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη τα τελευταία 25 χρόνια. Το SHARE παρέχει ένα χρήσιμο εργαλείο για τη γνώση και την κατανόηση της ποικιλομορφίας των φαινομένων της σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Επί του παρόντος, οι εκδηλώσεις SHARE Architects πραγματοποιούνται σε 16 χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Παγκοσμίως, περισσότερα από 50.000 άτομα είναι μέλη της κοινότητας SHARE Architects. Μεταξύ 2010 και 2020, έχουν διοργανωθεί 106 εκδηλώσεις. Συμμετείχαν 19923 συμμετέχοντες και 2124 ομιλητές.