Τα οφέλη που προσφέρει το ξύλο ως δομικό υλικό και οι λόγοι για τους οποίους θα πρέπει να είναι προτιμητέο στις σύγχρονες κατασκευές.
Του Γεώργιου Νταλού

Τα πλεονεκτήματα του ξύλου ως δομικό υλικό 
Το ξύλο είναι το απόλυτο ανανεώσιμο υλικό. Είναι ένα υλικό, που δίνει τη δυνατότητα σε όποιον το χρησιμοποιεί, να εκφραστεί μέσα από τη διαφορετική σχεδίαση, υφή και χρώμα, που μπορεί να βρει στα διαφορετικά είδη του. Σε αντίθεση με τα μέταλλα και τα προϊόντα, που βασίζονται σε ανώτερα κλάσματα πετρελαίου (όπως πλαστικά), ο δασικός μας πόρος είναι ανανεώσιμος και κατάλληλος, ώστε να μπορεί να διατηρηθεί μια ροή προϊόντων ξύλου για πάντα, ιδιαίτερα αν προέρχεται από αειφόρα διαχειριζόμενα δάση.
Διαθέτει ιδιότητες, που το έχουν κάνει υλικό επιλογής από την αρχή εμφάνισης του ανθρώπου στη γη και αυτές οι ιδιότητες ενισχύονται περαιτέρω από την αναγνωρισμένη ικανότητά του να δεσμεύει άνθρακα, ενώ τα φυσικά «πολυμερή» συστατικά του και η πορώδης δομή του, προσδίδουν σε αυτό έναν ευγενή και ευέλικτο χαρακτήρα και μια ικανότητα μεταβλητότητας, που υπερβαίνει όλων των άλλων υλικών. Τα μοναδικά πλεονεκτήματα αυτού του υλικού είναι η ευρεία διαθεσιμότητά του, η βιώσιμη ανανέωση του, η οικολογική του ταυτότητα και η ευελιξία της εφαρμογής του, τα οποία προσδίδουν πολλαπλά οφέλη για τους επιστήμονες ξύλου και τους μηχανικούς. Πολλά βέβαια είναι και τα ανταγωνιστικά υλικά όπως ο χάλυβας , το τσιμέντο η πέτρα, το αλουμίνιο και τα πλαστικά.
Ωστόσο το ξύλο παρουσιάζει ασύγκριτα πλεονεκτήματα τα οποία είναι:
Η μεγάλη μηχανική αντοχή του σε σχέση με το βάρος του.
  • Δεν οξειδώνεται
  • Είναι μονωτικό υλικό τόσο στην θερμότητα/ήχο όσο και στον ηλεκτρισμό
  • Έχει τεράστια αισθητική αξία και διατίθεται σε ποικίλους συνδυασμούς χρωμάτων και σχεδίασης
  • Δεν ρυπαίνει το περιβάλλον.
  • Ξεπερνώντας τα προβλήματα
Από την άλλη πλευρά το ξύλο παρουσιάζει και κάποια μειονεκτήματα τα οποία θα πρέπει να αναφερθούν.
  • Συρρικνώνεται και διογκώνεται με την απώλεια ή την πρόσληψη υγρασίας, λόγο της υγροσκοπικής του φύσης.
  • Είναι ανισότροπο υλικό, δηλαδή έχει διαφορετική δομή, άρα η μηχανική αντοχή του, αλλά και οι ιδιότητές του στις τρεις κατευθύνσεις – τομές (εφαπτομενική, ακτινική, αξονική) διαφέρει
  • Καίγεται σχετικά εύκολα
  • Προσβάλλεται από μύκητες και έντομα που αλλοιώνουν τη δομή του. Με τους κατάλληλους όμως χειρισμούς και τις κατάλληλες  μεθόδους οι οποίες έχουν αναπτυχθεί, όπως π.χ. εμποτισμός του ξύλου με κατάλληλες ουσίες, που το καθιστούν απρόσβλητο από μύκητες και έντομα ή ακόμα το κάνουν και πιο ανθεκτικό στην υγρασία και τη φωτιά, τα μειονεκτήματα αυτά μπορούν να εξαλειφθούν.
Η διάρκεια ζωής της κατασκευής μας εξαρτάται από το είδος του ξύλου, από τις συνθήκες του περιβάλλοντος, στις οποίες τοποθετούμε την κατασκευή μας και από το μέγεθος της φόρτισης που δέχεται η κατασκευή.
Περιβαλλοντολογικός αντίκτυπος 
H σημερινή κατάσταση, που χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένες συνθήκες στη σφαίρα της κλιματικής αλλαγής, αποτελούν την εποχή που αρχιτέκτονες και μηχανικοί βρίσκονται συνεχώς στην αναζήτηση οικολογικών λύσεων και μεθόδων κατασκευής, που θα επέτρεπαν μεγαλύτερη ενεργειακή απόδοση και κατά συνέπεια, μειωμένη περιβαλλοντική επιβάρυνση. Η επιλογή ενός δομικού υλικού είναι η πιο σημαντική απόφαση και έχει μακροπρόθεσμες συνέπειες. Οι εξωτερικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις των κατασκευών εξαρτώνται από τα υλικά που χρησιμοποιούνται. Η ξυλεία ως δομικό υλικό συνδέεται θετικά με την αισθητική και την οικολογικότητα, που είναι σημαντικοί παράγοντες στην επιλογή ενός συγκεκριμένου τρόπου κατασκευής, ωστόσο αυτά τα χαρακτηριστικά δεν επαρκούν από μόνα τους για να προκαλέσουν την επιλογή της ξυλείας ως δομικό υλικό. Τα πλεονεκτήματα της χρήσης περισσότερων υλικών από ξύλο, τα οποία παρουσιάζουν μικρότερες περιβαλλοντικές επιπτώσεις, τοποθετούν την ξυλεία ως δομικό υλικό με το χαμηλότερο αποτύπωμα άνθρακα.
Τα τελευταία χρόνια, η έννοια του πράσινου κτιρίου και των παθητικών κτηρίων  έχει γίνει γνωστή και το κοινό ενημερώνεται τα πιθανά περιβαλλοντικά οφέλη αυτής της εναλλακτικής λύσης στη συμβατική κατασκευή. Μεγάλο μέρος της οικοδόμησης βασίζεται στη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας ενός κτιρίου (όπως καλύτερη μόνωση, πιο αποδοτικές συσκευές και συστήματα θέρμανσης, εξαερισμού και κλιματισμού) και μείωση των αρνητικών επιπτώσεων στην ανθρώπινη υγεία (όπως ελεγχόμενος αερισμός και υγρασία για μείωση της ανάπτυξης μούχλας). Σε αυτό λοιπόν το σημείο, εμφανίζεται η ανάγκη χρήσης του ξύλου, τόσο με τη συμπαγή του μορφή, όσο και με τα σύνθετα συγκολλημένα προϊόντα του, όπως το CLT, GLT, LVL και πολλά άλλα, που έχουν δώσει τη δυνατότητα δόμησης πολυώροφων κτηρίων με τη χρήση μονό ξύλου.
Η ευελιξία του ξύλου 
Υπάρχουν περισσότερα από 5000 είδη ξύλων στον κόσμο. Το ειδικό βάρος τους, οι μακροσκοπικές και οι μικροσκοπικές δομές τους είναι διαφορετικές. Κατά συνέπεια, οι φυσικές, θερμικές, ακουστικές, ηλεκτρικές και μηχανικές τους ιδιότητες είναι επίσης διαφορετικές. Λόγω αυτής της ποικιλίας, είναι δυνατό να βρεθεί ξύλο κατάλληλο για όλες τις ανάγκες. Για παράδειγμα, για θερμομόνωση και ηχοαπορρόφηση χρησιμοποιούνται ξύλα ελαφριά. Ομοίως, τα βαριά χρησιμοποιούνται για κατασκευαστικούς σκοπούς.
Στα μάτια των αρχιτεκτόνων, ωστόσο, η απλότητα και η ομορφιά του ξύλου ως νέας αισθητικής, δεν είναι μόνο μια οπτική εμπειρία.
Οι αρχιτέκτονες προσπαθούν να πάρουν τη μυρωδιά, την υφή και τη σχεδίαση του και να τις ενσωματώσουν στο αρχιτεκτονικό περιβάλλον. Το δάσος και η ξυλεία είναι μια μοναδική οικολογική αλυσίδα αξίας με μεγάλες δυνατότητες. Αυτό το φυσικό, βιώσιμο υλικό, που παράγεται από το δάσος, αποτελεί πλέον τη βάση για νέες προσεγγίσεις σε σύγχρονα προϊόντα, που μπορούν να προσαρμοστούν, ώστε να ταιριάζουν σε μεμονωμένους τύπους κτιρίων, σε ισορροπία με το περιβάλλον.  Η έλλειψη γνώσης και εμπειρίας του κατασκευαστικού κλάδου στη χώρα μας, όσον αφορά το ξύλο, έχει παραγκωνίσει το εξαιρετικό αυτό υλικό από τις δομικές κατασκευές, ενώ φαίνεται να εμφανίζεται μόνο ως αισθητικό κομμάτι αυτών.
*Ο  Δρ. Γεώργιος Νταλός είναι τεχνολόγος ξύλου και καθηγητής Δασολογίας, Επιστημών Ξύλου και Σχεδιασμού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.